ေအာင္ပန္းၿမိဳ႕ ၿမိဳ႕ျပင္ဘက္ခပ္က်က်ေနရာတြင္ သစ္ပင္မ်ားအံု႔ဆိုင္းေနေသာ ျခံက်ယ္ႀကီးတစ္ခုတည္႐ွိသည္။ ျခံႀကီး၏ အဝင္ဝတြင္ "ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္" ဟု ေဆးအျဖဴ ပန္းခ်ီလက္ေရးေသာ့ေသာ့ႏွင့္ေရးထားေသာ ပိေတာက္က်ီးေပါင္းသား ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးတစ္ခု ခ်ိတ္ထားသည္။ ျခံႀကီးအလယ္တြင္ေတာ့ ရဲတိုက္ႀကီးႏွင့္တူေသာ အုတ္ကြက္ေဖာ္ေဆာက္လုပ္ထားသည့္ အုတ္ႂကြပ္မိုး ႏွစ္ထပ္အိမ္ နီညိဳေရာင္ႀကီးတစ္လံုး႐ွိသည္။ ျခံေထာင့္တြင္ ျခံေစာင့္လင္မယားေနေသာ သစ္သားအိမ္ပုေလးတစ္လံုး။
အခ်ိန္က ညေန ၇ နာရီခန္႔...ေအာင္ပန္းၿမိဳ႕၏ ေဆာင္းဦးညေနခင္း။ ေနဝင္သြားသည္ႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး ေမွာင္မည္းသြားၿပီး အေအးဓာတ္က စိမ့္ဝင္လာသည္။ သစ္ပင္အခ်ိဳ႕ေပၚမွ ပုစဥ္းရင္ကြဲသံမ်ားမွအပ တစ္ေလာကလံုး တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနသည္။ သို္႔ေသာ္ အိမ္ႀကီးေပၚ႐ွိ အိပ္ခန္းက်ယ္ႀကီး ထဲတြင္ေတာ့ မီးလင္းဖိုထဲမွ တဖ်စ္ဖ်စ္ေတာက္ေလာင္ေနေသာ သစ္တံုးႀကီးမွ မီးအ႐ွိန္ျဖင့္ အခန္းတစ္ခုလံုးေႏြးေထြးေနသည္။ မီးပန္းဆိုင္းမွ ျဖာက်ေနေသာ ဝါက်င့္က်င့္အလင္းေရာင္ ေအာက္တြင္ ဆင္စြယ္ေရာင္ ဂါဝန္႐ွည္ႀကီးကို ဝတ္ထားၿပီး ေခါင္းေပၚမွာ ဇာပဝါေလးျခံဳလႊမ္းထားေသာ သတို႔သမီးတစ္ေယာက္ ကြၽန္းသားမွန္တင္ခံုႀကီးေ႐ွ႕တြင္ ထိုင္ေနသည္။ သူမနာမည္က သက္ထားသခင္ပါ။ ညေနခင္းကမွ ေလာေလာလတ္လတ္ လက္ထပ္ထားေသာ သတို္႔သမီး အသစ္စက္စက္ေလးျဖစ္သည္။ ယေန႔ညသည္ သူမ၏ မဂၤလာဦးည။ သူမ၏ သတို႔သားကေတာ့ စိုင္းေစာထြန္း ဆိုေသာ ဤ ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္ အိမ္ႀကီး၏ ပိုင္႐ွင္ပါ။
အခန္းထဲကိုျပန္ေရာက္တာ တစ္နာရီေက်ာ္ၾကာၿပီျဖစ္ေသာလည္း အက်ႌမလဲရေသးဘဲ မွန္တင္ခံုေ႐ွ႕တြင္ သက္ ထိုင္ေနမိသည္။ သူမ၏ ခင္ပြန္းအသစ္စက္စက္ျဖစ္သူက စီးပြားဖက္ မိတ္ေဆြတသိုက္ကို ခ်ယ္ရီစားေသာက္ဆိုင္တြင္ ဘတ္ခ်လာႏိုက္ သြားေရာက္ ဧည့္ခံေနသည္ေလ။ ခင္ပြန္းဆိုေသာ စကားလံုးကိုေတြးမိခ်ိန္တြင္ သက္ ေက်ာထဲစိမ့္သြားသည္။ စေတြ႕တာ လပိုင္းသာ႐ွိေသးေသာ သူစိမ္းျပင္ျပင္လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ လက္ထပ္သည္အထိ ျဖစ္သြားခဲ့ေသာ သူမ၏ ဘဝတဆစ္ခ်ိဳးကို ျပန္စဥ္းစားရင္း မယံုႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနမိသည္။ တစ္ေန႔ေန႔ လက္ထပ္ၾကရင္ သတို႔သားဟာ "ကို" ကလြဲၿပီး တျခားလူျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ သက္ ထင္ကိုမထင္ခဲ့မိတာပါ။ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ ခ်စ္ခဲ့ၾကေသာ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္ သက္ႏွင့္ကိုသည္ ဒီလိုလမ္းခြဲၾကရလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွမေတြးခဲ့မိတာပါ။ ကို သက္ကို မထင္မွတ္စြာ ရက္စက္ခဲ့သည္။ သက္ဘဝ သက္အနာဂတ္ကို ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။ သက္ဘဝရဲ႕ အေမွာင္ဆံုးအခ်ိန္မွာ စိုင္းေစာထြန္းေခၚ ကိုစိုင္းနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့တာပါ။
မီးေရာင္ဝါက်င့္က်င့္ေအာက္မွ မဂၤလာကုတင္ႀကီးကို သက္ အၾကည့္ေရာက္သြားသည္။ အညိဳေရာင္ႏွင့္ ၾကက္ဥႏွစ္ေရာင္ အစင္းအိပ္ရာခင္း၊ ဖဲသားေခါင္းအံုး အညိဳေရာင္မ်ားျဖင့္ ခင္းက်င္းထားေသာ ႀကီးမားသည့္ ကုတင္ႀကီး။ ေျခရင္းဘက္မွာ ႏူးညံ့ေသာ ေမြးပြေစာင္ႀကီးတစ္ထပ္ ပံုထားသည္။ ဒါဟာ မၾကာခင္ သူနဲ႔ကိုယ္အိပ္ရေတာ့မည့္ ကုတင္ႀကီးဆိုေသာအသိက သက္ကို ေက်ာခ်မ္းေစသည္။ သက္ဟာ ေယာက်္ားမေတြ႕ဖူးေသာ အစိမ္းေလးမဟုတ္ပါ။ ကိုနဲ႔ သံုးႏွစ္တာခ်စ္ခဲ့ၾကစဥ္အတြင္းမွာ ပထမတစ္ႏွစ္က ကိုသည္ ႏႈတ္ခမ္းနမ္းရံု၊ သက္၏ ရင္သားထြားထြားမ်ားကို ကိုင္တြယ္ရံု သာ႐ွိခဲ့ေသာ္လည္း ဒုတိယႏွစ္ႏွစ္တြင္ သက္၏အပ်ိဳစင္ဘဝအား အရယူခဲ့သည့္အျပင္ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာလည္း ေနာက္ထပ္လင္ခန္းမယားခန္း ဇာတ္သြင္းခဲ့ပါေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ယခု သက္၏ ခင္ပြန္းအသစ္စက္စက္ စိုင္းေစာထြန္းႏွင့္ေတာ့ ဘယ္တုန္းကဆို ဘယ္တုန္းကမွ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ၾကဖူးပါ။ ေယာက်္ားႏွင့္ ေနသည္ဆိုတာ ဒါဟာဒါပဲဟု ေျပာၾကေသာ္လည္း တစိမ္းေယာက်္ားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ထပ္မံေတြ႕ၾကံဳရမည့္အေရးကိုေတာ့ သက္ ရင္ဖိုေၾကာက္လန္႔မိေနသည္။
ျခံတံခါးဖြင့္သံကို ၾကားလိုက္ရၿပီး တဆက္တည္း ျခံထဲသို္႔ ဝင္လာသည့္ ကားစက္သံကိုပါ ၾကားရသည္။ သူျပန္လာၿပီ။ အက်ႌမလဲရေသးေသာ အျဖစ္ကိုသတိရၿပီး ေခါင္းေပၚမွ ကလစ္မ်ားကို အျမန္ျဖဳတ္၍ ဇာပုဝါကိုဖယ္ၿပီး ဆံထံုးကိုျဖည္ခ်ရသည္။ လက္ဝတ္ရတနာမ်ားကို တစ္ခုခ်င္းခြၽတ္ၿပီး ကတၱီပါဘူးမ်ားအတြင္းသို႔ ျပန္ထည့္သည္။ လည္ပင္းမွ လည္ဆြဲတစ္ခုက ခ်ိတ္ျဖဳတ္ရခက္ေနသည္။ လက္ေနာက္ျပန္ျဖဳတ္ေနရသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ျဖဳတ္မရေအာင္ ျဖစ္ေနဆဲ တံခါးေလာ့ခ္မွ ကလစ္ဆိုေသာအသံၾကားရၿပီး တံခါးကိုျဖည္းညင္းစြာဖြင့္ကာ စိုင္းေစာထြန္း ဝင္လာသည္။ ဘာမွမေျပာဘဲ ေနာက္မွာဝင္ရပ္ကာ လည္ဆြဲခ်ိတ္ကိုကူျဖဳတ္ေပးသည္။ လက္ဖ်ားႏွင့္ အသားထိမိေသာအခါ သက္ေက်ာျပင္ႏွင့္လည္ကုပ္တြင္ ၾကက္သီးေမြးညင္းမ်ားထသြားသည္။ စိုင္းေစာထြန္းက ျဖဳတ္ၿပီးသြားေသာ လည္ဆြဲကို သက္လက္ထဲ ထည့္ေပးသည္။ လက္ဖဝါးႏွင္ သူ႕လက္ေခ်ာင္းမ်ားထိခတ္သြားျပန္သည္။ ဘာမဟုတ္တဲ့အထိအေတြ႕ေလးႏွင့္ သက္ရင္ေတြ တဒုိင္းဒိုင္း ခုန္လာသည္။
"ပင္ပန္းေနၿပီလား"
ၾသ႐ွ႐ွ စကားသံကုိအနီးကပ္ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ သက္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ မူးေနပံုမရေသာ္လည္း သူ႔ထြက္သက္ေႏြးေႏြးထဲတြင္ အရက္နံ႔သင္းသင္း ပါေနသည္။
"ဟင့္အင္း မပင္ပန္းပါဘူး"
အရပ္ျမင့္ျမင့္ ကိုယ္လံုးထြားထြားႏွင့္ သက္ကိုအေပၚမွစီးမိုးၾကည့္ေနေသာ သူ႕ကို သက္ကလည္ပင္းေလးေစာင္းငဲ့ၿပီး ေမာ့ၾကည့္ကာေျဖလိုက္သည္။ သူ႔မ်က္လံုးမ်ားက သက္မ်က္ႏွာဆီမွ ရင္ၫြန္႔ဆီသို႔ ေရာက္သြားသည္။ သတို္႔သမီးဂါဝန္၏ လည္ပင္းဟိုက္ဟိုက္ထဲမွ ရင္သားႏွစ္ႁမြာၾကား႐ွိ အကြဲေၾကာင္းေလးကို ျမင္ေနရသည္။ စကားတစ္လံုးမွထပ္မေျပာဘဲ သူက ေနာက္ေက်ာမွ ဂါဝန္ဇစ္ကိုဆြဲျဖဳတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သက္ပခံုးေပၚမွလက္ေက်ာ္၍ ဂါဝန္ကို ေအာက္သို႔ေလ်ွာခ်လိုက္သည္။ အက်ႌႏွင့္တြဲခ်ဳပ္ထားေသာ ရင္ပံုခြက္မ်ားပါ ပါသြားၿပီး ၃၈ စီကက္ပ္ ဆိုဒ္႐ွိေသာ သက္၏ ရင္သားေဖာင္းေဖာင္းအိအိမ်ားက လ်ွံထြက္လာသည္။ သက္ မလႈပ္ရဲဘဲ မွန္ထဲသို႔ၾကည့္လိုက္သည္။ သူႏွင့္ မွန္ထဲမွာ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုသည္။ မျပံဳးမရယ္ ခပ္တည္တည္ျဖစ္ေနေသာ သူ႔မ်က္ႏွာကိုေငး ၾကည့္ေနမိဆဲ သူ႔မ်က္လံုးမ်ားထဲတြင္အ႐ိုင္းဆန္ေသာ အရိပ္တစ္ခု ျဖတ္ေျပးသြားသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ ႀကီးမားၾကမ္းတမ္းေသာ သူ႔လက္ဖဝါးမ်ားက သက္၏ ရင္သားႏွစ္ႁမႊာကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ သက္ေယာင္ယမ္းၿပီး မ်က္လံုးမ်ားကို မွိတ္လိုက္သည္။ သူက ခပ္ဆဆတစ္ခ်က္ညႇစ္လိုက္သည္။
"အ"
သက္ႏႈတ္ဖ်ားမွ အသံတိုးတိုးထြက္သြားသည္။ သူက အသက္ျပင္းျပင္း တစ္ခ်က္႐ွဴလိုက္ၿပီး သက္၏ရင္သားမ်ားကို စတင္ဆုပ္နယ္ေတာ့သည္။ ထိုင္ခံုလက္တန္းႏွစ္ဘက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားမိသည္။ သူက ႏို႔အံုကို ဆုပ္ညႇစ္ၿပီးနယ္လိုက္ ႏို႔သီးဖ်ားေလးမ်ားကို လက္ညိဳးႏွင့္ လက္မညႇပ္ၿပီး ဆြဲလိုက္လုပ္ေနသည္။ အနည္းငယ္နာေသာ္လည္း သက္ႀကိဳးစားၿပီး ထပ္မေအာ္မိေအာင္ေနသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သက္၏ ႏို႔သီးေလးမ်ား မာေတာင္လာသည္။ သူ႔လက္မ်ားတြင္ ေမွာ္ဓာတ္စီးဝင္ေနသလို ႐ွိန္းဖိန္းၿပီး အလြန္သာယာေသာ အရသာတစ္မ်ိဳးကို ခံစားရသည္။ သူ႔အသက္႐ွဴသံက ျပင္းလာသည္။ ရင္သားမ်ားကို ညႇစ္ေနေသာလက္က ပိုအားပါလာသည္။ နာက်င္မႈႏွင့္ သာယာမႈက ဒြန္တြဲေနသည္။ ကိုဆိုလ်ွင္ ဆုပ္နယ္ရံုလြဲၿပီး ခုေလာက္ထိ တစ္ခါမွ တင္းတင္းႀကီး မညႇစ္ဖူးေခ်။ သို္႕ေသာ္ နာတာထက္ ေကာင္းတာကပိုေနသည္။ ပူေႏြး႐ွိန္းဖိန္းမႈက ရင္သားမ်ားဆီမွတဆင့္ ေပါင္ၾကားထဲအထိ စီးဆင္းသြားသည္။ သက္၏ မိန္းမအဂၤါႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားတြင္ ေသြးတဒုတ္ဒုတ္ တိုးၿပီး ေဖာင္းတင္းလာသည္ကို စတင္ခံစားမိသည္။ သူက ႏို႔သီးေခါင္းေလးတစ္ဖက္ကို ဆြဲၿပီး ညႇစ္လိုက္သည္။
သက္အံႀကိတ္ထားမိသည္။ ႏို႔အံုထြားထြားမ်ားကို ေခ်ေပးၿပီး ေနာက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲညႇစ္လိုက္ျပန္သည္။
"အား...အ...အ...အား"
သက္မေနႏိုင္ဘဲ ခပ္တိုးတုိးညည္းတြားမိသည္။ သူ႔လက္မ်ားက ပိုလႈပ္႐ွားသြားျပန္သည္။ သက္ မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ရင္သားမ်ားကို ေကာ့ေပးမိသည္။ ညည္းရင္း မ်က္လံုးမ်ားကို ခပ္သာသာဖြင့္ၾကည့္မိသည္။ မွန္ထဲမွ သူ႔ပံုရိပ္က အသည္းယားစရာေကာင္းေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းေစ့ထားရင္း မွန္ထဲကသက္ကို အနည္းငယ္ေမွးစင္းထားေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ၾကည့္ေနသည္။ သူ႔လက္ႏွစ္ဘက္က သက္ႏို႔အံုႀကီးမ်ားကို ဆုပ္ညႇစ္လိုက္ တင္းေတာင္ေနေသာ ႏို႔သီးေလးမ်ားကို ပြတ္ေခ်လိုက္လုပ္ေနသည္။ သတို႔သမီးဝတ္စံုက သက္ရင္သားမ်ားေအာက္အထိ လန္က်ေနသည္။ ၾကည့္ရင္း သက္႐ွက္လာမိၿပီး မ်က္ႏွာ နီျမန္းလာသည္။
"သက္ထား"
သူက လည္ေခ်ာင္းထဲမွလာေသာ ေခ်ာက္ကပ္ကပ္အသံၾသၾသျဖင့္ ေခၚသည္။ သက္ ႐ုတ္တရက္ ေရငတ္လာသလိုခံစားလိုက္ရသည္။
"႐ွင္"
သူ႔မ်က္ႏွာကို လွည့္ၿပီးေမာ့ၾကည့္ကာ ထူးလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သက္၏ ထူးသံက လည္ေခ်ာင္းထဲမွာ ေပ်ာက္ေနသည္။
သူက ဘာမွဆက္မေျပာဘဲ သက္၏ လက္ေမာင္းႏွစ္ဘက္မွ ဆြဲထူကာ ကုတင္ဘက္ဆီသို႔ ေခၚသြားသည္။ သက္တစ္ကုိယ္လံုး ပူေႏြး႐ွိန္းဖိန္းကာ ဘာဆိုဘာမွကို ေရေရရာရာမသိေတာ့ဘဲ ေလထဲလမ္းေလ်ွာက္ေနသလို ပါသြားသည္။ ဒူးမ်ားကၫြတ္ေခြခ်င္ေနသည္။
သူက သက္ကို ကုတင္ေပၚ ဆြဲမတင္ေပးဘဲ ခါးေစာင္းေလာက္ျမင့္သည့္ ခုတင္ေပါင္သို႔ ေမွာက္လ်က္ဖိခ်ေပးလိုက္သည္။ ေျခေထာက္က ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ႐ွိေနၿပီး အေပၚပိုင္းက ခုတင္ေပၚမွာေမွာက္လ်က္ျဖစ္ေနသည္။ ရင္သားမ်ားက ေမြ႕ရာေပၚတြင္ ျပားေနေအာင္ဖိမိေနသည္။ သူက သက္ကုိ မထိေသးဘဲေနာက္ေက်ာဘက္မွာ ခဏၿငိမ္ေနသည္။ ခဏေနေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို္႔ ခါးပတ္ေခါင္းျပဳတ္က်သံ ေဒါက္ခနဲကို ၾကားရသည္။ ၿပီးေတာ့ ဇစ္ဆြဲဖြင့္သံ။ ထို႔ေနာက္ သူက သက္၏ ဂါဝန္ကားကားႀကီးကို ခါးအထိလွန္တင္လိုက္သည္။ ေအာက္ခံအတြန္႔အဖတ္မ်ားပါ ေပါင္းၿပီး ပိုးသားႏွင့္ ခ်ည္သားေရာေနေသာ အဝတ္အပံုလိုက္ႀကီးက သက္ေခါင္းေပၚအထိ ပံုက်လာသည္။ နကိုတည္းက ေမွာက္လ်က္ျဖစ္ေနေသာ သက္မ်က္ႏွာတဝိုက္မွာ ေမွာင္အတိက်သြားသည္။ ဘာမွမျမင္ရေတာ့။ ႐ွက္႐ွက္ႏွင့္ မဖယ္မိဘဲ ဒီအတိုင္းေနလိုက္သည္။ အညိဳေရာင္ဆံႏြယ္ေခြလိပ္မ်ားကသာ ဂါဝန္စေအာက္မွ ျဖာထြက္ေနသည္။ သူ႔လက္မ်ားက သက္၏ အသားေရာင္ ဇာနားတပ္ ပိုးအတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးကို လိပ္ၿပီးခြၽတ္ေနသည္။ ေအာက္အထိမခြၽတ္ဘဲ ေျခသလံုးနားတြင္ ရပ္ထားလိုက္သည္။ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲကားလိုက္သည္။ သက္က ႐ွက္ၿပီး ျပန္ဆြဲေစ့မိသြားသည္။ သူက တင္ပါးလံုးလံုးအိအိေလး တစ္ဖက္ကို ခပ္နာနာဆြဲညႇစ္လိုက္သည္။
"အား"
သက္ လန္႔သြားၿပီး အလိုက္သင့္ေလ်ွာ့ေပးလိုက္သည္။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းထိပ္ဖ်ားေလးမ်ားက အကြဲေၾကာင္းေလးတစ္ေလ်ွာက္ ပြတ္ဆြဲလာသည္။ ထို႔ေနာက္ ေပါင္တြင္းသားႏုႏုေလးမ်ားကို ပြတ္ေပးသည္။ သက္၏ မိန္းမအဂၤါတစ္ခုလံုး ပိုၿပီးေဖာင္းကလာသည္။ လ်ွပ္စစ္စီးသလို ပူေႏြး႐ွိန္းဖိန္းေသာ ခံစားခ်က္ႏွင့္အတူ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အေစ့ေလးဆီမွ က်ဥ္ခနဲျဖစ္သြားၿပီး အကြဲေၾကာင္းေလးထဲတြင္ အရည္ၾကည္ေလးမ်ား စိုလာသည္။
႐ုတ္တရက္ သူ႔ေပါင္ႏွစ္ဖက္က သက္ေပါင္မ်ားႏွင့္ကပ္လာသည္။ ပူေႏြးေတာင့္တင္းေသာ အေခ်ာင္းႀကီးတစ္ေခ်ာင္းက သက္၏ အကြဲေၾကာင္းေလးၾကားသို႔ တိုးဝင္ဖိပြတ္လာသည္။ သူ႔လက္ၾကမ္းႀကီးႏွစ္ဖက္က သက္တင္ပါးကို ဆုပ္နယ္ေနသည္။ သူ႔လိင္တံႀကီးက သက္၏ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားႏွင့္ မထိတထိ ေ႐ွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ပြတ္ေနသည္။ သက္၏အရည္ေလးမ်ားက သူ႔လိင္တံႀကီးကို စိုကုန္သည္။ တစ္ခ်က္တြင္ သူကေနာက္ဆုတ္ၿပီး ဆတ္ကနဲေ႐ွ႕သို႔ျပန္တိုးလိုက္ရာ အေစ့ေလးကို ေနာက္မွတည့္တည့္ထိုးမိသြားသည္။ သက္၏အေၾကာမ်ား စိမ့္ခနဲျဖစ္သြားၿပီး တဆတ္ဆတ္တုန္ခါသြားသည္။
"အား...ကိုစိုင္း"
သူ႔နာမည္ကို ေခၚမိသြားသည္။ သူက ငံု႔ကိုင္းကာ သက္ကိုအနည္းငယ္ဆြဲမၿပီး ရင္ဘတ္ေအာက္မွလက္လ်ိွဳကာ ႏို္႔မ်ားကို ဆုပ္ေျခေပးသည္။ သက္ ႐ူးမတတ္ျဖစ္လာသည္။ တင္ပါးကိုေနာက္သို႔ေကာ့ေပးမိသည္။သူက ႏို႔ကိုင္ထားေသာလက္တစ္ဖက္ကိုလႊတ္ကာ သက္ခါးကို ၿငိမ္ေအာင္ဖိထားၿပီး သက္၏ အကြဲေၾကာင္းေလးထဲ သူ႔လိင္တံထိပ္ဖူးႏွင့္ေတ့ကာ တစ္ခ်က္တည္း တဆံုးထိုးသြင္းလိုက္သည္။ အရည္မ်ားစိုရြဲကာ ေခ်ာဆီလိုျဖစ္ေနေသာလည္း ကိုႏွင့္မလုပ္ရတာ ေျခာက္လေလာက္ၾကာသြားသည့္အျပင္ သူ႔လိင္တံႀကီးက ကို႔ထက္အမ်ားႀကီးပိုၿပီး ႐ွည္လည္း႐ွည္ ႀကီးလည္းႀကီးသျဖင့္ သက္၏လမ္းေၾကာင္းေလးထဲ နာက်င္စြာ မဆံမျပဲ ထိုးသိပ္ဝင္သြားသည္။ ထိပ္ဖူးကလည္း သားအိမ္ေခါင္းကိုသြားထိသျဖင့္ ဒုတ္ခနဲေအာင့္သြားသည္။
"အား...ကိုစိုင္း"
"႐ွဴး..႐ွဴး"
သူက သက္ကို ကေလးလိုေခ်ာ့ရင္း ခါးကိုဖိထားေသာလက္ကို လႊတ္လိုက္ၿပီး ပါးစပ္ကို အသာအယာအုပ္လိုက္သည္။ လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းက သက္ပါးစပ္ထဲတိုးဝင္လာၿပီး သြားဖံုးသားမ်ားကိုပြတ္တိုက္လိုက္ လ်ွာေလးႏွင့္ထိေပးၿပီး စုပ္ခိုင္းသလိုလုပ္လိုက္ လုပ္ေနသည္။ ရင္သားကိုလည္း ေခ်ာ့သလို သာသာေလးညႇစ္ေပးၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကိုတလွည့္စီပြတ္ေပးေနသည္။ သက္ အရည္မ်ားပိုစိုရႊဲလာသည္။ သူက အသာအယာ စတင္လႈပ္႐ွားသည္။ အစပိိုင္းတြင္ က်ပ္ၿပီးနာက်င္ေနေသာ္လည္းတျဖည္းျဖည္း လိင္အဂၤါအတြင္းပိုင္းနံရံမ်ားတြင္ သာယာေသာ ထိပြတ္သည့္ခံစားခ်က္ေပၚလာသည္။ တျဖည္းျဖည္း ပိုေကာင္းလာသည္။ သူလည္းေကာင္းလာပံုရသည္။ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားကပို႐ွည္ကာ ပိုျပင္းလာၿပီး လူကို သက္အေပၚကိုင္းခ်ကာ ႏို္႔မ်ားကို လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ စံု ဆုပ္နယ္ေနသည္။ ေစာေစာကလို တအားညႇစ္လာျပန္သည္။ သူ႔အသက္႐ွဴသံမ်ားကျပင္းလာသည္။ သို႔ေသာ္ နာမွန္းမနာမွန္း သက္မသိႏိုင္ေတာ့။ တစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း အေၾကာထဲစိမ့္ၿပီးေကာင္းသြားကာ အသံထြက္ၿပီးခပ္တိုးတိုးေအာ္ညည္းေနမိသည္။ အခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ကုန္သြားမွန္းလည္းမသိေတာ့။ သာယာမႈကမၻာထဲတြင္ေမ်ာေနသည္။ ေလထဲမွာ ဝဲပ်ံေနၿပီးေျမေပၚျပန္မက်သလို ခံစားေနရသည္။ ရမၼက္လိႈင္းတြင္ ႏွစ္ေယာက္လံုး မၿပီးႏိုင္မစီးႏိုင္ စီးေမ်ာေနၿပီး ေနာက္ဆံုး သူက သူမ၏ တင္ပါးမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ကာ အားရပါးရေဆာင့္သည္။ ေဆာင့္ရင္း သူ႔လိင္အဂၤါႀကီးက ပိုမိုေတာင့္တင္းလာကာ ဆတ္ခနဲ တစ္ခ်က္တန္႔သြားၿပီး တဆတ္ဆတ္ခါရင္း သူမ၏ လမ္းေၾကာင္းေလးထဲသို႔ သုက္ရည္ပူပူေႏြးေႏြးမ်ားကို ပန္းထုတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူမေပၚသို္႔ေမွာက္ခ်ကာ ၿငိမ္ေနသည္။ သူမလည္း ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္စြာျဖင့္ သူ႔ေအာက္မွာ ၿငိမ္ေနမိသည္။
႐ုတ္တရက္ သူဆတ္ခနဲထလိုက္သည္။ သူမလန္႔သြားသည္။ ဘာပါလိမ့္ ဆိုၿပီး ေမာ့ၾကည့္မိသည္။
"မင္းမၿပီးေသးဘူး"
သူမ ၿပီးစရာမလိုပါ။ သူႏွင့္လုပ္ရေသာ ခံစားခ်က္က အရမ္းေကာင္းသည္။ ႐ူးမတတ္ေကာင္းပါသည္။ ကိုႏွင့္အတူေနတုန္းကလည္း သူမၿပီးခဲသည္။ ၿပီးခဲ့တုန္းကလည္း ယခုေလာက္ထိ ျပင္းထန္ေသာခံစားခ်က္မ်ိဳးမဟုတ္။ ေရလိႈင္းေလးမ်ားကို စီးသလို ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးၿပီးသြားတာမ်ဳိး။ ၿပီးတယ္ဆိုတာ ခုထက္ပိုမေကာင္းႏိုင္တာေတာ့ ေသခ်ာပါသည္။
"ဘာမွမျဖစ္ဘူးကိုစိုင္း...သက္အရမ္းေနလို္႔ေကာင္းတယ္"
သက္ ႐ွက္႐ွက္ႏွင့္ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
"လာစမ္းပါ"
သူက ကုတင္ေပၚတက္ၿပီး သူမကိုပါ ဂ်ိဳင္းက မတင္လိုက္သည္။ ခုတင္ေခါင္းရင္းက ေခါင္းအံုးမ်ားကို ခပ္ေလ်ွာေလ်ွာမွီကာ သက္ကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲမယူသည္။ သက္ေခါင္းက သူ႔ပခံုးေပၚမွာတင္ထားၿပီး သူ႔ရင္ဘတ္ကို ေက်ာမွီကာ ပက္လက္အေနအထား။ သက္၏ ေၾကမြေနၿပီျဖစ္ေသာသတို႔သမီးဂါဝန္ကို ခါးမွာလိပ္တင္လိုက္သည္။ သက္ေျခေထာက္ကို သူ႔ေျခေထာက္ႏွင့္ ကားလုိက္ၿပီး ဘယ္လက္က သက္၏ ႏို္႕မ်ားကုိ ကိုင္ေပးကာ ညာလက္က ေပါင္ၾကားထဲတိုးဝင္ၿပီး လက္ခလယ္ျဖင့္ ေစာေစာကပန္းထုတ္ထားေသာ သူ႔ သုက္ရည္မ်ားကို ေကာ္ယူလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အေစ့ေလးကို သုတ္ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပြတ္ေပးသည္။
" အား...အား"
မၾကာခင္ သက္ခပ္တိုးတိုးေလး အဆက္မျပတ္ညည္းတြားလာသည္။ သူကလက္ခလယ္ကို ခပ္သြက္သြက္ ကစားေပးသည္။ သက္ အရမ္းေကာင္းလာၿပီး အီဆိမ့့္႐ွိန္းဖိန္းေသာ ခံစားခ်က္က လိင္အဂၤါတစ္ခုလံုးကို ပ်ံ႕ႏွံ႕လာသည္။ သူက ပြတ္ေပးေနရင္း အေစ့ေလးကို လက္ညိွဳးလက္မႏွင့္ ခပ္သာသာ ညႇစ္လိုက္သည္။ သက္မ႐ွက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေကာ့ပ်ံသြားသည္။ သူကလက္ခလယ္ကို ခပ္ျမန္ျမန္ ကစားေပးလိုက္သည္။ ႏို္႕ကိုညႇစ္ေပးေနေသာလက္ကလည္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းညႇစ္ေပးေနသည္။ သက္၏ လိင္အဂၤါႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ား တဆတ္ဆတ္ခါလာၿပီး ခံစားခ်က္အားလံုး အထြတ္အထိပ္သို႔ စုျပံဳေရာက္သြားေတာ့သည္။
"အား...ကိုစိုင္း...အား...."
ကုိႏွင့္ၿပီးခဲ့ေသာ လိႈင္းက ျမစ္ထဲကလိႈင္းၾကက္ခြပ္ေလးေတြဆိုလ်ွင္ ကိုစိုင္းႏွင့္ၿပီးရေသာ လိႈင္းက ပင္လယ္ကမ္းစပ္က လိႈင္းလံုးႀကီးေတြလို အ႐ွိန္အဟုန္ျပင္းထန္လြန္းသည္။ အားေကာင္းေသာ လိႈင္းလံုးႀကီးေတြကို တသိမ့္သိမ့္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္စီးရင္း သက္ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ အ႐ုပ္က်ိဳးျပတ္ ပံုက်သြားေတာ့သည္။
ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္က ခ်စ္ပံုျပင္ (၂)
မ်က္လံုးမ်ားကို ဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ ေႏြးေထြးၿပီး တိတ္ဆိတ္ေမွာင္မိုက္ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုထဲေရာက္ေနေၾကာင္း သက္သိလိုက္ရသည္။ ႐ုတ္တရက္ ဘယ္အခ်ိန္႐ွိၿပီး ဘယ္ေနရာမွာႏိုးလာေၾကာင္းကို စဥ္းစားလို႔မရဘဲျဖစ္ေနသည္။ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ဆန္႔တန္းၿပီး အိပ္ေရးဝသြားေသာ ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္လို အေညာင္းဆန္႔လိုက္စဥ္ ႏူးညံ့ေသာ ေမြးပြေစာင္ႀကီးကို စမ္းမိသျဖင့္ တြန္းဖယ္လိုက္သည္။ နံနက္ခင္း၏ေနေရာင္က မွန္ျပတင္းမွတဆင့္ သံပုရာစိမ္းေရာင္ ခန္းဆီးစကိုျဖတ္၍ အခန္းထဲသို႔ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ က်ေရာက္ေနသည္။ သက္ အိပ္ေနေသာ မဂၤလာဦး ကုတင္ႀကီးႏွင့္ကြၽန္းသားမွန္တင္ခံုကို ေတြ႕လိုက္ရမွ စိုင္းေစာထြန္း ဆိုေသာ ကိုစိုင္း၏ အိမ္ကိုေရာက္ေနေၾကာင္းႏွင့္တကြ ညက အျဖစ္အပ်က္မ်ားအားလံုးကိုပါ ႐ုတ္တရက္ သတိရၿပီး မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး နီျမန္းထူပူလာေအာင္ ႐ွက္မိသြားသည္။ သက္နံေဘးကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကုိစိုင္းအိပ္ေသာဘက္တြင္ ေနရာလြတ္ကိုသာ ေတြ႕ရသည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္႐ွိ မွန္တင္ခံုမွ မွန္ေပၚတြင္ စာေၾကာင္းမ်ား ေရးျခစ္ထားေသာ စာရြက္ျဖဴတစ္ရြက္ ကပ္ထားသည္ကို သတိထားမိသည္။ ညကတည္းက မခြၽတ္ရေသးေသာ ဂါဝန္႐ွည္ႀကီးကုိ မႏိုင့္တႏိုင္ မၿပီး ကုတင္ေပၚမွဆင္းကာ စာရြက္ကိုသြားၾကည့္သည္။
" ညကပင္ပန္းထားလို႔ မႏိႈးေတာ့ဘူး။ ေအာက္မွာ မနက္စာျပင္ခိုင္းထားတယ္။ ႏိုးတဲ့အခ်ိန္ ေရခ်ိဳးၿပီး ဆင္းစားပါ။ "
လက္ေရးေသာ့ေသာ့မ်ားႏွင့္ ေရးထားၿပီး ေအာက္မွာ သူ႔လက္မွတ္ထိုးထားသည္။ သက္ လို႔လည္း ခ်စ္စႏိုးမေခၚ...သူ႔နာမည္လည္းထည့္မေရးေသာ တိုျပတ္ျပတ္ စာေလးကို ၾကည့္ရင္း သက္ရင္ထဲမွာ အမ်ိဳးအမည္မသိေသာ လိႈက္လွဲသည့္ခံစားခ်က္တစ္မ်ိဳးကို ခံစားမိသည္။ မွန္ေပၚမွ စာကို လက္ေခ်ာင္းထိပ္ဖ်ားေလးမ်ားႏွင့္ ခပ္ဖြဖြ ပြတ္သပ္ေနမိသည္။ ထိုစဥ္ မွန္ထဲမွ ပံုရိပ္ကို သက္သတိထားမိသြားသည္။ အ႐ိုင္းဆန္ဆန္ေခြလိပ္ ဝဲျဖာက်ေနေသာ အညိဳေရာင္ ဆံပင္႐ွည္မ်ား၊ ပြတ္မိထားသျဖင့္ ပန္ဒါမ်က္လံုးလို ျဖစ္ေနေသာ အိုင္း႐ွဲဒိုးႏွင့္ လိုင္နာမ်ား၊ ဗလာက်င္းေနေသာ ပခံုးႏွင့္ ပန္းေသြးညိဳေရာင္ ႏို႔သီးထိပ္ဖ်ားေလးမ်ား ေထာင္မတ္ေနသည့္ ရင္သားထြားထြားႏွစ္ႁမႊာ၊ ခါးလည္ထိ လန္က်ေနေသာ ဂါဝန္အေပၚပိုင္း၊ တြန္႔လိပ္ေၾကမြေနေသာ ေအာက္ပိုင္းမွ စကတ္ကားကား... သရဲကားထဲက တမလြန္မွသတို္႔သမီးႏွင့္ တူေနသည္။ ေပါင္ၾကားထဲမွလည္း ေစးကပ္ကပ္ခံစားခ်က္ကိုရသည္။ ဂါဝန္ကိုမၿပီးလွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညက ေပက်ံေနသည့္ သုက္ရည္မ်ားႏွင့္ သက္၏ အရည္ၾကည္မ်ားက မိန္းမအဂၤါတစ္ခုလံုးႏွင့္ ေပါင္တြင္းသားမ်ားတြင္ စီးက်ေျခာက္ေသြ႕ေနသည္။ ႐ွက္႐ွက္ႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကိုေျပးဝင္သြားၿပီး ဂါဝန္ကိုခြၽတ္ကာ ေရျမႇဳပ္တံုးတြင္ဆပ္ျပာရည္ထည့္ၿပီး တစ္ကိုယ္လံုးကို တိုက္ခြၽတ္ေဆးေၾကာပစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုစိုင္း၏ ေႂကြသားေရခ်ိဳးကန္ထဲတြင္ ေရေႏြးေႏြးစပ္ကာ တစ္ကိုယ္လံုး ေညာင္းကိုက္မႈမ်ားေျပေလ်ာ့ေအာင္စိမ္ရင္း သက္ မ်က္လံုးမ်ားကုိ မွိတ္ထားလိုက္သည္။ မဂၤလာပြဲ ၿပီးသြားၿပီျဖစ္၍ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားအားလံုးကို ေလ်ွာ့ခ်လိုက္ေသာအခါ အတိတ္၏ ပံုရိပ္မ်ားသည္ သက္၏အာရံုထဲတြင္ ႐ုပ္႐ွင္ျပသလို တစ္ကြက္ၿပီးတစ္ကြက္ ထင္ဟပ္လာေလသည္။
______________________________________________
သက္ထားသခင္သည္ လူလတ္တန္းစား မိသားစုမွေပါက္ဖြားလာသျဖင့္ ပစၥည္းဥစၥာ မခ်မ္းသာေသာ္လည္း အလွကေလးတစ္ခုေတာ့ျဖင့္ ခ်မ္းသာေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သဘာဝအတိုင္း လိႈင္းတြန္႔ေလးမ်ားပါသည့္ ႏူးညံေတာက္ပေသာ ဆံပင္ညိဳညိဳ႐ွည္႐ွည္မ်ား၊ အရပ္ ငါးေပငါးလက္မ၊ တင္းရင္းအိစက္ေသာ ရင္သားမ်ား၊ ေသးသြယ္ေသာ ခါးကေလးႏွင့္ လံုးဝန္းေဖာင္းျပည့္ေသာ တင္သားအိအိထြားထြားမ်ားတို႔ႏွင့္လိုက္ဖက္သည့္ ေယာက်္ားေလးတိုင္း၏ အာရံုကိုဆြဲေဆာင္ႏိုင္ေသာကိုယ္လံုးႏွင့္ ဂ်ပန္မကေလးလို မ်က္ဝန္းနက္နက္ႏွင့္ မ်က္လံုးႀကီးႀကီးေလးမ်ား၊ အဖ်ားေကာ့ေနေသာ ႏွာတံလံုးလံုးေလး၊ပန္းေသြးေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းေဖာင္းေဖာင္းျပည့္ျပည့္ေလးမ်ားတို႔ျဖင့္ ခ်စ္စရာမ်က္ႏွာေလးကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ ေဆးဝါးကြၽမ္းက်င္ တကၠသိုလ္မွ ကြင္းန္ သက္ထားသခင္ႏွင့္ ပန္းကိုလိုလို႔ ဝဲေသာလိပ္ျပာ ေဆးေက်ာင္းသားေလး ကိုကိုေမာင္တို္႔၏ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းသည္ နတ္သမီးပံုျပင္လို လွပေသာ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ျဖစ္ခဲ့သည္။
ရည္းစားျဖစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္အတြင္း သက္ထား၏အပ်ိဳစင္ဘဝေလးသည္ ကို႔ခူးေႁခြျခင္းကုိ ခံခဲ့ရသည္။ ရည္းစားမထားဖူးေသာ အ႐ိုင္းေလး သက္သည္ ကို၏ ခ်ိဳသာေသာ အေခ်ာ့အယမ်ား၊ အမွတ္တရေန႔မ်ားတြင္ ရေလ့႐ွိသည့္ ပန္းစည္း ေခ်ာကလက္ ဝက္ဝံ႐ုပ္မ်ား၊ ကြၽမ္းက်င္ညက္ေညာလွသည့္ ခ်စ္ဗ်ဴဟာမ်ားထဲတြင္ လိႈင္းလံုးမ်ားစီးသလို တသိမ့္သိမ့္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ႏွင့္ စီးေမ်ာခဲ့သည္။
ကိုက သက္အေပၚ အရမ္းေကာင္းခဲ့သည္(ေကာင္းခဲ့သည္ဟု သက္ထင္ခဲ့သည္)။ ကိုႏွင့္ခ်စ္ေသာ သံုးႏွစ္တြင္ တစ္ခါမွ ရန္လည္းမျဖစ္ဖူး၊ ေလသံမာမာႏွင့္လည္း မေျပာဖူး၊ အျငင္းလည္းမပြားဖူး။ လူတိုင္းအျမင္မွာ သက္တို႔ဟာ နတ္ဖက္သည့္စံုတြဲေလး။
တကယ္ဆို သက္ သတိထားခဲ့မိသင့္သည္။ ကိုဟာ သက္ကို ခ်စ္တယ္ခ်စ္တယ္သာ တဖြဖြေျပာေသာ္လည္း သက္ႏွင့္ အနာဂတ္ကို အတူျဖတ္သန္းဖို႔ အစီအစဥ္လည္း တစ္ခါမွဆြဲမျပဖူး၊ မတိုင္ပင္ မေဆြးေႏြးဖူး၊ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း အဆံုးစြန္အထိ နီးစပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ကို႔စိတ္ထဲဘာေတြေတြးေနမွန္း ခန္႔မွန္းႏိုင္သည္အထိ စိတ္ခ်င္းလည္း တစ္ခါမွ မနီးစပ္ခဲ့ဖူး။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ သက္မသိခဲ့ပါ။ ေက်ာင္းၿပီးလ်ွင္ ဇာတ္လမ္းၿပီးမယ္ဟု ရည္ရြယ္ထားခဲ့လိမ့္မယ္လို႔လည္း သက္မရိပ္မိခဲ့ပါ။ သက္ထင္ခဲ့တာ သက္ႏွင့္ကိုသည္ သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ခ်စ္သူေတြ၊ တစ္ေန႔လက္ထပ္ၾကဖို႔ဆိုတာ စကားထဲထည့္ေျပာစရာမလိုေအာင္ကို သိေနၿပီးသား။
ကိုႏွင့္တြဲတာ ၂ ႏွစ္ျပည့္ခါနီးမွာ ကိုက ေက်ာင္းၿပီးသြားသည္။ သက္တို႔ေက်ာင္းက ႏွစ္တိုေသာ္လည္း သက္က ကို႔ထက္ ၂ ႏွစ္ငယ္တာမို႔ ေနာက္ဆံုးႏွစ္တက္ေနတုန္း။ ကိုကအလုပ္မဝင္ခင္ ၁၀ တန္းေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ေဆးေက်ာင္းမွ ႏွစ္ငယ္ေက်ာင္းသားမ်ားကို ဂိုက္လုပ္ေနသည္။ အဲဒီတစ္ႏွစ္လည္း ကိုကအလုပ္မ်ား သက္ကစာမ်ား၍ သိပ္မအားၾကတဲ့ၾကားက မွန္မွန္ခ်ိန္းေတြ႕ခဲ့ၾကေသးသည္။
ကိုအလုပ္ဝင္လို႔ နယ္ကို ပို႔စတင္က်တဲ့အခ်ိန္မွာ သက္တို္႔ ၃ ႏွစ္ျပည့္ၿပီ။ သက္လည္းေက်ာင္းၿပီးလို႔ အေဆာင္ေနၿပီး ေဆးကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္သည္။ ကိုက ေဆးရံုမွာအလြန္အလုပ္မ်ားေနသည္။ သက္ကိုမွန္မွန္မဆက္သြယ္ႏိုင္ေတာ့။ တျဖည္းျဖည္း ဖုန္းေခၚတာေတြက က်ဲလာသည္။ ရန္ကုန္ႏွင့္ ေလးနာရီေလာက္သာ ကားစီးရေသာ နယ္ၿမိဳ႕ေလးမွာ ျဖစ္ေသာ္လည္း သက္ကိုလာမေတြ႕ႏိုင္ေတာ့။ ေနာက္ဆံုးတျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ကုိ္႕ဆီက ဖုန္းမလာတာ ၂ပတ္ေက်ာ္လာေတာ့ သက္လန္႔လာသည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားဆီက ကို္႔သတင္းေတြ ၾကားလိုက္ရတာျဖစ္သည္။ သူ ဂိုက္ျပေပးခဲ့ေသာ ေဆးေက်ာင္းသူေလးႏွင့္ တြဲေနသည္တဲ့။ ေကာင္မေလးက မိုးကုတ္ဘက္က သူေဌးသမီးတဲ့။ ကုိက ရန္ကုန္ကိုလည္းပိတ္ရက္ ခဏခဏလာသည္တဲ့။ သက္ကုိသာ လာမေတြ႕တာတဲ့။ သက္ဘယ္လိုမွ မယံုႏိုင္ေတာ့။ ေသြး႐ူးေသြးတန္းႏွင့္ ဖုန္းဆက္ၿပီးေမးမိသည္။ ကိုက ဖုန္းခ်ပစ္ၿပီး ထပ္ေခၚေတာ့ စက္ပိတ္ထားသည္။ လံုးဝျပန္မေျဖ။ တစ္ပတ္လံုး သက္ အဆက္မျပတ္ေခၚသည္။ ေနာက္ဆံုး ဘယ္လိုမွမေနႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ ပိတ္ရက္တြင္ အရဲစြန္႔ကာ ကိုတာဝန္က်သည့္ၿမိဳ႕သို႔ တစ္ေယာက္တည္း ကားစီးၿပီး ထြက္လာခဲ့သည္။
ေန႔ခင္းက စီးသြားတာ ဟိုေရာက္ေတာ့ ညကိုးနာရီထိုးေတာ့မည္။ဆိုက္ကယ္ တက္စီတစ္စီးကို ႐ွား႐ွားပါးပါး ႐ွာငွါးၿပီး ေလးပင္ေသာစိတ္ျဖင့္ ကိုေျပာထားဖူးသည့္လိပ္စာကုိ လိုက္႐ွာသည္။ သက္မ်က္ႏွာကုိေတြ႕ရင္ ကို ပစ္ပစ္ခါခါေတာ့ မလုပ္တန္ေကာင္းရဲ႕။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေျဖရွင္းလိုက္ရရင္ ျပသနာေတြအကုန္လံုး ေျပလည္႐ွင္းလင္းသြားေကာင္းရဲ႕။
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ သက္ ကို႔တံခါးကိုေခါက္သည္။ တံခါးဖြင့္ေပးေသာကိုက သက္ကိုျမင္ေတာ့ အံ့ၾသၿပီး မ်က္ႏွာပ်က္ေနသည္။ သက္လက္ထဲကအထုပ္ကိုလည္း ကူမဆြဲ၊ အထဲလည္းမေခၚဘဲ အေပါက္ဝမွာပိတ္ရပ္ေနသည္။
"ဘယ္သူလည္းကိုႀကီး"
ကေလးသံလိုလို ခ်ိဳအီခြၽဲပ်စ္ေသာ အသံကို ၾကားလိုက္ရၿပီးေနာက္ သက္မ်က္လံုးမ်ား ျပာေဝသြားကာ ေနာက္ထပ္ဆက္ျဖစ္သမ်ွအားလံုး အိပ္မက္လို ေဝဝါးသြားခဲ့ေလသည္.....။
"အနည္းဆံုးေတာ့ ကိုႀကီး သူ႔ကို အိမ္ျပန္လိုက္ပို္႕မွျဖစ္မယ္"
"ကိုႀကီးသြားၾကည့္ေလ...ျပန္လာရင္ တြယ္တာ ဒီမွာမ႐ွိႏွင့္ေစရဘူး။ သူကအသက္၂၃ႏွစ္႐ွိၿပီျဖစ္တဲ့ အရြယ္ေရာက္ၿပီး မိန္းမတစ္ေယာက္။ ဒီအထိေတာင္ လာတတ္ေသးတာ ျပန္လည္းျပန္တတ္တယ္။ ကိုႀကီး အစိုးရိမ္ေတြပိုၿပီး လိုက္ေစာင့္ေ႐ွာက္ေနစရာမလိုဘူး။"
သတိျပန္ဝင္လာေသာအခ်ိန္တြင္ သက္ လမ္းမေပၚမွာ တစ္ေယာက္တည္းေလ်ွာက္ေနသည္။ ဆိုက္ကယ္၊ ဆိုက္ကား၊ ျမင္းလွည္း...ငွါးစရာတစ္ခုမွမေတြ႕ရေတာ့။ အိမ္မ်ားကလည္း တံခါးပိတ္၊ တိတ္ဆိတ္။ လမ္းဟိုဘက္မွ ေခြးတစ္ေကာင္က သက္ေလ်ွာက္လာသည့္ဘက္ကိုၾကည့္ကာ စူးစူး၀ါး၀ါး ထိုးေဟာင္သည္။ ေ႐ွ႕ဆက္မသြားရဲဘဲ ေနရာမွာ ရပ္ေနရသည္။ ထြက္လာမိတာကို သက္အလြန္ေနာင္တရေနသည္။ ခုမွေတာ့ ဘယ္လိုမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့။ အနားမွာ အကူအညီေတာင္းစရာ လူ႐ွိမလားလို႔ လွည့္ပတ္ၾကည့္ေသာ္လည္း တစ္ေယာက္မွမေတြ႕။ ႐ုတ္တရက္ ေလအေဝွ႕တြင္ ခ်ဥ္ခ်ဥ္စူးစူး ခ်က္အရက္နံ႔ကို ရသည္။ မညီညာေသာ ေျခသံမ်ားက တျဖည္းျဖည္း နီးကပ္လာသည္။ ေတာ္ေတာ္မူးေနေသာ လူတစ္ေယာက္။ သက္ကိုျမင္ေတာ့ ေျခလွမ္းတံု႔သြားသည္။
"ညီမေလး ...အကိုဘာကူညီရမလည္း ဟင္"
ေသြး႐ိုးသား႐ိုး ေစတနာႏွင့္ေမးေသာ ေမးခြန္းမဟုတ္ေၾကာင္း သက္ေသခ်ာေျပာႏိုင္သည္။
"ရပါတယ္...လာႀကိဳမယ့္သူနဲ႔ လမ္းမွာလြဲေနလို႔ေစာင့္ေနတာ"
သက္စကားမခိုင္လံုတာ ထိုလူသိသည္။ ႂကြက္နံ႔ရသြားေသာေၾကာင္လို သူ႔ႏွာေခါင္းက ရံႈ႕ပြပြ ျဖစ္သြားသည္။ အဆီျပန္ေနေသာမ်က္ႏွာတြင္ ရမၼက္ခိုးကို ေတြ႕ရသည္။ သက္အနားကို ပိုမိုတိုးကပ္လာသည္။ လက္ကိုလွမ္းဆြဲသည္။ သက္က ပုတ္ထုတ္ၿပီး အသံကုန္ေအာ္ရန္ ပါးစပ္ဟလိုက္ခ်ိန္တြင္ ထုိလူက သက္ပါးစပ္ကို လွမ္းပိတ္သည္။ ရြံစရာေကာင္းေသာ သူ႔လက္ဖဝါးက သက္ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ထိကပ္ေနသည္။ သက္အတင္း႐ုန္းသည္။ မူးေနေသာ ေယာက်္ားအားက ပိုသန္သည္။ ႐ုန္းကန္ရင္း အလြန္ကံဆိုးလွေသာ ကုိယ့္အျဖစ္ကိုယ္ကို ေတြးေနသည္။ ခုလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြၾကံဳရမယ့္အစား ေသသြားလိုက္ဖို႔ ဆုေတာင္းမိသည္။ ထုိလူက သက္၏ ဂ်င္းေဘာင္းဘီၾကယ္သီးကို အတင္းေဆာင့္ဆြဲၿပီးျဖဳတ္လိုက္သည္။ ထိုစဥ္ ကားမီးေရာင္တန္းတစ္ခု ႐ုတ္တရက္ထိုးက်လာၿပီး ကြၽီခနဲထိုးရပ္သြားကာ ကားထဲမွ လူတစ္ေယာက္ဆင္းလာသည္။ စိုင္းေစာထြန္း၏ မ်က္ႏွာကို သက္ဘဝမွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ျမင္ဖူးျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
______________________________________________
သက္၏ ပခံုးကို လက္တစ္ဖက္က လာထိသည္။ ႐ုတ္တရက္ ဆတ္ခနဲ ျပန္႐ိုက္ခ်လိုက္မိသည္။ ေရစက္အခ်ိဳ႕က လက္ပိုင္႐ွင္ကိုစဥ္သြားသည္။
"ကိုစိုင္း...ေဆာရီး...သက္လန္႔သြားလို႔ပါ"
"ေရေတြေအးကုန္ၿပီ၊ အေအးမိလိမ့္မယ္။ ထြက္ေတာ့။"
သူက သက္ကို ေရကန္ထဲကဆြဲထူေပးသည္။ တဘက္အႀကီးႀကီးျဖင့္ ပတ္ေပးသည္။ ၿပီးေတာ့ အိပ္ခန္းထဲျပန္ေခၚလာကာ ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ခိုင္းၿပီး က်က်နန ေရသုတ္ေပးေနသည္။ ခႏၶာကုိယ္တစ္ခုလံုးကို ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ၿပီး သုတ္ေပးေနေသာ္လည္း လက္႐ွိအခ်ိန္တြင္ သူ႔စိ္တ္ထဲတြင္ ညကလိုဆႏၵေတြ ႐ွိပံုမေပၚ။ သက္ေရျမန္ျမန္ေျခာက္ၿပီး အေအးမပတ္ဖို႔သာ အဓိကျဖစ္သည္။ ၾကင္နာမႈကို စကားလံုးမ်ားျဖင့္ တစ္ခါမွမေဖာ္ျပဖူးေသာ္လည္း ခုလိုသူ႔အျပဳအမူမ်ားက တစ္ခါတစ္ခါ သက္အေပၚ ငဲ႕ညႇာလြန္းသည္။ ေခါင္းေလ်ွာ္မထားေသာ္လည္း ေရထိသြားသျဖင့္ စိုထို္င္းေနေသာ ဆံပင္မ်ားကို သုတ္ေပးေနခ်ိန္တြင္ သက္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ဘဲ မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာေတာ့သည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လည္း၊ ဘာလို႔ငိုတာလည္း"
သူက လက္ထဲကတဘက္ျဖင့္ သက္မ်က္ရည္မ်ားကို သုတ္ေပးသည္။
"သက္အေပၚ ဘာလို႔ေကာင္းတာလည္း။ သက္က ကိုစိုင္းကိုေကာင္းက်ိဳးမေပးဘူး။ သက္ဘဝကို သက္အ႐ွက္ကို ႏွစ္ခါျပန္ ကယ္တင္ခဲ့တဲ့သူကို သက္က ဘာမွျပန္မေပးႏုိင္ဘူး။ "
"ငါဘာမွမလိုခ်င္ဘူး၊ မင္းကုိ လက္ထပ္ခ်င္တယ္ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တယ္ ဒါပဲ။ အခုပိုင္ၿပီ၊ ေက်နပ္တယ္"
"သက္က ကိုစိုင္းကုိ အပ်ိဳစင္ဘဝေလးေတာင္ မေပးႏိုင္ဘူး၊ တစ္ခါမဟုတ္ ႏွစ္ခါမဟုတ္ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဟိုတစ္ေယာက္နဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ၿပီးသား"
သူက သေဘာက်သလို တစ္ခ်က္ရယ္သည္။
"ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ လိုခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္မွမျဖစ္ႏုိင္တာကိုး၊ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလည္း။ ငါလည္း မိန္းမမေတြ႕ခဲ့ဖူးတဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး။ မင္းသက္ေစ့ေလာက္ ေတြ႕ဖူးတယ္။ ၿပီးေတာ့ နန္းလံုလည္း႐ွိေသးတယ္။"
နန္းလံုဆိုေသာနာမည္ၾကားသည္ႏွင့္ သက္စိတ္ထဲတြင္ သဝန္တိုစိတ္ေလးနည္းနည္း ဝင္လာမိသည္။ ဟိုသက္ေစ့က ခုခ်ိန္မွာ ဘာမွအေရးမဟုတ္ေသာ္လည္း နန္းလံုဆိုတာက သူနဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္သံုးႏွစ္နီးပါး ပတ္သက္ခဲ့ဖူးေသာ၊ သူလက္ထပ္မယူႏိုင္ေသာ္လည္း ဘယ္ေတာ့မွလည္း သံေယာဇဥ္ျပတ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ေသာ၊ လိင္ပို္င္းဆိုင္ရာ မပတ္သက္ေတာ့ေပမယ့္ တစ္သက္လံုး သူ႔ေစာင့္ေရွာက္မႈေအာက္မွာ႐ွိသြားမွာျဖစ္ေသာ မိန္းကေလး။ သဝန္တိုစိတ္ကို သက္ ႀကိဳးစားၿပီးေဖ်ာက္လုိက္သည္။ သူေတာင္ သက္အတိတ္ကို သဝန္မတိုတာ၊ သက္လည္း မတိုသင့္ပါ။
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုစိုင္း"
သက္တိုးတိတ္စြာေျပာမိသည္။ သူက ေရသုတ္ျခင္းကို လက္စသတ္လိုက္သည္။ သက္ကို သူ႔ဘက္ဆြဲယူၿပီးဖက္သည္။ ထိုစဥ္ သက္ရင္သားမ်ားကို မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ သူ႔ ထရက္ဆု ေဘာင္းဘီေအာက္မွ မာေက်ာေသာ အရာတစ္ခုျဖင့္ ေထာက္မိသည္။ သက္ လက္ဖဝါးေလးႏွင့္ စမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ သူက သက္လက္အတြင္းသို႔ ျပန္လည္ဖိပြတ္သည္။ သက္ အသည္းယားလာၿပီး သြားျဖင့္ ဖြဖြေလး ငံုခဲလိုက္မိသည္။
သူ႔မ်က္လံုးနက္နက္မ်ားက အရည္လဲ့ကာ ပိုမိုနက္ေမွာင္လာသည္။
"လုပ္ေပးမွာလား"
သက္ကေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။
"အေအးမိမယ္ အက်ႌအရင္ဝတ္"
သူက ေျခလွမ္းက်ဲႀကီး သံုးလွမ္းေလာက္ႏွင့္ အခန္းကိုျဖတ္ေလ်ွာက္သြားကာ အဝတ္ဗီ႐ိုထဲမွ ေမြးပြတဘက္အက်ႌတစ္ထည္ကို ယူၿပီး သက္ကို ကေလးလိုဝတ္ေပးသည္။ သူ႔အက်ႌက သက္ႏွင့္ မတရားႀကီေနေသာေၾကာင့္ လက္ကို ေခါက္ေပးၿပိီး ႀကိဳးစႏွစ္ဖက္ကိုဆြဲကာ ခါးနားမွာ ခပ္က်ပ္က်ပ္ ထံုးခ်ည္ေပးလိုက္သည္။ သူ႔လက္ရာသူ ေက်နပ္သြားပံုႏွင့္ ျပံဳးကာ ပြေယာင္းေနေသာ သက္ဆံပင္ကေလးမ်ားကို လက္ဖဝါးႏွင့္ သပ္ေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ သက္ပခံုးႏွစ္ဘက္ကုိကိုင္ကာ ဖိခ်လိုက္သည္။ သက္ အလိုက္သင့္ေလး ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္က်သြားသည္။ သူက ထရက္ဆုေဘာင္းဘီကို ေအာက္ဆြဲခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မီးခို္းရင့္ေရာင္ အတြင္းခံကုိ လက္မႏွစ္ဘက္ႏွင့္ တြန္းခ်လိုက္သည္။ မေန႔က တစ္ခါမွမျမင္လုိက္ရေသာ သူ႔လိင္တံႀကီးက ေထာင္မတ္စြာ တိုးထြက္လာသည္။ အ႐ွည္ႏွင့္လံုးပတ္ကိုၾကည့္ကာ သက္ လန္႔သြားၿပီး တံေတြးတစ္ခ်က္မ်ိဳခ်လိုက္သည္။ သူက သက္ပါးကို လက္ႏွင့္ညႇပ္ကုိင္ၿပီး ထိပ္ဖ်ားကို ပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္ေပးသည္။ သက္က အရည္ၾကည္ထြက္ေနေသာ အကြဲေၾကာင္းေလးကိုလ်ွာဖ်ားေလးႏွင့္ ေမႊၾကည့္လုိက္သည္။ မေန႔က သက္ညည္းသေလာက္ တစ္ခ်က္မွမညည္းေသာ သူ႔ဆီမွ ပထမဆံုး ညည္းသံထြက္လာသည္။ ဘာရယ္လို႔ ကြဲကြဲျပားျပား မေျပာတတ္ေသာ တိရစၧာန္႐ိုင္းတစ္ေကာင္ရဲ႕ ေအာ္သံလို ရင္ေခါင္းသံခပ္တိုးတိုး။
သူ႕ကိုေက်းဇူးတင္ေသာစိတ္ ႏွင့္ ရမၼက္ဆႏၵတို္႕ေပါင္းစပ္ကာ သက္ သူ႔ကို အစြမ္းကုန္ စုပ္ေပးသည္။ ထိပ္ေခါင္းကို လ်ွာဖ်ားေလးႏွင့္ ပတ္လိွမ့္ေပးသည္၊ ေအာက္ဘက္႐ွိ ဂလင္းအဖုေလးမ်ားကို လ်ွာျဖင့္ အျပားလိုက္ ပြတ္ေပးသည္၊ တြဲက်ေနေသာ ဥမ်ားကို လက္ႏွစ္ဘက္လံုးျဖင့္ ဆုပ္္နယ္ေပးရင္း ႐ွည္လ်ားတုတ္ခိုင္ေသာ သူ႔လိင္တံႀကီးကို ထုတ္ခ်ည္သြင္းခ်ည္ စုပ္ေပးသည္။ တျဖည္းျဖည္း သက္ပါးစပ္ထဲမွာတင္ သူက ပိုေတာင့္တင္းလာသည္။ သက္က ခပ္ၾကာၾကာေလး ဆြဲစုပ္ေပးရင္း ခဏရပ္ၿပီး ဥမ်ားကုိ အာရံုစိုက္ေပးလုိက္သည္။ ေပ်ာ့တြဲေသာ အေရျပားကို ေနရာလပ္မက်န္ေအာင္ စုပ္ငံုေပးသည္။ ဥႏွစ္လံုးကုိ တလွည့္စီ အလံုးလိုက္ငံုေပးသည္။ သူ႔လက္မ်ားက အက်ႌကို ရင္ဘတ္ဆြဲဖြင့္ကာ သက္ႏို႔မ်ားကို ႐ွာေတြ႕သြားသည္။ စံုကုိင္ကာ ဆုပ္နယ္ေနသည္။ သက္က သူ႔လိင္တံႀကီးကို ပါးစပ္ထဲျပန္ထည့္ကာ ခပ္သြက္သြက္ စုပ္လုိက္သည္။ သူပိုမိုေတာင့္တင္းလာသည္။အရည္ၾကည္ေလးမ်ားပိုထြက္လာသည္။ စုပ္ရင္း လည္ေခ်ာင္းထဲေမ်ွာခ်ကာ မ်ဳိခ်သလို လုပ္ေပးလိုက္သည္။ သူ႔လိင္တံက သက္အာေခါင္ရင္းထိ ဝင္သြားသည္။ မည္းနက္သန္မာေသာ ဆီးခံုေမြးမ်ားက သက္ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ႏွာေခါင္းကိုထိကပ္ေနသည္။ သူအလြန္ေတာင့္တင္းလာသည္။ သက္က လည္ေခ်ာင္းျဖင့္ ထပ္မံမ်ိဳခ်လိုက္သည္။ သူက သက္ဆံပင္မ်ားကုိ စုကိုင္ၿပီး တင္းတင္းဆြဲလုိက္သည္။ သက္က အဆက္မျပတ္ အျမန္စုပ္ေပးေနသည္။ ဆတ္ခနဲ သက္ပါးစပ္ထဲမွာ သူေတာင့္တင္းသြားၿပီး တဆတ္ဆတ္ခါကာ သက္လည္ေခ်ာင္းထဲကို သူ႔သုက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္လုိက္သည္။ လက္တစ္ဖက္က သက္ႏို႔တစ္လံုးကုိ တင္းတင္းဆုပ္ညႇစ္ထားသည္။ သက္အကုန္မ်ိဳခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဒူးေထာက္ေနရင္းက သူ႔ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို တင္းတင္းဖက္ကာ သူ႔ဆီးစပ္မွာ မ်က္ႏွာအပ္ထားလိုက္ေလသည္။
ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္က ခ်စ္ပံုျပင္ (၃)
ေအာင္ပန္းၿမိဳ႕မွ မဂၤလာဦး ေန႔ရက္မ်ားထဲတြင္ သက္ အိပ္မက္တစ္ခုလို သာယာစြာ စီးေမ်ာ ေနခဲ့သည္။ ဘဝမွာ တစ္ခါမွ ဒီေလာက္ အပူအပင္ကင္းၿပီး စိတ္ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္မႈကို မရခဲ့ဖူးဘူးထင္သည္။ ႏွင္းျမဴလႊမ္းေသာ မနက္ခင္းမ်ားတြင္ ကိုစိုင္းရင္ခြင္ထဲမွာ ႏိုးထ၊ ျခံေစာင့္ႀကီး၏ မိန္းမ ျပင္ေပးထားေသာ မနက္စာကို စား၊ ကိုစိုင္းအလုပ္သြားလ်ွင္ လွည္းက်င္းထားၿပီးသား လုပ္စရာမယ္မယ္ရရ မ႐ွိေသာ အိမ္ႀကီးထဲမွာ စိတ္ကူးတည့္ရာ အိမ္မႈကိစၥေလးေတြ ႐ွာေဖြလုပ္၊ ေန႔ခင္း ကိုစိုင္းျပန္လာလ်ွင္ ထမင္း အတူတူစား၊ ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္ခ်င္ၾကည့္၊ တေရးတေမာအိပ္ခ်င္အိပ္၊ ညေနခင္းမ်ားတြင္ ၿမိဳ႕ျပင္ဘက္ အေပ်ာ္ကားေမာင္းထြက္ရင္း ညစာကို ဆိုင္တစ္ဆိုင္ဆိုင္မွာစား၊ ညေရာက္လ်ွင္ မၿပီးႏိုင္မစီးႏိုင္ေသာ အခ်စ္ပြဲကို ညစဥ္ရက္ဆက္ ဆင္ႏႊဲ။ တစ္ရက္တစ္ရက္ အခ်ိန္မ်ားသည္ မသိလိုက္ဘဲ ကုန္ကုန္သြားၾကသည္။ သက္ ေအာင္ပန္းေရာက္တာ ဘာလိုလိုနဲ႔ တစ္လျပည့္ေတာ့မည္။
ႏိုဝင္ဘာလထဲကူးလာေတာ့ အလြန္ေအးလာသည္။ ရန္ကုန္မွာ တစ္ခါမွ မၾကံဳဖူးတဲ့ အေအးမ်ိဳး။ ကိုစိုင္းက ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ျဖစ္ေအာင္ တတ္ႏိုင္သမ်ွ ဖန္တီးေပးထားသည့္ ၾကားထဲမွပင္ သက္ အေအးမိျဖစ္ေအာင္ မိေလေတာ့သည္။ ႏွာေစး ေခ်ာင္းဆိုး ကုိယ္ပူရံုမက တစ္ကိုယ္လံုး ကိုက္ခဲေနေအာင္ကို ဖ်ားတာ။ ဆရာဝန္ေခၚျပေသာ္လည္း မထူးျခား။ ေနာက္ေတာ့ မသက္သာသျဖင့္ ၿမိဳ႕ထဲက အထူးကုႏွင့္ သြားျပမွ သာမန္အေအးပတ္တာမဟုတ္ဘဲ နမိုးနီးယား ဆန္ဆန္ ျဖစ္ေနေၾကာင္း သိရသည္။ ေဆးေျပာင္းေပးလိုက္သျဖင့္ အဖ်ားက်သြားေသာ္လည္း နာလန္ထ အလြန္ေႏွးေနသည္။ ျခံေစာင့္ႀကီး မိန္းမက ဟင္းခ်က္သာေကာင္းတာ လူနာကို သိပ္မျပဳစုတတ္။ ကိုစိုင္းက စိတ္အရမ္းပူေနသျဖင့္ အလုပ္မသြားဘဲ ေဘးနားမွာေနၿပီး လုိတာေတြ လုပ္ကိုင္ေပးေနသည္။ ႏွစ္ရက္သံုးရက္ အဆင္ေျပေသာ္လည္း ေလးရက္ေျမာက္ေရာက္ေတာ့ ဖုန္းေတြလည္းခဏခဏလာ၊ သူ႔ရဲ႕ အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီးထဲက တပည့္ေတြ မန္ေနဂ်ာေတြကလည္း စာရြက္စာတမ္းေတြ စာရင္းေတြယူၿပီး အိမ္လိုက္လာ ႏွင့္ အဆင္မေျပေတြျဖစ္လာသည္။ သက္က အားနာၿပီး ကိုစိုင္းကို အတင္းအလုပ္သြားခိုင္းသည္။ သူက ေခါင္းမာမာျဖင့္မသြားဘဲေနသည္။ သက္ေနေကာင္းမွျဖစ္ျဖစ္ ျပဳစုေပးမယ့္သူ ႐ွိမွျဖစ္ျဖစ္သြားမယ္လို႔ ေျပာသည္။ လူထပ္႐ွာတာလည္း ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ သြက္သြက္လက္လက္ လုပ္တတ္ကုိင္တတ္ထဲကကုိ မရႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနသည္။ ငါးရက္ေျမာက္တြင္ေတာ့ သူ ရန္ကုန္ကို မသြားမျဖစ္သြားရမည့္ အလုပ္ကိစၥတစ္ခုေပၚလာသည္။
" သြားမွျဖစ္မယ္ဆို သြားပါကိုစိုင္း၊ သက္လည္းဖ်ားမွ မဖ်ားေတာ့တာ။"
"မဖ်ားေပမယ့္ အိပ္ရာထဲကလည္း ထမွမထႏိုင္ေသးတာကိုး။ ေခ်ာင္းေတြလည္း တစ္ခ်ိန္လံုးဆိုးတုန္း။ အေဒၚႀကီးကလည္း ေရပတ္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္းတိုက္ေပးတတ္တာမဟုတ္ဘူး၊ လူမမာစာလည္း ေသခ်ာ စီစဥ္စိတ္ကူးၿပီး မေကြၽးတတ္၊ ဘယ္အခ်ိန္ႏိႈးၿပီး ေဆးတိုက္ရမယ္လည္း သင္မရ။"
"ႏိႈးစက္ေပးၿပီး ေဆးေသာက္မယ္၊ စားခ်င္တာ ကိုယ္တိုင္ေျပာျပၿပီး လုပ္ခိုင္းမယ္။"
"မျဖစ္ေသးပါဘူး။"
"သက္ ကိုစိုင္းကို အားနာလွၿပီ၊ ဘယ္ေလာက္မွ မေပါင္းရေသးဘူး နာတာ႐ွည္ေရာဂါ ရသြားတယ္။ လူမမာႀကီး ယူထားရသလို ျဖစ္ေနတယ္။ အလုပ္ေတြလည္းပ်က္။ သက္ကို ဒီထက္အားနာရေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့။ သြားပါ။ သံုးရက္ပဲကို။ ကိုစိုင္းျပန္လာရင္ သက္ေနေကာင္းၿပီ။ "
သူက ေခါင္းမာမာႏွင့္ မသြားေသးဘဲ ဖုန္းဆက္ၿပီး လူငွါးတစ္ေယာက္ ထပ္႐ွာဖို႔ စံုစမ္းေနသည္။ သို႔ေသာ္ ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ ေနာက္ဆံုး အသက္ျပင္းျပင္း တစ္ခ်က္႐ွဴၿပီး သက္ေဘးကိုလာရပ္သည္။
"မင္း နန္းလံုကို တကယ္မမုန္းဘူးလား၊ သူနဲ႔ပတ္သက္ရင္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ မျဖစ္ဘူးလား။"
"ဟင္၊ မမုန္းပါဘူး။ ေသခ်ာမျမင္ဖူးလို႔ ခ်စ္တယ္ခင္တယ္ေတာ့ မ႐ွိေပမယ့္ လံုးဝမမုန္းဘူး။ ကိုစိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္ဖူးတာ သူ႔အျပစ္မွမဟုတ္တာ။ အဲတုန္းက သက္လည္း ႐ွိေသးတာမဟုတ္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။"
"သူက စိတ္လည္းခ်ရတယ္။ ငါ့စကားလည္းနားေထာင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လုပ္တတ္ကိုင္တတ္လည္း႐ွိတယ္။ သူနဲ႔ထားခဲ့ရင္ မင္းကိုစိတ္ခ်မယ္။"
သက္ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးေတာ့ျဖစ္သြားသည္။ ဘယ္လိုမွသေဘာမထားဘူးဆိုတာ မွန္ေပမယ့္ သူနဲ႔ သံုးႏွစ္သံုးမိုး ျဖစ္ပ်က္ပတ္သက္ခဲ့ေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမယ္ဆိုရင္ကို တစ္မ်ိဳးျဖစ္လွၿပီ၊ အခု လာၿပီး ျပဳစုပါ ျပဳစုဦးမယ္ဆိုေတာ့။ သို႔ေသာ္ ကိုစိုင္းကို စိတ္ခ်လက္ခ်သြားေစခ်င္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုစိုင္းသေဘာပါ ဟု ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
______________________________________________
တကယ္ေတာ့ နန္းလံုႏွင့္ေနရတာ သက္ထင္သေလာက္ႀကီး အိုးတိုးအမ္းတမ္း မျဖစ္လိုက္ရ။ သက္ထက္ ၄ ႏွစ္ေလာက္ ငယ္ေသာ နန္းလံုက သက္ကို အႀကီးလို ႐ို႐ိုေသေသ ဆက္ဆံသည္။ သူ႔လူကို လုသြားသလိုလို ျဖစ္ေနေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို မလိုမုန္းထားတာမ်ဳိးလည္း နည္းနည္းမွမ႐ွိ။ အစားအေသာက္ကအစ ေဆးကအစ၊ ေရပတ္တိုက္ အဝတ္အစားလဲတာအလည္၊ တစ္ကိုယ္ေရသန္ ့ရွင္းေရးအဆံုး အကုန္လံုး ေစတနာထားၿပီးလုပ္ေပးသည္။ သက္ နည္းနည္း ထူထူေထာင္ေထာင္႐ွိေသာ ေနသာသည့္ တစ္ေန႔တြင္ နန္းလံုႏွင့္ စကားထိုင္ေျပာျဖစ္ရာမွ နကိုက ေစာင္းပါးရိပ္ျခည္သာ သိခဲ့ေသာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ ပတ္သက္မႈကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိလိုက္ရသည္။
နန္းလံုက ကိုစိုင္းအလုပ္ထဲမွ အလုပ္သမားလင္မယား၏ တူမ။ မိဘေတြက သူငယ္ငယ္ကတည္းက ဆံုးသြားၾကသည္။ ၁၀ တန္းအထိေက်ာင္းေနခဲ့သည္။ ၁၀ တန္းက်ၿပီး ျပန္မေျဖေတာ့။ ၁၈ ႏွစ္တြင္ ေယာက်္ားေနာက္လိုက္ေျပးသည္။ ေယာက်္ားက သူ႔ထက္ ႏွစ္ႏွစ္ႀကီးေသာ ႐ွမ္းတ႐ုတ္ကျပား။ ညားၿပီးမွ ဘိန္းစားမွန္း သိသည္။ နန္းလံုကို ခိုးေျပးတာက သူအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ မူဆယ္ကို။ မူဆယ္မွာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ ၾကာေသာအခါ အလုပ္လည္းျပဳတ္ၿပီး အေႂကြးေတြပါတင္လာသည္။ နန္းလံုကလည္း စီးပြားမ႐ွာတတ္။ ရရာအလုပ္ဝင္လုပ္ေသာ္လည္း ႏွစ္ေယာက္စာ မလံုေလာက္။ ေယာက်္ားကလည္း ဘိန္းျပတ္သျဖင့္ တပိန္ပိန္တလိန္လိန္။ ေနာက္ဆံုး ထင္မွတ္မထားတာ တစ္ခုကို လုပ္ခ်သြားသည္။ နန္းလံုကို အသိအိမ္ဟု ညာေခၚသြားၿပီး ဇိမ္ခန္းတစ္ခုမွာ ထားခဲ့ကာ ပိုက္ဆံယူၿပီး ထြက္ေျပးသြားသည္။ နန္းလံုက ဒီအလုပ္ကို လံုးဝမလုပ္ႏိုင္။ အေၾကာက္အကန္ ငိုယိုေတာင္းပန္ၿပီး လာေရြးခိုင္းမည္ဟု ေစ်းညႇိသည္။ အိမ္ကုိဖုန္းဆက္သည္။ အိမ္ကလည္း မတတ္ႏိုင္။ ေနာက္ဆံုး အလုပ္႐ွင္ စိုင္းေစာထြန္းကို အကူအညီေတာင္းရသည္။ စိုင္းေစာထြန္းက မူဆယ္အထိ လိုက္လာၿပီး ေရြးေပးသည္။ အိမ္ျပန္ေခၚလာသည္။ အလုပ္ေပးထားသည္။
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ နန္းလံုက စိုင္းေစာထြန္းကို သူ႔ေက်းဇူး႐ွင္အျဖစ္ သတ္မွတ္လိုက္သည္။ အလုပ္ႀကိဳးစားသည့္အျပင္ သူ႔ဗာဟီရလည္း အကုန္လုပ္ေပးသည္။ တျဖည္းျဖည္း အလုပ္႐ွင္အလုပ္သမား ဆက္ဆံေရးထက္ ရင္းႏွီးလာသည္။ လူပ်ဳိလူလြတ္ျဖစ္ေသာ စိုင္းေစာထြန္းႏွင့္ ပိုင္႐ွင္မ႐ွိေတာ့ေသာ နန္းလံုတို႔ ျဖစ္ပ်က္ပတ္သက္ခဲ့ၾကသည္။ ဒုကၡေပးၿပီး စြန္႔ပစ္သြားေသာ ေယာက်ာ္းႏွင့္လည္း အစကတည္းက စာခ်ဳပ္စာတမ္းျဖင့္ လက္ထပ္ခဲ့တာ မဟုတ္ရာ အမႈအခင္းလည္း ျဖစ္စရာမ႐ွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဇာတ္လမ္းဆက္ခဲ့ၾကသည္။
သို႔ေသာ္ စိုင္းေစာထြန္းက စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ပိုင္႐ွင္။ နန္းလံုက ေၾကးစားတန္း မွ ျပန္လာေသာ အိမ္ေထာင္ပ်က္ တစ္ခုလပ္။ ထို႔အျပင္ အလုပ္သမားမိသားစုထဲမွ တူမ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ယူလို႔မျဖစ္ႏိုင္။ အေရးအႀကီးဆံုးက စိုင္းေစာထြန္းက သူ႔ကို မခ်စ္။ သနားသည္၊ ႀကိဳက္သည္၊ သို႔ေသာ္ ရည္းစားလိုမခ်စ္။ ထိုသို႔ျဖင့္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ သက္သက္ ပတ္သက္မႈသာ ႐ွိခဲ့သည္။ တစ္ေန႔ သူ အိမ္ေထာင္ျပဳရမည္၊ နန္းလံုကို ထားသြားမည္ ဆိုတာ နန္းလံု သိသည္။
အခု တကယ္အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့ ဝမ္းနည္းမိေသာ္လည္း သူ႔ကို အၿပီးတိုင္ မစြန္႔ပစ္သည့္အတြက္ နန္းလံုဝမ္းသာသည္။ အလုပ္ဆက္ေပးထားတာ၊ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ျမဲေထာက္ပံတာကို မကန္႔ကြက္ေသာ စိုင္းေစာထြန္း၏ မိန္းမကိုလည္း နန္းလံုေက်းဇူးတင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အခု ျပဳစုမယ့္သူ လိုေနတယ္၊ အလုပ္သြားစရာမလိုဘူး၊ အိမ္မွာ လာေနေပးလွည့္ ဆိုေသာအခါ လိုလိုလားလား ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
နန္းလံုေျပာျပေသာ ဇာတ္လမ္းကို နားေထာင္ၿပီး သက္ အကုန္လံုး ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္း သိသြားသလို စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္သြားသည္။ ကိုယ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူကေတာ့ ရည္းစား(လို႔ပဲထားပါေတာ့ေလ) တစ္ေယာက္ဆံုး႐ွံဳးၿပီး အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ခံစားေနခဲ့ရမွာ။ ဒီအေျခအေနနဲ႔ကို သက္အေပၚမွာ အေကာင္းျမင္ႏိုင္ေသးသည္။ ႐ွမ္းမေလးပီပီ အသားျဖဴျဖဴဝင္းဝင္း မ်က္လံုး ညိဳလဲ့လဲ့ ရြဲရြဲႀကီးေတြ ၊ နက္ေမွာင္ေသာ ဆံပင္႐ွည္႐ွည္၊ ပါးအို႔ရဲရဲေလးမ်ား၊ သြယ္လ်ေသာ္လည္း ျပည့္ျပည့္တင္းတင္း ကုိယ္လံုးေလးႏွင့္ ေတာ္ေတာ္လွတဲ့ထဲမွာ ပါေသာ္လည္း ေနာက္ထပ္ လူတစ္ေယာက္ ထပ္႐ွာၿပီး ခ်စ္ႀကိဳက္ပတ္သက္ဖို႔ စိတ္ကူးထဲ႐ွိပံုမေပၚ။ စိုင္းစိုးထြန္းႏွင့္ ဟိုလိုမပတ္သက္ရေတာ့ေသာ္လည္း သူ႔ေစာင့္ေ႐ွာက္မႈေအာက္မွာ ဆက္ေနၿပီး လိုအပ္တာေတြ ျဖည့္ဆည္းလုပ္ကိုင္ေပးဖို႔သာ ဆံုးျဖတ္ထားပံုရသည္။
______________________________________________
ေလးရက္ေျမာက္ေန႔မွာ ကိုစိုင္း ညဘက္ႀကီး ျပန္ေရာက္လာသည္။ သက္က နန္းလံု ေရပတ္တိုက္ၿပီး လဲေပးထားေသာ ညဝတ္ဂါဝန္ ပိုးသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ ပန္းေရာင္ေလးႏွင့္ အိပ္ရာေပၚမွာ လွဲေနစဥ္ျဖစ္သည္။ လံုးဝႀကီး ေနမေကာင္းေသးေသာ္လည္း နာလန္ထစျပဳေနၿပီ။
ကုိစိုင္းက အထုပ္ေတြခ်ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၿပီး ေရခ်ိဳးသည္။ ျပန္ထြက္လာေတာ့ ပဂ်ားမား တစ္စံု လဲဝတ္ကာ သက္ေဘးမွာ လာအိပ္သည္။ သက္ကို သူ႔လက္ေမာင္းေပၚမွာ အိပ္ခိုင္းၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္ႏွင့္နဖူးေပၚမွ ဆံပင္မ်ားကို သပ္တင္ေပးသည္။
" သက္သာလား"
"သက္သာတယ္၊ နန္းလံုကလည္း ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္တယ္"
သူက သက္နဖူးေလးကို မနမ္းစဖူး ငံု႔နမ္းသည္။ သက္က သူ႔ေက်ာကို ဖက္တြယ္ထားရင္း သူ႔ရင္ခြင္ထဲကို တိုးဝင္သည္။ သူက သက္ေက်ာကို ညင္သာစြာ ပြတ္ေပးေနသည္။ သက္ စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္သလိုလို ဝမ္းနည္းအားငယ္သလိုလိုျဖစ္ၿပီး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနေနမိသည္။ သူ႔လက္က ေက်ာျပင္ကို ပြတ္ေပးေနရင္း တင္ပါးေပၚေရာက္လာသည္။ တင္ပါးတစ္ျခမ္းကို အသာအယာ ဆုပ္နယ္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ က်န္တဲ့တျခမ္း။ ထို႔ေနာက္ သက္ေခါင္းအံုးထားေသာ လက္ျဖင့္ ပက္လက္ဆြဲလွန္လိုက္သည္။ ပိုးသားဂါဝန္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေအာက္မွ ရင္သားထြားထြားမ်ားကုိ ကုိင္တြယ္ေနသည္။ ရင္သားမ်ားက ေခ်ာေမြ႕ေသာ အဝတ္စေအာက္မွာ အိစက္ေႏြးေထြးေနသည္။ သူ႔ ခ်ည္သား ေဘာင္းဘီ႐ွည္ထဲမွ မာေက်ာေတာင့္တင္းလာေသာ လိင္တံက သက္နံေဘးကို လာေထာက္သည္။
သူက သက္ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ငံု႔နမ္းလိုက္သည္။ သက္ တုန္႔ျပန္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။ သို္႔ေသာ္ ေနမေကာင္းတာေၾကာင့္လား၊ ဆရာဝန္ေပးတဲ့ ေဆးေတြေၾကာင့္ပဲလားမသိ၊ သက္ စိတ္ပါမလာဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ ခါတိုင္းဆို သူ႔လက္နဲ႔ ထိလိုက္တာႏွင့္ တစ္ကိုယ္လံုး ႐ွိန္းျမသြားၿပီး ဆႏၵေတြ တဟုန္ထိုးႏိုးႂကြလာတာ။ တစ္ခါတစ္ခါ သူအနားေရာက္လာရင္ကုိ အလိုလုိ စိတ္ပါလာတာ။ ခုေတာ့ သက္ဘယ္လိုမွ စိတ္ေတြ မေျပာင္းလဲလာဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ သူက သက္ႏို႔ေလးမ်ားကို ဆုပ္နယ္ေနရင္း ႐ုတ္တရက္ တန္႔သြားသည္။ ႏို႔သီးထိပ္ေလးမ်ားကို လက္ဖဝါးျဖင့္ သပ္ၾကည့္သည္။ ႏို႔သီးေလးမ်ားက ခါတိုင္းလို မာၿပီး ေထာင္တက္မလာဘဲ ေႏြးေႏြးေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြ ျဖစ္ေနသည္။ သက္ႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းခြာၿပီး မ်က္လံုးကို စိုက္ၾကည့္ရင္း ဂါဝန္ေအာက္နားစကို ဆြဲလွန္ကာ ေပါင္ကုိ ဆြဲကားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အကြဲေၾကာင္းေလးထဲ လက္ေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္း ထိုးထည့္ကာ စမ္းလိုက္သည္။
"အို႔"
သက္လန္႔ၿပီး တိုးတိုးေလး ေအာ္လိုက္မိသည္။ သူက လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို အထဲထိ ခပ္နက္နက္ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ အရည္မထြက္ေသာ သက္၏ လမ္းေၾကာင္းေလးက ပူေႏြးေသာ္လည္း ေျခာက္ကပ္ေနသည္။ သူက လက္ကို ဆြဲထုတ္ၿပီး သက္ပခံုးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ လႈပ္ခါလိုက္သည္။
" ဘာလို႔မေျပာတာလည္း၊ မေကာင္းတာကုိ ၿငိမ္ခံေနတယ္၊ ေျပာမွေပါ့။"
" ေဆးေတြေၾကာင့္ပါ။ မေကာင္းတာမဟုတ္ပါဘူး။"
"ဒီေလာက္ ေျခာက္ေနတာကို။"
"မခံႏိုင္ရင္ ေျပာမွာေပါ့၊ ရလို႔မေျပာတာပါဆို။ မေတြ႕တာ အရမ္းၾကာၿပီေကာ။ "
သက္က ကိုစိုင္း၏ ေဘာင္းဘီထဲကို လက္လ်ိဳၿပီး မာေက်ာေတာင့္တင္းေနေသာ လိင္တံကုိ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ မလုပ္ျဖစ္တာ ကိုးရက္္္ဆယ္ရက္ ၾကာၿပီျဖစ္ရာ အရင္ထက္ကို ပိုၿပီး စိတ္လာေနတယ္ထင္သည္။
ကိုစိုင္းက သက္လက္ကို ဆြဲထုတ္သည္။
" မလုပ္ဘူး။ မင္းမွ မေကာင္းတာကို။"
"ကိုစိုင္း"
သက္က ကိုစိုင္းလက္ကို ယူၿပီး ရင္ဘတ္ေပၚ တင္လိုက္သည္။ ေႏြးေထြးအိစက္ေသာ ႏို႔မ်ား၏ အထိအေတြ႕တြင္ သူ႔လိင္တံက ဆတ္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ သူက တိရစၧာန္႐ိုင္းတစ္ေကာင္လို ခပ္တိုးတုိးညည္းတြားလိုက္သည္။ ဆတ္ခနဲ ခုတင္ေပၚမွ ခုန္ဆင္းကာ ခုတင္ေဘးမွာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ သက္ကို ဆြဲယူကာ ေျခတြဲေလာင္းခ်ၿပီး ထိုင္ေစသည္။ ပဂ်ားမားေဘာင္းဘီကို ေလ်ွာခ်ၿပီး ေတာင္မတ္ေနေသာ လိင္တံႀကီးကုိ ဆြဲထုတ္ကာ သက္ပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္ေပးလိုက္သည္။
"ေနမေကာင္းရင္ မလုပ္ေတာ့ဘူး၊ စုပ္ပဲစုပ္ေပး။"
သက္ အင္း ဟုျပန္ေျပာေသာ္လည္း ပါးစပ္ထဲတြင္ လိင္တံႀကီးကျပည့္ေန၍ အြန္း ခနဲ ခပ္တိုးတိုးအသံေလးသာ ထြက္သြားသည္။ သူက သက္ႏို႔မ်ားကို စံုကိုင္ကာ ဆုပ္ညႇစ္ေနသည္။ သက္က သူ႔လိင္တံထိပ္ဖူးကို လ်ွာေလးႏွင့္ ပတ္သိမ္းကာ လ်က္ရင္း ဥမ်ားကို ခပ္သာသာ ဆုပ္နယ္ေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ လိင္တံတစ္ခုလံုးကို ပါးစပ္ထဲ ဝင္သေလာက္စုပ္ငံုလိုက္သည္။ သူက ခါတိုင္းလို ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး မေနဘဲ ခါးကို ေ႐ွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ လုပ္ၿပီး သက္ပါးစပ္ေလးကို လုပ္ေနသည္။ သက္က အလိုက္သင့္ခံရင္း စုပ္ေပးသည္။ ထိုစဥ္ ႐ုတ္တရက္ လည္ေခ်ာင္းထဲက ယားလာသည္။ ထို႔ေနာက္ ေခ်ာင္းအဆက္မျပတ္ ဆိုးေတာ့သည္။
သူက ခ်က္ခ်င္း ဆြဲထုတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚတက္လာကာ သက္ကို ဖက္ထားၿပီး ေက်ာပြတ္ေပးသည္။ ငါးမိနစ္ဆက္တုိက္ေလာက္ ပင္ပန္းတႀကီး ေခ်ာင္းဆိုးၿပီးမွ ရပ္သြားသည္။ သူက ေခ်ာင္းဆိုးေပ်ာက္ေဆး ပုလင္း ယူလာကာ တိုက္သည္။
"ကိုစိုင္း...ေဆာရီးပါ။
သက္ အားနာလို႔ ေသေတာ့မည္။ သူကေတာ့ သက္ကို ေက်ာပြတ္ၿပီး ေခ်ာ့ေနသည္။
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ မင္းေနေကာင္းဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ "
သက္အသက္႐ွဴျပန္မွန္လာသည္ႏွင့္ သူ႔လိင္တံကို ျပန္လည္ဆုပ္ကိုင္လုိက္သည္။ ေစာေစာက သက္ကို စိတ္ပူေနသည့္ၾကားက နည္းနည္းမွ က်မသြားဘဲ အေၾကာအၿပိဳင္းၿပိဳင္းျဖင့္ ေထာင္မတ္ေနတုန္းျဖစ္သည္။ သူအရမ္းကို စိတ္ေတြထန္ေနမွန္း သိလိုက္ရသည္။
" မင္းေနေကာင္းမွ ဆို။"
သက္ သူ႔ကို အရမ္းအားလည္းနာ သနားလည္းသနားသြားသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူဒီည ခုလို ခံစားေနရတာကို မျဖစ္ေစခ်င္။
" နန္းလံုဆီသြား။ သက္ေနမေကာင္းခင္ သူနဲ႔ေန။"
"ဟာ မဟုတ္တာကို။ ဒီမွာၾကည့္၊ ငါ့ကိုအားမနာနဲ႔။ မင္းကုိ ဆိုးဆိုးေကာင္းေကာင္း ေပါင္းဖို႔ယူထားတာ။ တစ္ရက္မလုပ္ရလို႔ မၿငိဳျငင္ဘူး၊ ငါလည္းေသမသြားဘူး။"
"ဆယ္ရက္ျပည့္ေတာ့မယ္။ ကိုစိုင္းလည္း အရမ္းခံစားေနရတယ္။ ၿပီးေတာ့ အရင္လည္း သံုးႏွစ္ေတာင္ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာကို၊ ေနာက္ထပ္ တစ္ခါႏွစ္ခါနဲ႔လည္း မထူးေတာ့ပါဘူး။ သက္နဲ႔က တစ္လပဲ ႐ွိေသးတာ။ အဲဒါမတိုင္ခင္ထိ လုပ္ခဲ့တာပဲမို႔လား။"
သူအသံတိတ္ေနသည္။ သက္က သူ႔လိင္တံႀကီးကို ခပ္ဖိဖိ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ကြင္းတိုက္သလို တိုက္ေပးလိုက္သည္။
" ဘယ္တုန္းက ေနာက္ဆံုး လုပ္ခဲ့တာလည္း။"
သူက သက္ျပင္းခ်ၿပီး ေျဖလိုက္သည္။
" မဂၤလာမေဆာင္ခင္ေန႔ညေန၊ မင္းဝတ္မယ့္ ဂါဝန္ သြားယူတုန္းက။"
"အဲဒါမ်ား၊ မထူးေတာ့ပါဘူး၊ သြားပါ။ ကိုစိုင္း သူ႔ကို သတိရတယ္မို႔လား၊ ေခၚထားတာ သတိရလို႔လည္း ပါတယ္မို႔လား။"
သူ အၾကာႀကီး ၿငိမ္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းကာ သက္ကို ေစာင္ျခံဳေပးသည္။ ေခါင္းအထိလံုေအာင္ ျခံဳေပးၿပီး ငံု႔ကိုင္းကာ ဖက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ တံခါးဖြင့္ၿပီး ထြက္သြားသည္။
သက္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္ၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို တင္းတင္းပိုက္ထားသည္။ မလႈပ္မယွက္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေနသည္။ ေစာေစာက စိတ္ပင္ပန္း လူပင္ပန္း သြားေသာ အ႐ွိန္ျဖင့္ အဖ်ားနည္းနည္း တက္လာသည္။ နားထင္မွာ ေသြးတဒုတ္ဒုတ္ တိုးေနသည္။ သူ႔ကို အားနာလို႔ပဲ လႊတ္လိုက္မိသလား၊ နန္းလံုကို သနားလို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာလို႔ပဲ လႊတ္လိုက္မိသလား မေသခ်ာေတာ့။ ကို႔ကိုေတာင္ အၿပီးအပိုင္ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရေသးတာပဲ၊ ခုလို အရင္ကလည္း ျဖစ္ဖူးတဲ့ သူတစ္ေယာက္နဲ႔ ကိုစိုင္းကို အိပ္ခြင့္ျပဳတာ အဲဒါနဲ႔စာရင္ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး လို႔ ေတြးမိသည္။
တစ္နာရီေလာက္ အၾကာမွာ သူျပန္ေရာက္လာသည္။ သက္မအိပ္ေသးတာ သူသိေနသည္။ ေစာင္ကို ဆြဲလွန္ၿပီး ဝင္လာသည္။ ေဘးမွာ တိုးအိပ္လုိက္ၿပီး သက္ကို ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲထည့္လိုက္သည္။ သူ႔ဆီက သုက္ရည္နံ႕ႏွင့္ နန္းလံုလိမ္းေသာ ေဘာ္ဒီလိုး႐ွင္းနံ႔သင္းသင္းကို ရသည္။ သက္ကို တင္းတင္းဖက္ထားၿပီး သူက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္သည္။ သက္က သူ႔ကိုယ္လံုးႀကီးကို မမီတမီ ျပန္ဖက္လိုက္သည္။ ပခံုးေပၚမွာ ေခါင္းအံုးၿပီး သူ႔ေမးေအာက္ ေနရာကို နဖူးႏွင့္ တိုးေဝွ႕ဝင္လိုက္သည္။ မ်က္လံုးမ်ားကို မွိတ္ထားရင္း ႏွစ္ေယာက္လံုုး တျဖည္းျဖည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသည္။ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္က ခ်စ္ပံုျပင္ (၄)
___________________________
ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖ်ားၿပီးေနာက္ မနက္ခင္းတစ္ခုတြင္ သက္ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ႏိုးထလာသည္။ ေခါင္းလည္းမကိုက္၊ ေခ်ာင္းလည္းမဆိုးေတာ့ဘဲ ကိုယ္ပူက်ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ကိုေစာက ေဘးမွာမ႐ွိေတာ့...ထႏွင့္ၿပီ။ နာရီကုိၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႐ွစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္။ နန္းလံု လာကူေပးသည္ကို မေစာင့္ေတာ့ဘဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ကိုယ့္ဘာသာဝင္ၿပီး ေရေႏြးေႏြးႏွင့္ သြားတိုက္ မ်က္ႏွာသစ္လုပ္လိုက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ညဝတ္အက်ႌအသစ္တစ္ထည္ လဲဝတ္လုိက္သည္။ လႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွားလုပ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ဗိုက္ဆာသလို ျဖစ္လာသည္။ ၿပီးခဲ့ေသာရက္မ်ားက ဘာမွမစားခ်င္ေအာင္ ခံတြင္းပ်က္ေနခဲ့ေသာ္လည္း ဒိေန႔က်ေတာ့ ေနေကာင္းစျပဳလာသျဖင့္ တစ္ခုခုစားခ်င္စိတ္ေပါက္လာသည္။ ညအိပ္ဂါဝန္ေပၚမွာ ရင္ကြဲႀကိဳးခ်ည္ သိုးေမြးအက်ႌ႐ွည္ႀကီးတစ္ထည္ထပ္ဝတ္ၿပီး မီးဖိုခန္းႏွင့္ဆက္ထားေသာ ထမင္းစားခန္းဘက္သို႔ သက္ထြက္လာခဲ့သည္။
ထမင္းစားခန္းဘက္သို႔ ခ်ိဳးေကြ႕လိုက္စဥ္ သက္ေျခလွမ္းမ်ား တံု႔သြားသည္။ ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေနာက္ဆုတ္ၿပီး လွည့္ထြက္ဖို႔ျပင္ေသာ္လည္း မမီေတာ့။ ကိုစိုင္းက ထမင္းစားပြဲမွာ စားလက္စမနက္စာပန္းကန္မ်ား ေ႐ွ႕ခ်ၿပီး ထိုင္ေနသည္။ နန္းလံုက သူ႔ေဘးမွာရပ္ေနရင္း စထေရာ္ဘယ္ရီေရာင္ ဆြယ္တာေလးႏွင့္ ေအာက္ခံ တီ႐ွပ္အနက္ေလးကိုပါ မေပးထားသည္။ ရင္သားထြားထြားအိအိမ်ားက မတြဲတတြဲေလး က်ေနသည္။ ကိုစိုင္းက လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ခါးကိုဖက္ကာ ႏို႔တစ္လံုးကုိ စို႔ေနရင္း က်န္လက္တစ္ဖက္က လြတ္ေနေသာ တစ္လံုးကို ဆုပ္နယ္ေနသည္။ နန္းလံုက မ်က္ႏွာေလးရဲကာ ႏႈတ္ခမ္းတင္းတင္းေစ့ၿပီး ခံေနရင္း ဘြားခနဲ ေပၚလာေသာ သက္ကိုျမင္ေတာ့ အံ့ၾသမႈျဖင့္ ႐ုတ္တရက္ ပါးစပ္ေလးဟသြားကာ လက္ထဲက အက်ႌကို ကိုစိုင္းမ်က္ႏွာေပၚ လႊတ္ခ်လိုက္မိသည္။ ကိုစိုင္းက ဖ်တ္ခနဲ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သက္ႏွင့္ အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားသည္။ ေနမေကာင္းတုန္း သူ႔အလိုဆႏၵမ်ားကို မျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္တုန္းမို႔ နန္းလံုႏွင့္အိပ္ဖို႔ကို သူကိုယ္တိုင္ တိုက္တြန္းခဲ့ ခြင့္ျပဳခဲ့တာျဖစ္ေပမယ့္ ခုလိုမ်ကိစိေ႐ွ႕မွာ ျမင္လိုက္ရေတာ့ ထူပူ႐ွိန္းဖိန္းၿပီး သဝန္တိုစိတ္ေတြ ေပၚလာမိသည္။
"ေဆာရီးသက္ထား...အိပ္ေနတုန္းထင္လို႔"
ကုိစိုင္းက ကမန္းကတန္း လူခ်င္းခြာရင္းေျပာသည္။ နန္းလံုက ေခါင္းေလးငံု႔ၿပီး ယို႔ယို႔ေလး ရပ္ေနသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲမသိ သဝန္တိုတဲ့ၾကားက ေစာေစာက ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းကို သက္စိတ္ထဲက မေဖ်ာက္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္မလာတာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ခံစားခ်က္တခ်ိဳ႕ ႏိုးၾကားလာသည္။
"ေနေကာင္းၿပီလား၊ လာ လာ၊ မနက္စာစားရေအာင္"
ကိုစိုင္းက သက္နားကိုလာၿပီး လက္ေမာင္းေလးကို အသာအယာကိုင္ကာ ေခၚသည္။ ၿပီးေတာ့ စားပြဲဆီသို႔ တြဲေခၚလာၿပီး ထိုင္ခိုင္းသည္။ ၿပီးေတာ့ မထိုင္ေသးဘဲ ရင္ကြဲသိုးေမြးအက်ႌ၏ လြတ္ေနေသာ ရင္ဘတ္ပိုင္းေနရာမွ သက္၏ ညဝတ္ပိုးဂါဝန္ေလးကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္။ သက္ စိတ္မလံုဘဲ ငံု႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေစာေစာက စိတ္လႈပ္႐ွားမႈအ႐ွိန္ျဖင့္ သက္၏ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားက တင္းေတာင္ၿပီး ခြၽန္ထြက္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူက လက္ဖဝါးျဖင့္ ခပ္ဖြဖြသပ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ခ်က္ခ်င္း သက္၏ ေပါင္ၾကားထဲမွာ စိုစြတ္လာသည္ကို ခံစားမိသည္။ သူက သက္ကို ငံု႔ၾကည့္ရင္း တိုးတိတ္စြာ ေမးသည္။
"ၾကည့္ခ်င္လား၊ ၾကည့္မွာလား။"
သက္မ်က္ႏွာ ပန္းႏုေရာင္သန္းသြားသည္။ ႐ွက္ကိုး႐ွက္ကန္း ျဖစ္သည့္ၾကားမွ ၾကည့္လည္းၾကည့္ခ်င္ေနမွန္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိသည္။ ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ေခါင္းၿငိတ္ျပလိုက္သည္။
သူက သက္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ နန္းလံုေဘးနားကခံုမွာသြားျပန္ထိုင္လိုက္သည္။ နန္းလံုကို ႐ွမ္းလိုတစ္စံုတစ္ခုေျပာလိုက္ေတာ့ နန္းလံုက အက်ႌေလးကို ျပန္မေပးသည္။ သူက နန္းလံု၏ ဖြံ႕ထြားအိတြဲေသာ ႏို႔ႀကီးမ်ားကို စံုပင့္ကိုင္ရင္း ႏို႔သီးေခါင္းထိပ္နီနီေလးမ်ားကို တလွည့္စီ စို႔သည္။ သက္ကို႐ွိသည္ဟု သေဘာမထားေတာ့ဘဲ မ်က္လံုးမ်ားကုိ မွိတ္ထားၿပီး နန္းလံု၏ ႏို႔မ်ားၾကားတြင္ မ်က္ႏွာအပ္ထားသည္။ ႏို႔သီးထိပ္ေလးမ်ားကို လ်ွာျဖင့္ မထိတထိလ်က္ေပးေသာအခါ ေစာေစာက အ႐ွိန္ျဖင့္ေပါင္းၿပီး နန္းလံု၏ အသက္႐ွဴသံမ်ား ျမန္လာသည္။ သူ႔လက္တစ္ဖက္က နန္းလံု၏ ဂ်င္းေဘာင္းဘီဇစ္ကို ျဖဳတ္လိုက္သည္။ နန္းလံုက အလိုက္သင့္ ေလ်ွာၿပီး ခြၽတ္ခ်ေပးသည္။ အသားျဖဴျဖဴေပၚမွာ ပန္းဆီေရာင္ရဲရဲ အတြင္းခံေလးက ထင္းေနသည္။ သူက အတြင္းခံေလးထဲသို႔ လက္ႏိႈက္လိုက္သည္။ ေဘာင္းဘီအသားပါးပါးေလးေအာက္တြင္ သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ား လႈပ္႐ွားေနသည္ကို သက္ျမင္ေနရသည္။ အေစ့ေလးကို ကစားေနပံုရသည္။ နန္းလံု ေျခေထာက္မ်ား ယိုင္ခ်င္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အသံထြက္မညည္းမိေစရန္ ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ထားသည္။ ႐ုတ္တရက္ သူက လက္ေခ်ာင္းမ်ားကုိ စုလိုက္ၿပီး ပင့္ကာထိုးသြင္းလိုက္သည္။
"အ"
နန္းလံု ခပ္အုပ္အုပ္ေအာ္လိုက္သည္။
သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားက ခပ္ျမန္ျမန္ အသြင္းအထုတ္လုပ္ေနသည္။ နန္းလံုခမ်ာ ခံုကိုအားျပဳၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္္ ေထာက္ထားကာ ေျခေထာက္ကားၿပီးရပ္ေနရသည္။ ဆယ့္ေလးငါးခါ အသြင္းအထုတ္လုပ္ၿပီး သူက လက္ကိုအတြင္းခံ ေလးေအာက္မွ ဆြဲထုတ္လုိက္သည္။ နန္းလံုကို ခါးဖက္ၿပီး ေဘာင္းဘီခြၽတ္ရက္သားႏွင့္ အိပ္ခန္းဘက္သို႔ တရြတ္ဆြဲ ေခၚလာသည္။ သက္ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းဆတ္ျပသည္။ ညိဳ႕ခံရသူလို သက္ ေနာက္မွလုိက္သြားမိသည္။
သက္တို႔ႏွစ္ေယာက္အိပ္ေသာ အိပ္ရာေပၚသို႔ နန္းလံုကို သူက ဆြဲတင္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ အိပ္ရာဟိုဘက္ျခမ္းမွာပဲ။ လြတ္ေနေသာအျခမ္းဘက္ကို သက္ တက္လိုက္ၿပီး ေခါင္းအံုးေပ်ာ့မ်ားကို ေက်ာမီကာ ေလ်ွာေလ်ွာေလး ထိုင္ေနလိုက္သည္။ ေဆးေတြအ႐ွိန္ေရာ ဖ်ားထားတဲ့ အ႐ွိန္ေရာ၊ စိတ္လႈပ္ရွားမႈေရာ အကုန္ေပါင္းကာ အလုိလို ေမာဟိုက္ေနမိသည္။ သူကနန္းလံုကို ႐ွမ္းလိုထပ္ေျပာလိုက္ျပန္သည္။ နန္းလံုက အဝတ္အစားမ်ားကိုခြၽတ္ၿပီး ပက္လက္အိပ္လုိက္သည္။ သူကနန္းလံုအေပၚ တက္ခြလိုက္သည္။ ခႏၶာကိုယ္ ကိုမဟုတ္၊ မ်က္ႏွာကုိ။ နန္းလံု၏ ပါးစပ္ထဲသို႔ မေပ်ာ့မမာျဖစ္ေနေသာ လိင္တံကို ထည့္ေပးသည္။ နန္းလံုက သူ႔တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို အားျပဳကိုင္ကာ စုပ္ေပးေနသည္။ ခ်က္ခ်င္း တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ တင္းမာလာသည္။ သူက ေဆာင့္ေၾကာင့္ေျပာင္းထိုင္လိုက္သည္။ နန္းလံုက ဥမ်ားကုိ တစ္လံုးခ်င္းစုပ္ေပးသည္။ ညိဳမည္းၿပီး အေမြးမ်ားေပါက္ေနေသာ ဥမ်ားကို နန္းလံု၏ ႏုႏုေထြးေထြး ပန္းႏုေရာင္ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးက စုပ္ေပးေနရံုမက လ်ွာနီနီေလးႏွင့္ပါ လ်က္ေပးေနသည္ကိုၾကည့္ရင္း သက္ အသက္႐ွဴမွားလာသည္။ ခဏၾကာေတာ့ သူက ထပ္အမိန္႔ေပးလိုက္သည္။ နန္းလံုက ေလးဘက္ေထာက္ေပးလုိက္သည္။ သူက နန္းလံုေနာက္မွွာ ဒူးေထာက္ရင္းတင္ပါးကိုဆြဲမကာ ေနာက္သို္ေဖာင္းထြက္ေနေသာအကြဲေၾကာင္းေလးထဲ လိင္တံကိုတဆံုးထိုးသြင္းလိုက္ရာ နန္းလံုေကာ့သြားသည္။ ထို္႔ေနာက္ လက္တစ္ဖက္ကို ေထာက္ထားကာ က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ႏို႔မ်ားကို ကိုင္တြယ္ရင္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ေတာ့သည္။ နန္းလံုခမ်ာ ေကာင္းလည္းေကာင္း နာလည္းနာေနပံုရသည္။ တစ္ခ်က္ေဆာင့္တိုင္း ခပ္တိုးတိုး ညည္းတြားေနသည္။ ခဏၾကာေတာ့ လိင္တံကုိ မျဖဳတ္ဘဲ တပ္ရက္သားျဖင့္နန္းလံုကို ခုတင္စြန္းထိ ဆြဲေခၚကာ ခုတင္ေအာက္ကို ဆင္းလိုက္သည္။ သက္က ကိုစိုင္းေရာ နန္းလံုေရာႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ျဖစ္သြားသည္။ သူက သက္ကိုၾကည့္ရင္း နန္းလံု၏ ႏို္႔မ်ားကို စံုကုိင္ၿပီး ဆုပ္နယ္ေနသည္။ အားရေအာင္ ညႇစ္ၿပီးေတာ့ လႊတ္လိုက္ကာ အ႐ွိန္ျမႇင့္ၿပီး ေဆာင့္ေတာ့သည္။ ခပ္တြဲတြဲက်ေနေသာ ႏို႔မ်ားက ရမ္းခါေနသည္။ သူကသက္ကုိ အၾကည့္မလႊဲဘဲ ဆက္တိုက္ေဆာင့္သည္။ နန္းလံု၏ မ်က္ႏွာေလးက နီရဲကာ မ်က္လံုးမ်ားကို ေမွးစင္းထားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းက နာက်င္မႈျဖင့္ အနည္းငယ္ မဲ့ေနသည္။ သဝန္တိုတာေရာ စိတ္ေတြထႂကြလာတာေရာေပါင္းကာ သက္ခံစားခ်က္ေတြ ေရာေထြးေနသည္။ သူက နန္းလံု၏ ကုပ္ကုိ တစ္ခ်က္ငံု႔နမ္းလိုက္ၿပီး ႏို႔မ်ားကို ျပန္ကိုင္ကာအားျပဳ ဆုပ္ညႇစ္ထားရင္း ပုိျမန္ျမန္ေဆာင့္သည္။ သူၿပီးခါနီးၿပီဆိုတာ သက္သိေနသည္။ ဆက္တိုက္ေဆာင့္ေနရင္း သူ႔ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခ်က္ေတာင့္တင္းသြားသည္။ ႐ွမ္းစကားတခ်ိဳ႕ကုိ အံႀကိတ္ထားေသာေလသံျဖင့္ ခပ္တိုးတိုး ေအာ္ရင္း နန္းလံုခႏၶာကိုယ္ေပၚသို႔ ၿပိဳလဲက်သြားသည္။
သက္ ခုမွသတိဝင္လာကာ ခုတင္ေပၚမွ ျဖည္းျဖည္းေလးဆင္းလိုက္သည္။ ထမင္းစားခန္းဘက္ ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။ စားပြဲေပၚမွ ေကာ္ဖီကရားကိုဆြဲယူကာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ ငွဲ႕ေသာက္ရင္း နန္းလံုအက်ႌျပန္ဝတ္ၿပီး မနက္စာလာျပင္ေပးမွာကို ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္က ခ်စ္ပံုျပင္ (၅)
___________________________
သက္ေနျပန္ေကာင္းလာၿပီးေတာ့ ကိုစိုင္း ခရီးေတြအမ်ားႀကီးထြက္ရသည္။ မဂၤလာေဆာင္ခါနီးကတည္းက နားထားေသာ ေရႊ႕ဆိုင္းထားေသာ အလုပ္ေတြကုိ အေႂကြးႏွင့္ျပန္လုပ္ေနရသည္။
အစက သက္ေနေကာင္းရင္ ျပန္ဖို႔စီစဥ္ထားေသာ နန္းလံုလည္း သက္ကုိအေဖာ္လုပ္ေပးရင္း အိမ္မွာဆက္ေနေနရသည္။ ကိုစိုင္းကို ေဝမ်ွေပါင္းရသလို ျဖစ္ေနေသာ္လည္း နန္းလံုကို သက္ နည္းနည္းေလးမွမၿငိဳျငင္မိပါ။ မၿငိဳျငင္ရေအာင္လည္း နန္းလံုက ျဖဴစင္လြန္းသည္။ ကိုစိုင္း၏ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို ရလိုစိတ္ႏွင့္တြယ္ကပ္ေနတာမဟုတ္၊ ကုိစိုင္းကို ေက်းဇူး႐ွင္ လိုတစ္မ်ိဳး ခ်စ္သူလိုတစ္သြယ္ သံေယာဇဥ္တြယ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သက္ကိုလည္း ကိုစိုင္းကို သူ႔လက္ထဲမွ လုယူသြားသူလို သေဘာမထားပဲ ေက်းဇူး႐ွင္၏ ဇနီးအျဖစ္သေဘာထားေၾကာင္း သိသာသည္။ အစစအရာရာ အႏြံအတာခံၿပီး ဂ႐ုတစိုက္ လုပ္ကိုင္ေပးသည္။
နက္ျဖန္ကိုစိုင္းျပန္လာမည္။ ဒီေန႔ သက္ကိုယ္တိုင္ အိမ္ကို႐ွင္းေနသည္။ အလုပ္မ႐ွိဘဲအိမ္မွာ အားေနတာၾကာၿပီျဖစ္သျဖင့္ နည္းနည္းပ်င္းရိစျပဳလာသည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘယ္သူမွမကူနဲ႔ဟုေျပာထားၿပီး သက္စိတ္ႀကိဳက္ အိမ္ကိုသေနသည္။
ခန္းဆီးေတြအကုန္ျဖဳတ္ၿပီးအသစ္လဲ၊ ျခံထဲက ႏွင္းဆီပန္းေတြခူးကာ ဧည့္ခန္း၊ မီးဖိုခန္းႏွင့္ အိပ္ခန္းထဲပါမက်န္ ေတြ႕သမ်ွပန္းအိုးေတြမွာထိုး၊ စားပြဲခင္းေတြလဲ၊ သူ႔ေနရာႏွင့္သူမဟုတ္ေသာ ပစၥည္းမွန္သမ်ွကို သိမ္းဆည္းေနရာခ်၊ အဝတ္ဗီ႐ိုေတြ႐ွင္း၊ မွန္တင္ခံု႐ွင္း...အားလံုးၿပီးသြား၍ တစ္အိမ္လံုး သန္႔႐ွင္းသပ္ရပ္ၿပီး ႏွင္းဆီရနံ႕ႀကိဳင္လိႈင္သြားေသာအခါ သက္လည္း ဖတ္ဖတ္ေမာၿပီ။ ေရခ်ိဳးဇလံုထဲမွာ ေရေႏြးေႏြးေလးကို စိမ္ခ်ိဳးၿပီးေနာက္ ညဝတ္ဂါဝန္ေလးတစ္ထည္ဝတ္ကာ အိပ္ရာေပၚမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ လွဲေနမိသည္။
" မမ၊ ပင္ပန္းေနတာလား၊ နန္းကူေပးပါမယ္ဆို တစ္ေယာက္တည္းလုပ္တာကိုး"
နန္းလံုက အခန္းထဲသို႔ဝင္လာရင္း အသံဝဲဝဲေလးႏွင့္ ေျပာသည္။
" မမလုပ္ခ်င္လို႔ပါ နန္းရယ္၊ အလုပ္မ႐ွိေတာ့ပ်င္းေနတာ။ ခုေတာ့ ပင္ပန္းၿပီးေညာင္းကိုက္သြားေပမယ့္ ကိုယ့္လက္ရာေလးေတြ ျပန္ၾကည့္ၿပီး ေပ်ာ္ေနတယ္။"
"မမေညာင္းေနတာလား၊ နန္းႏိွပ္ေပးမယ္ေလ။ ေမွာက္လိုက္မမ"
နန္းလံုကိုအားနာေသာ္လည္း သက္တကယ္ကိုေညာင္းေနသည္။ ေရခ်ိဳးလိုက္လို႔ ပင္ပန္းတာေတြ ေပ်ာက္သြားေသာ္လည္း ကို္ယ္လက္ေတြက ခုမွ တျဖည္းျဖည္း ေညာင္းညာကိုက္ခဲလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္အားနာနာႏွင့္ပင္ ေမွာက္ေပးလိုက္သည္။
နန္းလံုက ခုတင္ေပၚတက္လာၿပီး ေခါင္းကေန စႏွိပ္ေပးသည္။ ႏူးညံ့ ေသာ္လည္း သန္မာေသာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက အႏွိပ္ကြၽမ္းက်င္သည္။ ငါးမိနစ္အတြင္းမွာပင္ အေၾကာအခ်င္မ်ားေျပေလ်ာ့လာသည္။ ဂ်င္းပန္ေလးႏွင့္မို႔ သက္ေက်ာေပၚလြယ္လြယ္ကူကူခြၿပီးဆက္ႏွိပ္ေပးသည္။ ဇက္မွေန၍ ေျခဖ်ားအထိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းႏိွပ္သြားသည္။ သက္အိပ္တစ္ဝက္ ႏိုးတစ္ဝက္ျဖစ္လာသည္။ ေျခဖဝါးထိႏွိပ္ၿပီးသြားေတာ့ "ပက္လက္လွန္လိုက္ပါလားဟင္ ဆိုေသာအသံေၾကာင့္ ပက္လက္လွန္ေပးလိုက္သည္။
နန္းလံုက လက္တစ္ဖက္ကိုဆြဲယူကာ ႏွိပ္ေပးေနသည္။ အိစက္ေႏြးေထြးေသာ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္႐ုတ္တရက္ မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ လက္ေမာင္းကိုႏွိပ္ေနတုန္း လက္ဖ်ားက နန္းလံု၏ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနၿပီး ရင္သားမ်ားႏွင့္ အမွတ္မထင္ ထိမိသြားျခင္းျဖစ္သည္။ အိမ္ေနရင္းမို႔ ဘာမွမခံဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တီ႐ွပ္လက္႐ွည္ေလး တစ္ထပ္ထဲဝတ္ထားသျဖင့္ မို႔ေမာက္လံုးဝန္းေနေသာ ရင္သားမ်ားကိုျမင္ေနရသည္။ ဟိုတစ္ေန႔က ထိုႏို႔သီးဖ်ားေလးမ်ားကို ကိုစိုင္း စို႔ေနခဲ့သည္ကို သတိရသြားၿပီး ၾကက္သီးေလးမ်ားထသြားသည္။ နန္းလံုကေတာ့ အမွတ္တမဲ့ျဖင့္ ဆက္ႏွိပ္ေနသည္။
ဒီဘက္လက္ကို ႏွိပ္ၿပီးေတာ့ ဟိုဘက္ကုိမေျပာင္းဘဲ သက္ကိုယ္ေပၚမွငံု႔ကိုင္းကာ ဟိုဘက္လက္ေမာင္းကိုႏွိပ္ေပးသည္။ အိစက္ေသာနန္းလံု၏ ရင္သားထြားထြားမ်ားက တြဲက်လာသျဖင့္ ညဝတ္အက်ႌေအာက္က သက္၏ ရင္သားမ်ားႏွင့္မလြတ္ဘဲ ဖိမိသြားသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ နန္းလံုသတိထားမိသြားၿပီး အို ဟု ခပ္တိုးတုိုးေရရြတ္လိုက္ကာ မ်က္ႏွာေလးရဲတြတ္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ ဟိုဘက္ကိုေျပာင္းၿပီးလက္ေမာင္းကိုႏွိပ္ေပးသည္။
ေမ်ွာ္လင့္မထားေသာအထိအေတြ႕ေၾကာင့္ သက္စိတ္ထဲမွာတစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္သြားသည္။ ညဝတ္အက်ႌေအာက္မွ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားက တင္းမာၿပီးေထာင္ထလာသည္။ နန္းလံုကုိၾကည့္မိေတာ့ သက္၏ ရင္ဘတ္ေနရာကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွ သက္၏လက္က သူ႔ရင္သား ထြားထြားမ်ားႏွင့္ လက္မအနည္းငယ္သာကြာေတာ့သည္။ ႐ုတ္တရက္ သက္စိတ္ဘယ္လိုျဖစ္သြားသလဲမသိ၊ နန္းလံု၏ႏို႔ေလးတစ္ဖက္ကို ဆုပ္ညႇစ္လိုက္မိသည္။ ႏွိပ္ေနေသာ နန္းလံု၏လက္မ်ားက ရပ္သြားၿပီး မ်က္စိေလးမ်ားမွိတ္သြားသည္မွအပ မ႐ုန္းဘဲၿငိမ္ေနသည္။ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ေရာ ကိုစိုင္း ကိုင္ဖူးစို႔ဖူးေသာ ႏို႔ဟူေသာ အသိေၾကာင့္ေရာ သက္တစ္ကိုယ္လံုး႐ွိန္းဖိန္းၿပီး ထူပူလာသည္။ ထိုစဥ္ နန္းလံု၏ႏူးညံ့ေသာ လက္ကေလးမ်ားက သက္ႏို႔မ်ားကို ဆုပ္နယ္လာသည္။ ေစာေစာကႏွိပ္ေပးေနသလိုမ်ိဳး စည္းခ်က္ညီညီႏွင့္ ညင္ညင္သာသာေလး။ ႏို႔သီးဖ်ားေလးမ်ားကို အက်ႌေပၚမွ ခပ္ဖြဖြေလးညႇစ္ေပးသည္။ အသက္ျပင္းျပင္း႐ွဴရင္း ခပ္တိုးတိုးညည္းတြားမိသည္။ လက္တစ္ဖက္က နန္းလံု၏ ႏို႔ေလးတစ္ဖက္ကို အျပန္အလွန္ ဆုပ္နယ္ေပးေနသည္။ အိစက္ဖြံ႕ထြားၿပီး ေႏြးေထြးေသာအထိအေတြ႕ကဆန္းသစ္ေနသလို ကိုစိုင္း၏သန္မာၾကမ္းတမ္ေသာ လက္မ်ားႏွင့္မတူသည့္ ႏူးညံ့ေသာ လက္ကေလးတစ္စံုကလည္း ရင္ခုန္စရာေကာင္းလွသည္။ ထိုလက္ကေလးမ်ားက ခဏေနရာေရႊ႕သြားၿပီး ရင္ကြဲညဝတ္အက်ႌေလး၏ ခါးစည္းႀကိဳးကို ေျဖေနသည္။ ၿပီးေတာ့ အက်ႌကို ဆြဲလွန္ခ်လိုက္သည္။ မာေတာင္ေနေသာ ႏို႔သီး နီညိဳညိဳကေလးမ်ားႏွင့္ တင္းရင္းဖြံ႕ထြားေသာ ရင္သားအစံုက ဘြားခနဲေပၚလာသည္။ သက္၏လက္တစ္ဖက္က နန္းလံု၏တီ႐ွပ္ေအာက္နားစကို လွမ္းဆြဲမိသည္။ နန္းလံုက သူ႔တီ႐ွပ္ေလးကို ေခါင္းေပၚမွေက်ာ္ၿပီး ခြၽတ္ခ်လုိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္လံုး အေပၚပိုင္းဗလာက်င္းသြားသည္။
႐ွမ္းမေလးပီပီ နန္းလံု၏အသားအေရက ျဖဴေဖြးဝင္းစိုေနသည္။ သက္ထက္ အနည္းငယ္ပိုၿပီး ျပည့္တင္းသလိုႏို႔မ်ားကလည္း ပိုထြားသည္။ သို္႔ေသာ္ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ ေယာက်္ားႏွင့္အထိအေတြ႕႐ွိခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ အနည္းငယ္ပိုၿပီး အိတြဲေနသည္။ သက္က ေျမျပန္႔သူေတြထဲမွာ အသားျဖဴေသာ္လည္း နန္းလံုႏွင့္ယွဥ္လ်ွင္ အနည္းငယ္ညိဳေနသလို ကိုယ္လံုးလည္း နည္းနည္းပိုက်စ္သည္။
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း အသက္႐ွဴသံေလးမ်ား ျမန္လာၾကသည္။ သက္က တံေတာင္ဆစ္ေထာက္ၿပီး ကိုယ္တစ္ပိုင္း ထထိုင္လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာေလးႏွစ္ခုနီးကပ္သြားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားက အလိုအေလ်ာက္နမ္းမိၾကသည္။ ႏို႔သီးေခါင္း ပန္းႏုေရာင္ေလးမ်ားႏွင့္ အိစက္ေသာ ျဖဴျဖဴထြားထြားႏို႔တစ္စံုက ႏို႔သီးေခါင္းနီညိဳညိဳ မာမာေတာင္ေတာင္ေလးမ်ားႏွင့္ တင္းရင္းဖြံ႕ၿဖိဳးေသာ အသားလတ္လတ္ ႏို႔တစ္စံုႏွင့္ ပူးကပ္ထိေတြ႕သြားသည္။ ႏို႔သီးေလးမ်ားခ်င္း ထိခတ္မိၾကသည္။ လ်ွာပါးေလးႏွစ္ေခ်ာင္းက အျပန္အလွန္ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ ပြတ္သပ္ကစားမိၾကသည္။ နန္းလံုက သက္ကို ကုတင္ေခါင္းရင္းသို႔ အသာအယာ တြန္းလွဲၿပီး ေခါင္းငံု႕ကာ ႏို႔သီးေလးတစ္ဖက္ကို စို္႔လိုက္သည္။ ႏူးညံ့ေႏြးေထြးေသာ ပါးစပ္ေလး၏ အထိအေတြ႔က လ်ွပ္စစ္ဓာတ္စီးဝင္သလို။ နန္းလံုက ႏို႔ႏွစ္ဖက္ကို တလွည့္စီေျပာင္းကာစို႔ေပးသည္။ ႏို႔ဆာေနေသာ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္တူသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာစို႔ၿပီးေတာ့ သက္က နန္းလံုေခါင္းကို တြန္းခြာလိုက္ကာ သူ႔ႏို႔အိအိထြားထြားႀကီးေတြၾကားမွာ ေခါင္းႏွစ္ၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းပန္းေရာင္ေလးမ်ားကုိ အျပန္အလွန္စို္႕ေပးသည္။ ဟိုတစ္ေန႔မနက္က ကိုစိုင္းစို္႕ေနတာကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာၿပီး ေပါင္ၾကားထဲမွာ လ်ွပ္စစ္စီးသလို ေႏြးေႏြးေလးႏွင့္ က်ဥ္တက္လာသည္။ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေႏြးေႏြး ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြက စို႔မဝႏိုင္စရာ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကိုစိုင္း စြဲလမ္းေနတာပဲဟု ေတြးမိသည္။
အၾကာႀကီးစို႔ၿပီးေနာက္ အသက္႐ွဴမဝဘဲေမာလာသည္။ အိပ္ရာေပၚမွာ ပက္လက္လွန္လွဲရင္း မ်က္စိမွိတ္ထားကာ အသက္ျပင္းျပင္း႐ွဴၿပီး နားေနသည္။ ႐ုတ္တရက္ ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို ဆြဲကားလိုက္သည္ကုိသိလိုက္ၿပီး ေႏြးေထြးစိုစြတ္ေသာ ပါးစပ္ကေလးက ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို စုပ္ငံုလာသည္။ လ်ွာေလးက အကြဲေၾကာင္းအတိုင္း ေအာက္မွအထက္သို႔ သိမ္းလ်က္လာၿပီး အေစ့ေလးကို ပြတ္တိုက္သြားသည္။
"အား...နန္းလံု၊ မလုပ္နဲ႔ အဲလိုေတာ့မလုပ္ေပးပါနဲ႔။"
သို႔ေသာ္ နန္းလံု၏ ပူေႏြးေသာပါးစပ္ေလးက လံုးဝမရပ္ဘဲ ဆက္လႈပ္႐ွားေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို တလွည့္စီစုပ္ယူရင္း အေစ့ေလးကို လ်ွာႏွင့္ထိုးကလိေပးသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လမ္းေၾကာင္းေလးထဲသို႔ ထိုးေမႊသည္။ သက္ မတားႏိုင္ေတာ့ဘဲ အိပ္ရာခင္းမ်ားကို လက္ႏွင့္ဆုပ္ဆြဲရင္း ေကာ့လိမ္ကာ အသံထြက္ၿငီးတြားေနမိသည္။ နန္းလံုက အေစ့ကေလးကို လ်ွာျဖင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး လ်က္ေပးေနသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လ်က္တာကိုရပ္ၿပီး စုပ္ငံုလိုက္ သြားေလးျဖင့္ခပ္ဖြဖြကိုက္လိုက္ လုပ္ေပးသည္။ သက္၏ ေပါင္ၾကားထဲမွာ မုန္တိုင္းတစ္ခုက အ႐ွိန္အဟုန္ျဖင့္ စတင္ျဖစ္တည္လာသည္။ ေသြးမ်ားဆူပြက္ေနသည္။ နန္းလံုကလအလိုက္သိစြာလ်ွာကို ျမန္ျမန္ေလး လႈပ္႐ွားေပးေနသည္။ တျဖည္းျဖည္း သက္၏ခံစားခ်က္မ်ား အထြတ္အထိပ္နားသို႔နီးကပ္လာသည္။ နန္းလံုက လမ္းေၾကာင္း ေလးထဲကို လ်ွာထိပ္ဦးျဖင့္တစ္ခ်က္ထိုးေမႊလိုက္ၿပီး ကြဲေၾကာင္းအတိုင္း အေပၚသို႔အျပားလိုက္ပြတ္ဆြဲလာကာ အေစ့ေလးကို ပတ္ရစ္ၿပီးလ်က္ေပးလိုက္သည္။ ဆူပြက္ေနေသာေသြးမ်ားအားလံုး ခဏရပ္တန္႔သြားၿပီး ဝုန္းခနဲ အ႐ွိန္အဟုန္ျဖင့္ ျပန္လည္ပတ္လာသည္။ ခံစားခ်က္မ်ားအထြတ္အထိပ္သို႔ေရာက္သြားၿပီး ေအာ္ဟစ္ညည္းတြားရင္း လိႈင္းလံုးႀကီးေတြကို ဆင့္ကာဆင့္ကာစီးေနရသလို တသိမ့္သိမ့္တၿငိမ့္ၿငိမ့္ျဖစ္ေနသည္။ နန္းလံုက လိႈင္းလံုးမ်ားတျဖည္းျဖည္းညင္သာလာၿပီး ၿငိမ္သက္သြားသည္အထိ သက္၏ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားကို စုပ္ငံုထားေပးသည္။ ၿပီးေတာ့မွ အေပၚဘက္သို႔ျပန္တက္လာၿပီး သက္ေဘးမွာ ဝင္လွဲသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ေဘးတေစာင္းပူးကပ္အိပ္ရင္း မ်က္စိမွိတ္ထားၿပီး အသက္ျပင္းျပင္း႐ွဴရင္း ေမာဟိုက္ေနၾကသည္။
လက္ေတြ႕ဘဝထဲသို႔ တျဖည္းျဖည္းအာရံုျပန္ေရာက္လာရင္း ကိုစိုင္းကို ဘယ္လိုေျပာရပါ့ဟု သက္ေတြးေနမိသည္။ နန္းလံုနဲ႔ဆက္ဆံေရးကေရာ ေ႐ွ႕ေလ်ွာက္ ဘယ္လိုဆက္သြားရမွာပါလိမ့္။ အရင္က အလြန္သမား႐ိုးက်ဆန္ခဲ့ေသာ သက္ရဲ႕လိင္မႈဘဝဟာ ခုခ်ိန္မွာ ႀကီးက်ယ္ေသာအေျပာင္းအလဲေတြတစ္ခုၿပီးတစ္ခုၾကံဳေနရတာကိုေတြးရင္း စိတ္႐ႈပ္ေထြးေနသည္။ သို္႔ေသာ္လက္က နန္းလံု၏ အိစက္ဖြံ႕ထြားေသာ ႏို႔တစ္ဖက္ကို စမ္းမိျပန္ေသာအခါ အရာရာကို သက္ ခဏျပန္ေမ့သြားျပန္သည္။
ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္ကခ်စ္ပံုျပင္ (ဇာတ္သိမ္း)
__________________________
Happily ever after ဆိုတာ ႐ုပ္႐ွင္ေတြထဲမွာပဲ ႐ွိတယ္ထင္တယ္ ဟု သက္စဥ္းစားေနမိသည္။
ခုဆို သက္ ကေလာကိုေရာက္တာ တစ္ႏွစ္ ျပည့္ေတာ့မည္။ သက္ရယ္ ကိုစိုင္းရယ္ နန္းလံုရယ္ သံုးေယာက္သား တျခားသူေတြ ယံုၾကည္ႏိုင္မွာမဟုတ္ေသာ နားလည္မႈမ်ိဳးျဖင့္ ေန႔ရက္မ်ားကို ေပ်ာ္႐ႊင္သာယာစြာ၊ ရမၼက္ပင္လယ္မွာ မိန္းေမာစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကသည္။ သက္ ဘဝတစ္ေလ်ွာက္မွာ ေမာပန္းခဲ့ရသမ်ွ၊ ကိုႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး နာက်င္ခဲ့ရသမ်ွ ေန႔ရက္မ်ားကို ေက်ာခိုင္းကာ ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္မွာ အတိုးခ်ၿပီး အနားယူခဲ့ရသည္။ သက္စိတ္ထဲမွာေတာင္ မကူးခဲ့မိဖူးေသာ အခ်စ္နယ္ေျမသစ္မ်ားစြာကိုလည္း႐ွာေဖြေတြ႕႐ွိခဲ့ရသည္။ ဒီသာယာတဲ့ေန႔ရက္ေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မကုန္ဆံုးေတာ့မလိုလို ကို ထင္ခဲ့သည္။ ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္ကို မလြဲသာမေ႐ွာင္သာ ခြဲခြာရေတာ့မယ့္ ေန႔ရက္ကို ေရာက္လာတဲ့အထိပါပဲ။
အစက သက္အေပၚရက္စက္ခဲ့ျခင္းအတြက္ ကုိ႔ကို စိတ္နာခဲ့ေသာ္လည္း ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုစိုင္းနွင့္ေတြ႕ဖို႔ ဖန္တီးေပးခဲ့သလို ျဖစ္သည့္အတြက္ စိတ္နာရမယ့္အစား သြယ္ဝိုက္ၿပီးေတာင္ေက်းဇူးတင္ရမလို ျဖစ္ေနသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္အသိုင္းအဝိုင္းႏွင့္ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနေသာ္လည္း ကို႔သတင္းတခ်ိဳ႕က ႐ွာၾကံၿပီး သက္နားထဲကိုေရာက္ေရာက္လာသည္။ သက္ကိုပစ္ၿပီးတြဲခဲ့ေသာ ဆရာဝန္မေလးႏွင့္ ကြဲသြားသည့္အေၾကာင္း၊ ေနာက္ထပ္မေအာင္ျမင္ေသာ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကုိ ထပ္ၾကံဳရၿပီးသည့္ေနာက္ ခုခ်ိန္မွာ စတုတၳေျမာက္ ခ်စ္သူႏွင့္ တြဲေနေၾကာင္း၊ အစံုပါပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေျပာတဲ့သူေတြက လာေျပာျပေသာ္လည္း သက္ အထူးတလည္ စိတ္မဝင္စားမိေတာ့ၿပီ။ လက္႐ွိအခ်ိန္မွာ သက္စိတ္ထဲမွာ႐ွိေနတာက မၾကာခင္ ထပ္မံေတြ႕ၾကံဳရေတာ့မည့္ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုသာ။
_____________________________________________
တစ္ရက္တြင္ မနက္စာစားေနရင္း ကိုစိုင္းက သက္ကို ေျပာသည္။
"သက္ထား၊ ငါတို႔ "........" ႏိုင္ငံမွာ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္သြားေနရေအာင္။ "
႐ုတ္တရက္ႀကီးမို႔ သက္အံ့ၾသသြားမိသည္။
"ဘာလို႔လဲကိုစိုင္း၊ ဒီမွာလည္း အစစအရာရာ အဆင္ေျပေနတာႀကီးကုိ။ "
ကိုစိုင္းက စားပြဲေပၚတင္ထားေသာ သက္လက္တစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
"အဆင္ေျပတာကဟုတ္ပါတယ္၊ ဒီအလုပ္ေတြက ဒီထက္လည္း ခ်ဲ႕ထြင္လို႔မရေတာ့ဘူး။ ဒါကဒါပဲေလ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ဘာသာ လည္ပတ္ေနၿပီ။ ငါဘာမွသိပ္လုပ္စရာမလိုေတာ့သေလာက္ပဲ။ ခုက လက္႐ွိတြဲလုပ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားလုပ္ငန္း႐ွင္က အဲဒီႏိုင္ငံမွာ အဲဒါေတြကို စမ္းလုပ္ၾကည့္ခ်င္ေနတယ္၊ ၅၀-၅၀ နဲ႔ အက်ိဳးတူလုပ္၊ ငါကဦးစီး။ ျမတ္မယ္လို႔လည္းယံုၾကည္တယ္။"
"အင္း၊ ကိုစိုင္းကဘာလို႔အဲဒီမွာ သြားေနခ်င္တာလဲဟင္။ သက္မေျပာင္းခ်င္လို႔မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒါကိုသြားမလုပ္လည္း သက္တို႔ ဒီမွာ ေငြအလံုအေလာက္ရေနသလားလို႔။"
"ေငြကေတာ့ ရတယ္သက္ထား၊ ဒါေပမယ့္ ငါတို႔ ဒီၿမိဳ႕မွာပဲ ဒီလိုေက်နပ္ေနလို႔မျဖစ္ဘူးေလ။ ဒီအိမ္ထဲမွာ မင္းရယ္ငါရယ္ နန္းလံုရယ္ ပိတ္မိေနခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။ ငါၿငီးေငြ႕လာလို႔မဟုတ္ပါဘူး၊ ငါ့စိတ္ကုိ မင္းသိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘဝဆိုတာ ဒီထက္ေတာ့ပုိမယ္ထင္တာပဲ။ ငါ့အေနနဲ႔လည္း ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ဘဝကို စြန္႔စြန္႔စားစားေနၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္။ မင္းကိုလည္း အသက္တအားမႀကီးခင္မွာ အေတြ႕အၾကံဳသစ္ေတြရေစခ်င္တယ္။ ၿပီးေတာ့...နန္းလံုလည္း လူငယ္ရယ္လို႔ ဘဝမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနေစခ်င္ေသးတယ္။ ငါတို႔သံုးေယာက္လံုး ဒီလိုဆက္ဆံေရးႀကီးထဲ ပိတ္မိေနတာ မဟုတ္ေသးဘူး။"
လက္ထပ္ခဲ့သည့္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလအတြင္း ဒါ ကိုစိုင္းဆီကၾကားရေသာ အ႐ွည္ဆံုးစကားျဖစ္မယ္ထင္သည္။ သက္ကိုလည္း အေတြးေတြပြားေစသည္။ သူေျပာတာေတြအကုန္လံုး က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္ၿပီးလက္ေတြ႕က်သည္။ သက္တို႔သံုးေယာက္လံုး အိပ္မက္ကမ႓ာထဲမွာ ေနထိုင္ေနၾကသလို ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ လက္ေတြ႕ဘဝထဲကို ျပန္ဝင္ဖို႔ အခ်ိန္လည္းက်ပါၿပီ။
______________________________________________
ကားကို နန္းလံုကို အပိုင္ေပးၿပီး အိမ္ကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ရင္း အိမ္မွာပဲေနဖို႔ သေဘာတူၾကသည္။
အလုပ္ေတြကို မန္ေနဂ်ာက ဆက္လုပ္ေပးေနမွာျဖစ္ေသာ္လည္း ကိုယ့္လူ႐ွိမွ ျဖစ္မွာမို႔ နန္းလံုက အလုပ္ထဲျပန္သြားရသည္။ ဟိုမွာအေျခက်ၿပီးေနာက္ပိုင္း ျပန္လာၾကည့္ဖို႔လည္း အစီအစဥ္႐ွိသည္။
ပစၥည္းေတြကို သိမ္းဆည္းထုပ္ပိုးေနေသာ တစ္ပတ္ေက်ာ္ကာလအတြင္း နန္းလံုႏွင့္သက္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ စကားမေျပာမိေအာင္ ေ႐ွာင္ခဲ့မိၾကသည္။ သံေယာဇဥ္ေတြခိုင္မာၿပီးမွ ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ဆိုတာ ခက္ခဲလြန္းသည္။ ကိုစိုင္းလည္း မ်က္ႏွာမေကာင္း။ သံုးေယာက္သား အရင္လိုမေနျဖစ္ၾကတာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာလာသည္။ သက္တို႔ ရန္ကုန္သို႔မထြက္ခြာခင္ ညအထိပါပဲ။
ညအိပ္မီး ဝါက်င္က်င္အလင္းေအာက္ မဂၤလာဦး ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ သက္ႏွင့္ကိုစိုင္းအိပ္ေနၾကသည္။ မီးလင္းဖိုက မီးအ႐ွိန္ျဖင့္ အခန္းက ေႏြးေထြးေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္လံုး စကားမေျပာျဖစ္ဘဲ အိပ္လည္းမေပ်ာ္ဘဲ တိတ္ဆိတ္စြာလဲေလ်ာင္းေနၾကသည္။ ထိုစဥ္မွာ အိပ္ခန္းတံခါးပြင့္လာၿပီး ညဝတ္အက်ႌေလး ဝတ္ထားေသာ ေကာက္ေၾကာင္းေလးတစ္ခု အခန္းထဲသို႔ ဝင္လာသည္။
နန္းလံုက ကိုစိုင္းဘက္မွေနၿပီး သက္တို႔ကုတင္ေပၚသို႔ တက္လာသည္။ ကိုစိုင္းက နန္းလံုလက္ကေလးကိုလွမ္းဆြဲၿပီး ကုတင္ေပၚ လွဲခ်လိုက္ကာ အေပၚမွ စီးမိုးၿပီးနမ္းသည္။ နန္းလံုကလည္း အနမ္းကို အေမာတေကာေလး တံု႕ျပန္သည္။ နန္းလံု၏ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ခြထားကာ ငံု႔ကုိင္းၿပီး မြတ္သိပ္စြာနမ္းရင္း ကိုစိုင္း၏လက္မ်ားက ဖြံ႕ထြားေသာ ႏို႔ႏွစ္လံုးကို ေၾကမြမတတ္ ဆုပ္နယ္ေနသည္။ နန္းလံုက နာက်င္ျခင္းႏွင့္ သာယာျခင္းေပါင္းစပ္ကာ သားရဲတိရစာၦန္မေလးတစ္ေကာင္လို ေအာ္ညည္းသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုစိုင္းက နန္းလံု၏ ႏို႔ႏွစ္ဘက္ကို အက်ႌလည္ပင္းကို ဆြဲခ်ၿပီး ထုတ္လိုက္သည္။ ဆြဲသား ပိုးဂါဝန္၏ လည္ပင္းႏွင့္ ပင့္တင္ထားသျဖင့္ ႀကီးမားေသာ ႏို႔ႏွစ္လံုးက အရင္းတြင္ က်ပ္စည္းထားသလိုျဖစ္ကာ စြင့္ေနသည္။ နီတာရဲေနေသာ ႏို႔သီးေလးမ်ားက ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ထြက္ေနသည္။
ကိုစိုင္းက နန္းလံု၏ ႏို႔သီးေလးတစ္ဖက္ကို စို႔ခ်ိန္တြင္ သက္ကလည္း တျခားတစ္ဖက္ကို ဝင္စို္႔လိုက္သည္။ သက္၏နဖူးစြန္းက ကိုစိုင္း၏ေခါင္းႏွင့္ ထိေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား နန္းလံု၏ ႏို႔ႏွစ္ဖက္ကို တစ္ဖက္စီ အၿပိဳင္စို႔ေနၾကသည္။ နန္းလံုက မ်က္စိမ်ားကိုမွိတ္ထားရင္း အသက္ျပင္းျပင္း႐ွဴကာ ခပ္တိုးတိုးညည္းတြားေနသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္က ခႏၶာကိုယ္ေဘးမွာ ခ်ထားရင္း အိပ္ရာခင္းစကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ ကိုစိုင္း၏ လက္တစ္ဖက္က နန္းလံု၏ ေပါင္ၾကားထဲကို ႏိႈက္ကာ အေစ့ေလးကို ကစားေပးေနသည္။ သက္က ကိုစိုင္း၏ ညဝတ္ေဘာင္းဘီထဲကို လက္ႏႈိက္လိုက္သည္။ မာေက်ာေတာင့္တင္းစျပဳလာေသာ လိင္တံကို ပြတ္သပ္ေပးရင္း ဥမ်ားကို ခပ္ဖြဖြဆုပ္နယ္ေပးေနသည္။
တျဖည္းျဖည္း သက္ေပါင္ၾကားထဲတြင္လည္း အေစ့ေလးႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ား ေဖာင္းတင္းကာ အရည္ၾကည္မ်ား စို႔လာသည္။ အားေနေသာ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ႏို႔မ်ားကို ကိုယ့္ဘာသာ ဆုပ္နယ္ေနမိသည္။ ကိုစိုင္းက နန္းလံုႏို႔ေလးကို စို႔ေနေသာ သက္ေခါင္းကို အသာအယာ တြန္းဖယ္ကာ နန္းလံုး၏ မ်က္ႏွာကို တက္ခြလိုက္သည္။ ေလးဘက္ေထာက္ထားရင္း နန္းလံု၏ ပါးစပ္ထဲသို႔ သူ႔လိင္တံကို ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ခပ္သာသာ ေ႐ွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ စလုပ္သည္။ အေႏြး႐ွိန္ျဖင့္ တြဲက်ေနေသာ ဥႏွစ္လံုးက နန္းလံု၏ ေမးေစ့ႏွင့္ လည္ပင္းကို ႐ိုက္မိေနၿပီး နန္းလံု၏ ႏွာေခါင္းလံုးလံုး ျမင့္ျမင့္္ေလးက ဆီးခံုေမြးမ်ားအၾကားမွာ နစ္ျမဳပ္ေနသည္။
သက္၏ ႏို႔မ်ား တင္းေတာင္လာၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ား ခြၽန္တက္ေနသည္။ အေစ့ေလးက သိသိသာသာေဖာင္းတင္းလာၿပီး ထိပ္ဖ်ားမွာ ေသြးတဒိတ္ဒိတ္တိုးလာသည္။ ကိုစိုင္း၏ေပါင္ၾကားထဲ လက္ႏိႈက္ကာ ဥႏွစ္လံုးကို ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ေပးရင္း အားေနေသာလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ေမာပန္းေန႐ွာေသာ နန္းလံု၏ေခါင္းကေလးကို ပြတ္ေပးေနသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ကိုစိုင္းက နန္းလံုႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးမ်ားၾကားမွ လိင္တံကိုဆြဲထုတ္လိုက္ကာ ေပါင္ေလးႏွစ္ဘက္ကို ဆြဲကားၿပီး အကြဲေၾကာင္းေလးထဲ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ခပ္မွန္မွန္ျဖင့္ တစ္ခ်က္ခ်င္း အဆံုးထိ အားထည္ၿပီး ေဆာင့္သည္။ လက္တစ္ဖက္က ေမြ႕ရာေပၚေထာက္ထားၿပီး က်န္တစ္ဖက္ကႏို႔သီးေလးမ်ားကို ဖ်စ္ညႇစ္ေပးေနသည္။ နန္းလံုက ျဖဴေဖြးေဖာင္းအိေသာ လက္ေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုစိုင္းေက်ာကိုဖက္ထားသည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ရင္း သက္စိတ္မ်ား တ႐ွိန္႐ွိန္ ထႂကြလာသည္။ ဘယ္လက္ကႏို႔မ်ားကိုကိုယ့္ဘာသာ ဆုပ္နယ္ေနရင္း ညာလက္က ေပါင္ၾကားထဲေရာက္သြားကာ လက္ခလယ္ျဖင့္ အေစ့ေလးကို ေဆာ့ကစားမိသည္။ ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္လွဲရင္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို မ်က္လံုးမခြာစတမ္း ၾကည့္ေနသည္။ ကိုစိုင္းပ နန္းလံုကို ငါးမိနစ္ေလာက္လုပ္ၿပီးေတာ့ ခဏဆင္းလာသည္။ သက္ေပၚကို တက္ၿပီး နန္းလံု၏ အရည္မ်ားစိုရြဲေနေသာ လိင္တံကို သက္၏အကြဲေၾကာင္းေလးထဲ ထိုးထည့္လိုက္ၿပီး အနမ္းမပါဘာမပါ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆက္ဆံသည္။ နန္းလံုက လူးလဲထကာ သက္တို႔ဘက္သို႔ ေလးဘက္ေထာက္လာၿပီး သက္၏ ႏို႔မ်ားကို ပူေႏြးေသာပါးစပ္ေလးႏွင့္ စို္႔ေပးသည္။ လ်ွာေလးက ႏို႔သီးေခါင္းကို လွိမ့္ကစားခ်ိန္တြင္ သက္ အသံထြက္ၿပီးေအာ္ညည္းမိသည္။
ခဏေနေတာ့ ကိုစိုင္းက နန္းလံုကို တစ္လွည့္လုပ္ျပန္သည္။ ခုတင္စြန္းမွာေမွာက္ခိုင္းကာ ေနာက္ကလုုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေဘးတြင္ ရပ္ေနေပးေသာ သက္၏ႏို႔မ်ားကုိ အားျပဳဆုပ္ညႇစ္ကာ ေဆာင့္သည္။ နန္းလံုကို ပိုေဆာင့္ေလေလ သက္ႏို႔မ်ားကို ညႇစ္ထားေသာလက္က ပိုသန္လာေလေလ ျဖစ္သည္။ တျဖည္းျဖည္း ကိုစိုင္း၏ လိင္တံအသြင္းအထုတ္က ပိုျမန္ကာ ပိုအားပါလာသည္။ ထို႔ေနာက္ အားကုန္သံုးကာ အျမန္ေဆာင့္ရင္း နန္းလံုအထဲတြင္ၿပီးသြားသည္။ နန္းလံုထဲမွာ ဆက္စိမ္ထားရင္း သက္၏ခါးကိုဖက္ကာ ႏို႔တစ္လံုးကို စို႔ေနေလသည္။
ညတစ္ညလံုးနီးပါး သံုးေယာက္လံုးမအိပ္ဘဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဆက္ဆံၾကသည္။ စပတ္သက္ခဲ့ၾကကတည္းက ဒီတစ္ခါ အၾကာဆံုး အၾကမ္းဆံုး ရမၼက္အထန္ဆံုးျဖစ္သည္။
မိုးလင္းခါနီးေတာ့ နန္းလံု ေမွးခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ ေစာင္တစ္ထည္ျခံဳေပးထားၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား ကိုယ္လက္သန္႔စင္ကာ အဝတ္အစားလဲၾကသည္။ ခဏေနေတာ့ ျခံေစာင့္ဦးေလးႀကီးက ကားေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္းလာေခၚသည္။ အထုပ္ေတြကို စီးလံုးငွါးထားေသာ ကားေပၚတင္ၿပီး တံခါးကို ညင္သာစြာ ေလာ့ခ္ခ်ကာ အိမ္ထဲမွထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ မထြက္ခင္ ကိုစိုင္းက နန္းလံုနဖူးေလးကို ညင္သာစြာနမ္းခဲ့ေသးသည္။
_____________________________________________
ႏွင္းျမဴထုကိုထိုးခြဲကာ တေရြ႕ေရြ႕ထြက္ခြာလာေသာ ကားထဲမွ သက္ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္မိသည္။ ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္က မျပယ့္တျပယ္ အေမွာင္ထုထဲမွာ ထီးထီးမားမား ရပ္တည္ရင္း တျဖည္းျဖည္း ေဝးကာက်န္ခဲ့သည္။
သက္ဘဝ တစ္ဆစ္ခ်ိဳးခဲ့ျပန္ေလၿပီ......။
ေမတၱာျဖင့္
-----ဒြန္-----
ေအာင္ပန္းၿမိဳ႕ ၿမိဳ႕ျပင္ဘက္ခပ္က်က်ေနရာတြင္ သစ္ပင္မ်ားအံု႔ဆိုင္းေနေသာ ျခံက်ယ္ႀကီးတစ္ခုတည္႐ွိသည္။ ျခံႀကီး၏ အဝင္ဝတြင္ "ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္" ဟု ေဆးအျဖဴ ပန္းခ်ီလက္ေရးေသာ့ေသာ့ႏွင့္ေရးထားေသာ ပိေတာက္က်ီးေပါင္းသား ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးတစ္ခု ခ်ိတ္ထားသည္။ ျခံႀကီးအလယ္တြင္ေတာ့ ရဲတိုက္ႀကီးႏွင့္တူေသာ အုတ္ကြက္ေဖာ္ေဆာက္လုပ္ထားသည့္ အုတ္ႂကြပ္မိုး ႏွစ္ထပ္အိမ္ နီညိဳေရာင္ႀကီးတစ္လံုး႐ွိသည္။ ျခံေထာင့္တြင္ ျခံေစာင့္လင္မယားေနေသာ သစ္သားအိမ္ပုေလးတစ္လံုး။
အခ်ိန္က ညေန ၇ နာရီခန္႔...ေအာင္ပန္းၿမိဳ႕၏ ေဆာင္းဦးညေနခင္း။ ေနဝင္သြားသည္ႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး ေမွာင္မည္းသြားၿပီး အေအးဓာတ္က စိမ့္ဝင္လာသည္။ သစ္ပင္အခ်ိဳ႕ေပၚမွ ပုစဥ္းရင္ကြဲသံမ်ားမွအပ တစ္ေလာကလံုး တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနသည္။ သို္႔ေသာ္ အိမ္ႀကီးေပၚ႐ွိ အိပ္ခန္းက်ယ္ႀကီး ထဲတြင္ေတာ့ မီးလင္းဖိုထဲမွ တဖ်စ္ဖ်စ္ေတာက္ေလာင္ေနေသာ သစ္တံုးႀကီးမွ မီးအ႐ွိန္ျဖင့္ အခန္းတစ္ခုလံုးေႏြးေထြးေနသည္။ မီးပန္းဆိုင္းမွ ျဖာက်ေနေသာ ဝါက်င့္က်င့္အလင္းေရာင္ ေအာက္တြင္ ဆင္စြယ္ေရာင္ ဂါဝန္႐ွည္ႀကီးကို ဝတ္ထားၿပီး ေခါင္းေပၚမွာ ဇာပဝါေလးျခံဳလႊမ္းထားေသာ သတို႔သမီးတစ္ေယာက္ ကြၽန္းသားမွန္တင္ခံုႀကီးေ႐ွ႕တြင္ ထိုင္ေနသည္။ သူမနာမည္က သက္ထားသခင္ပါ။ ညေနခင္းကမွ ေလာေလာလတ္လတ္ လက္ထပ္ထားေသာ သတို္႔သမီး အသစ္စက္စက္ေလးျဖစ္သည္။ ယေန႔ညသည္ သူမ၏ မဂၤလာဦးည။ သူမ၏ သတို႔သားကေတာ့ စိုင္းေစာထြန္း ဆိုေသာ ဤ ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္ အိမ္ႀကီး၏ ပိုင္႐ွင္ပါ။
အခန္းထဲကိုျပန္ေရာက္တာ တစ္နာရီေက်ာ္ၾကာၿပီျဖစ္ေသာလည္း အက်ႌမလဲရေသးဘဲ မွန္တင္ခံုေ႐ွ႕တြင္ သက္ ထိုင္ေနမိသည္။ သူမ၏ ခင္ပြန္းအသစ္စက္စက္ျဖစ္သူက စီးပြားဖက္ မိတ္ေဆြတသိုက္ကို ခ်ယ္ရီစားေသာက္ဆိုင္တြင္ ဘတ္ခ်လာႏိုက္ သြားေရာက္ ဧည့္ခံေနသည္ေလ။ ခင္ပြန္းဆိုေသာ စကားလံုးကိုေတြးမိခ်ိန္တြင္ သက္ ေက်ာထဲစိမ့္သြားသည္။ စေတြ႕တာ လပိုင္းသာ႐ွိေသးေသာ သူစိမ္းျပင္ျပင္လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ လက္ထပ္သည္အထိ ျဖစ္သြားခဲ့ေသာ သူမ၏ ဘဝတဆစ္ခ်ိဳးကို ျပန္စဥ္းစားရင္း မယံုႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနမိသည္။ တစ္ေန႔ေန႔ လက္ထပ္ၾကရင္ သတို႔သားဟာ "ကို" ကလြဲၿပီး တျခားလူျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ သက္ ထင္ကိုမထင္ခဲ့မိတာပါ။ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ ခ်စ္ခဲ့ၾကေသာ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္ သက္ႏွင့္ကိုသည္ ဒီလိုလမ္းခြဲၾကရလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွမေတြးခဲ့မိတာပါ။ ကို သက္ကို မထင္မွတ္စြာ ရက္စက္ခဲ့သည္။ သက္ဘဝ သက္အနာဂတ္ကို ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။ သက္ဘဝရဲ႕ အေမွာင္ဆံုးအခ်ိန္မွာ စိုင္းေစာထြန္းေခၚ ကိုစိုင္းနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့တာပါ။
မီးေရာင္ဝါက်င့္က်င့္ေအာက္မွ မဂၤလာကုတင္ႀကီးကို သက္ အၾကည့္ေရာက္သြားသည္။ အညိဳေရာင္ႏွင့္ ၾကက္ဥႏွစ္ေရာင္ အစင္းအိပ္ရာခင္း၊ ဖဲသားေခါင္းအံုး အညိဳေရာင္မ်ားျဖင့္ ခင္းက်င္းထားေသာ ႀကီးမားသည့္ ကုတင္ႀကီး။ ေျခရင္းဘက္မွာ ႏူးညံ့ေသာ ေမြးပြေစာင္ႀကီးတစ္ထပ္ ပံုထားသည္။ ဒါဟာ မၾကာခင္ သူနဲ႔ကိုယ္အိပ္ရေတာ့မည့္ ကုတင္ႀကီးဆိုေသာအသိက သက္ကို ေက်ာခ်မ္းေစသည္။ သက္ဟာ ေယာက်္ားမေတြ႕ဖူးေသာ အစိမ္းေလးမဟုတ္ပါ။ ကိုနဲ႔ သံုးႏွစ္တာခ်စ္ခဲ့ၾကစဥ္အတြင္းမွာ ပထမတစ္ႏွစ္က ကိုသည္ ႏႈတ္ခမ္းနမ္းရံု၊ သက္၏ ရင္သားထြားထြားမ်ားကို ကိုင္တြယ္ရံု သာ႐ွိခဲ့ေသာ္လည္း ဒုတိယႏွစ္ႏွစ္တြင္ သက္၏အပ်ိဳစင္ဘဝအား အရယူခဲ့သည့္အျပင္ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာလည္း ေနာက္ထပ္လင္ခန္းမယားခန္း ဇာတ္သြင္းခဲ့ပါေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ယခု သက္၏ ခင္ပြန္းအသစ္စက္စက္ စိုင္းေစာထြန္းႏွင့္ေတာ့ ဘယ္တုန္းကဆို ဘယ္တုန္းကမွ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ၾကဖူးပါ။ ေယာက်္ားႏွင့္ ေနသည္ဆိုတာ ဒါဟာဒါပဲဟု ေျပာၾကေသာ္လည္း တစိမ္းေယာက်္ားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ထပ္မံေတြ႕ၾကံဳရမည့္အေရးကိုေတာ့ သက္ ရင္ဖိုေၾကာက္လန္႔မိေနသည္။
ျခံတံခါးဖြင့္သံကို ၾကားလိုက္ရၿပီး တဆက္တည္း ျခံထဲသို္႔ ဝင္လာသည့္ ကားစက္သံကိုပါ ၾကားရသည္။ သူျပန္လာၿပီ။ အက်ႌမလဲရေသးေသာ အျဖစ္ကိုသတိရၿပီး ေခါင္းေပၚမွ ကလစ္မ်ားကို အျမန္ျဖဳတ္၍ ဇာပုဝါကိုဖယ္ၿပီး ဆံထံုးကိုျဖည္ခ်ရသည္။ လက္ဝတ္ရတနာမ်ားကို တစ္ခုခ်င္းခြၽတ္ၿပီး ကတၱီပါဘူးမ်ားအတြင္းသို႔ ျပန္ထည့္သည္။ လည္ပင္းမွ လည္ဆြဲတစ္ခုက ခ်ိတ္ျဖဳတ္ရခက္ေနသည္။ လက္ေနာက္ျပန္ျဖဳတ္ေနရသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ျဖဳတ္မရေအာင္ ျဖစ္ေနဆဲ တံခါးေလာ့ခ္မွ ကလစ္ဆိုေသာအသံၾကားရၿပီး တံခါးကိုျဖည္းညင္းစြာဖြင့္ကာ စိုင္းေစာထြန္း ဝင္လာသည္။ ဘာမွမေျပာဘဲ ေနာက္မွာဝင္ရပ္ကာ လည္ဆြဲခ်ိတ္ကိုကူျဖဳတ္ေပးသည္။ လက္ဖ်ားႏွင့္ အသားထိမိေသာအခါ သက္ေက်ာျပင္ႏွင့္လည္ကုပ္တြင္ ၾကက္သီးေမြးညင္းမ်ားထသြားသည္။ စိုင္းေစာထြန္းက ျဖဳတ္ၿပီးသြားေသာ လည္ဆြဲကို သက္လက္ထဲ ထည့္ေပးသည္။ လက္ဖဝါးႏွင္ သူ႕လက္ေခ်ာင္းမ်ားထိခတ္သြားျပန္သည္။ ဘာမဟုတ္တဲ့အထိအေတြ႕ေလးႏွင့္ သက္ရင္ေတြ တဒုိင္းဒိုင္း ခုန္လာသည္။
"ပင္ပန္းေနၿပီလား"
ၾသ႐ွ႐ွ စကားသံကုိအနီးကပ္ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ သက္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ မူးေနပံုမရေသာ္လည္း သူ႔ထြက္သက္ေႏြးေႏြးထဲတြင္ အရက္နံ႔သင္းသင္း ပါေနသည္။
"ဟင့္အင္း မပင္ပန္းပါဘူး"
အရပ္ျမင့္ျမင့္ ကိုယ္လံုးထြားထြားႏွင့္ သက္ကိုအေပၚမွစီးမိုးၾကည့္ေနေသာ သူ႕ကို သက္ကလည္ပင္းေလးေစာင္းငဲ့ၿပီး ေမာ့ၾကည့္ကာေျဖလိုက္သည္။ သူ႔မ်က္လံုးမ်ားက သက္မ်က္ႏွာဆီမွ ရင္ၫြန္႔ဆီသို႔ ေရာက္သြားသည္။ သတို္႔သမီးဂါဝန္၏ လည္ပင္းဟိုက္ဟိုက္ထဲမွ ရင္သားႏွစ္ႁမြာၾကား႐ွိ အကြဲေၾကာင္းေလးကို ျမင္ေနရသည္။ စကားတစ္လံုးမွထပ္မေျပာဘဲ သူက ေနာက္ေက်ာမွ ဂါဝန္ဇစ္ကိုဆြဲျဖဳတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သက္ပခံုးေပၚမွလက္ေက်ာ္၍ ဂါဝန္ကို ေအာက္သို႔ေလ်ွာခ်လိုက္သည္။ အက်ႌႏွင့္တြဲခ်ဳပ္ထားေသာ ရင္ပံုခြက္မ်ားပါ ပါသြားၿပီး ၃၈ စီကက္ပ္ ဆိုဒ္႐ွိေသာ သက္၏ ရင္သားေဖာင္းေဖာင္းအိအိမ်ားက လ်ွံထြက္လာသည္။ သက္ မလႈပ္ရဲဘဲ မွန္ထဲသို႔ၾကည့္လိုက္သည္။ သူႏွင့္ မွန္ထဲမွာ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုသည္။ မျပံဳးမရယ္ ခပ္တည္တည္ျဖစ္ေနေသာ သူ႔မ်က္ႏွာကိုေငး ၾကည့္ေနမိဆဲ သူ႔မ်က္လံုးမ်ားထဲတြင္အ႐ိုင္းဆန္ေသာ အရိပ္တစ္ခု ျဖတ္ေျပးသြားသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ ႀကီးမားၾကမ္းတမ္းေသာ သူ႔လက္ဖဝါးမ်ားက သက္၏ ရင္သားႏွစ္ႁမႊာကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ သက္ေယာင္ယမ္းၿပီး မ်က္လံုးမ်ားကို မွိတ္လိုက္သည္။ သူက ခပ္ဆဆတစ္ခ်က္ညႇစ္လိုက္သည္။
"အ"
သက္ႏႈတ္ဖ်ားမွ အသံတိုးတိုးထြက္သြားသည္။ သူက အသက္ျပင္းျပင္း တစ္ခ်က္႐ွဴလိုက္ၿပီး သက္၏ရင္သားမ်ားကို စတင္ဆုပ္နယ္ေတာ့သည္။ ထိုင္ခံုလက္တန္းႏွစ္ဘက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားမိသည္။ သူက ႏို႔အံုကို ဆုပ္ညႇစ္ၿပီးနယ္လိုက္ ႏို႔သီးဖ်ားေလးမ်ားကို လက္ညိဳးႏွင့္ လက္မညႇပ္ၿပီး ဆြဲလိုက္လုပ္ေနသည္။ အနည္းငယ္နာေသာ္လည္း သက္ႀကိဳးစားၿပီး ထပ္မေအာ္မိေအာင္ေနသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သက္၏ ႏို႔သီးေလးမ်ား မာေတာင္လာသည္။ သူ႔လက္မ်ားတြင္ ေမွာ္ဓာတ္စီးဝင္ေနသလို ႐ွိန္းဖိန္းၿပီး အလြန္သာယာေသာ အရသာတစ္မ်ိဳးကို ခံစားရသည္။ သူ႔အသက္႐ွဴသံက ျပင္းလာသည္။ ရင္သားမ်ားကို ညႇစ္ေနေသာလက္က ပိုအားပါလာသည္။ နာက်င္မႈႏွင့္ သာယာမႈက ဒြန္တြဲေနသည္။ ကိုဆိုလ်ွင္ ဆုပ္နယ္ရံုလြဲၿပီး ခုေလာက္ထိ တစ္ခါမွ တင္းတင္းႀကီး မညႇစ္ဖူးေခ်။ သို္႕ေသာ္ နာတာထက္ ေကာင္းတာကပိုေနသည္။ ပူေႏြး႐ွိန္းဖိန္းမႈက ရင္သားမ်ားဆီမွတဆင့္ ေပါင္ၾကားထဲအထိ စီးဆင္းသြားသည္။ သက္၏ မိန္းမအဂၤါႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားတြင္ ေသြးတဒုတ္ဒုတ္ တိုးၿပီး ေဖာင္းတင္းလာသည္ကို စတင္ခံစားမိသည္။ သူက ႏို႔သီးေခါင္းေလးတစ္ဖက္ကို ဆြဲၿပီး ညႇစ္လိုက္သည္။
သက္အံႀကိတ္ထားမိသည္။ ႏို႔အံုထြားထြားမ်ားကို ေခ်ေပးၿပီး ေနာက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲညႇစ္လိုက္ျပန္သည္။
"အား...အ...အ...အား"
သက္မေနႏိုင္ဘဲ ခပ္တိုးတုိးညည္းတြားမိသည္။ သူ႔လက္မ်ားက ပိုလႈပ္႐ွားသြားျပန္သည္။ သက္ မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ရင္သားမ်ားကို ေကာ့ေပးမိသည္။ ညည္းရင္း မ်က္လံုးမ်ားကို ခပ္သာသာဖြင့္ၾကည့္မိသည္။ မွန္ထဲမွ သူ႔ပံုရိပ္က အသည္းယားစရာေကာင္းေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းေစ့ထားရင္း မွန္ထဲကသက္ကို အနည္းငယ္ေမွးစင္းထားေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ၾကည့္ေနသည္။ သူ႔လက္ႏွစ္ဘက္က သက္ႏို႔အံုႀကီးမ်ားကို ဆုပ္ညႇစ္လိုက္ တင္းေတာင္ေနေသာ ႏို႔သီးေလးမ်ားကို ပြတ္ေခ်လိုက္လုပ္ေနသည္။ သတို႔သမီးဝတ္စံုက သက္ရင္သားမ်ားေအာက္အထိ လန္က်ေနသည္။ ၾကည့္ရင္း သက္႐ွက္လာမိၿပီး မ်က္ႏွာ နီျမန္းလာသည္။
"သက္ထား"
သူက လည္ေခ်ာင္းထဲမွလာေသာ ေခ်ာက္ကပ္ကပ္အသံၾသၾသျဖင့္ ေခၚသည္။ သက္ ႐ုတ္တရက္ ေရငတ္လာသလိုခံစားလိုက္ရသည္။
"႐ွင္"
သူ႔မ်က္ႏွာကို လွည့္ၿပီးေမာ့ၾကည့္ကာ ထူးလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သက္၏ ထူးသံက လည္ေခ်ာင္းထဲမွာ ေပ်ာက္ေနသည္။
သူက ဘာမွဆက္မေျပာဘဲ သက္၏ လက္ေမာင္းႏွစ္ဘက္မွ ဆြဲထူကာ ကုတင္ဘက္ဆီသို႔ ေခၚသြားသည္။ သက္တစ္ကုိယ္လံုး ပူေႏြး႐ွိန္းဖိန္းကာ ဘာဆိုဘာမွကို ေရေရရာရာမသိေတာ့ဘဲ ေလထဲလမ္းေလ်ွာက္ေနသလို ပါသြားသည္။ ဒူးမ်ားကၫြတ္ေခြခ်င္ေနသည္။
သူက သက္ကို ကုတင္ေပၚ ဆြဲမတင္ေပးဘဲ ခါးေစာင္းေလာက္ျမင့္သည့္ ခုတင္ေပါင္သို႔ ေမွာက္လ်က္ဖိခ်ေပးလိုက္သည္။ ေျခေထာက္က ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ႐ွိေနၿပီး အေပၚပိုင္းက ခုတင္ေပၚမွာေမွာက္လ်က္ျဖစ္ေနသည္။ ရင္သားမ်ားက ေမြ႕ရာေပၚတြင္ ျပားေနေအာင္ဖိမိေနသည္။ သူက သက္ကုိ မထိေသးဘဲေနာက္ေက်ာဘက္မွာ ခဏၿငိမ္ေနသည္။ ခဏေနေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို္႔ ခါးပတ္ေခါင္းျပဳတ္က်သံ ေဒါက္ခနဲကို ၾကားရသည္။ ၿပီးေတာ့ ဇစ္ဆြဲဖြင့္သံ။ ထို႔ေနာက္ သူက သက္၏ ဂါဝန္ကားကားႀကီးကို ခါးအထိလွန္တင္လိုက္သည္။ ေအာက္ခံအတြန္႔အဖတ္မ်ားပါ ေပါင္းၿပီး ပိုးသားႏွင့္ ခ်ည္သားေရာေနေသာ အဝတ္အပံုလိုက္ႀကီးက သက္ေခါင္းေပၚအထိ ပံုက်လာသည္။ နကိုတည္းက ေမွာက္လ်က္ျဖစ္ေနေသာ သက္မ်က္ႏွာတဝိုက္မွာ ေမွာင္အတိက်သြားသည္။ ဘာမွမျမင္ရေတာ့။ ႐ွက္႐ွက္ႏွင့္ မဖယ္မိဘဲ ဒီအတိုင္းေနလိုက္သည္။ အညိဳေရာင္ဆံႏြယ္ေခြလိပ္မ်ားကသာ ဂါဝန္စေအာက္မွ ျဖာထြက္ေနသည္။ သူ႔လက္မ်ားက သက္၏ အသားေရာင္ ဇာနားတပ္ ပိုးအတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးကို လိပ္ၿပီးခြၽတ္ေနသည္။ ေအာက္အထိမခြၽတ္ဘဲ ေျခသလံုးနားတြင္ ရပ္ထားလိုက္သည္။ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲကားလိုက္သည္။ သက္က ႐ွက္ၿပီး ျပန္ဆြဲေစ့မိသြားသည္။ သူက တင္ပါးလံုးလံုးအိအိေလး တစ္ဖက္ကို ခပ္နာနာဆြဲညႇစ္လိုက္သည္။
"အား"
သက္ လန္႔သြားၿပီး အလိုက္သင့္ေလ်ွာ့ေပးလိုက္သည္။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းထိပ္ဖ်ားေလးမ်ားက အကြဲေၾကာင္းေလးတစ္ေလ်ွာက္ ပြတ္ဆြဲလာသည္။ ထို႔ေနာက္ ေပါင္တြင္းသားႏုႏုေလးမ်ားကို ပြတ္ေပးသည္။ သက္၏ မိန္းမအဂၤါတစ္ခုလံုး ပိုၿပီးေဖာင္းကလာသည္။ လ်ွပ္စစ္စီးသလို ပူေႏြး႐ွိန္းဖိန္းေသာ ခံစားခ်က္ႏွင့္အတူ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အေစ့ေလးဆီမွ က်ဥ္ခနဲျဖစ္သြားၿပီး အကြဲေၾကာင္းေလးထဲတြင္ အရည္ၾကည္ေလးမ်ား စိုလာသည္။
႐ုတ္တရက္ သူ႔ေပါင္ႏွစ္ဖက္က သက္ေပါင္မ်ားႏွင့္ကပ္လာသည္။ ပူေႏြးေတာင့္တင္းေသာ အေခ်ာင္းႀကီးတစ္ေခ်ာင္းက သက္၏ အကြဲေၾကာင္းေလးၾကားသို႔ တိုးဝင္ဖိပြတ္လာသည္။ သူ႔လက္ၾကမ္းႀကီးႏွစ္ဖက္က သက္တင္ပါးကို ဆုပ္နယ္ေနသည္။ သူ႔လိင္တံႀကီးက သက္၏ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားႏွင့္ မထိတထိ ေ႐ွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ပြတ္ေနသည္။ သက္၏အရည္ေလးမ်ားက သူ႔လိင္တံႀကီးကို စိုကုန္သည္။ တစ္ခ်က္တြင္ သူကေနာက္ဆုတ္ၿပီး ဆတ္ကနဲေ႐ွ႕သို႔ျပန္တိုးလိုက္ရာ အေစ့ေလးကို ေနာက္မွတည့္တည့္ထိုးမိသြားသည္။ သက္၏အေၾကာမ်ား စိမ့္ခနဲျဖစ္သြားၿပီး တဆတ္ဆတ္တုန္ခါသြားသည္။
"အား...ကိုစိုင္း"
သူ႔နာမည္ကို ေခၚမိသြားသည္။ သူက ငံု႔ကိုင္းကာ သက္ကိုအနည္းငယ္ဆြဲမၿပီး ရင္ဘတ္ေအာက္မွလက္လ်ိွဳကာ ႏို္႔မ်ားကို ဆုပ္ေျခေပးသည္။ သက္ ႐ူးမတတ္ျဖစ္လာသည္။ တင္ပါးကိုေနာက္သို႔ေကာ့ေပးမိသည္။သူက ႏို႔ကိုင္ထားေသာလက္တစ္ဖက္ကိုလႊတ္ကာ သက္ခါးကို ၿငိမ္ေအာင္ဖိထားၿပီး သက္၏ အကြဲေၾကာင္းေလးထဲ သူ႔လိင္တံထိပ္ဖူးႏွင့္ေတ့ကာ တစ္ခ်က္တည္း တဆံုးထိုးသြင္းလိုက္သည္။ အရည္မ်ားစိုရြဲကာ ေခ်ာဆီလိုျဖစ္ေနေသာလည္း ကိုႏွင့္မလုပ္ရတာ ေျခာက္လေလာက္ၾကာသြားသည့္အျပင္ သူ႔လိင္တံႀကီးက ကို႔ထက္အမ်ားႀကီးပိုၿပီး ႐ွည္လည္း႐ွည္ ႀကီးလည္းႀကီးသျဖင့္ သက္၏လမ္းေၾကာင္းေလးထဲ နာက်င္စြာ မဆံမျပဲ ထိုးသိပ္ဝင္သြားသည္။ ထိပ္ဖူးကလည္း သားအိမ္ေခါင္းကိုသြားထိသျဖင့္ ဒုတ္ခနဲေအာင့္သြားသည္။
"အား...ကိုစိုင္း"
"႐ွဴး..႐ွဴး"
သူက သက္ကို ကေလးလိုေခ်ာ့ရင္း ခါးကိုဖိထားေသာလက္ကို လႊတ္လိုက္ၿပီး ပါးစပ္ကို အသာအယာအုပ္လိုက္သည္။ လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းက သက္ပါးစပ္ထဲတိုးဝင္လာၿပီး သြားဖံုးသားမ်ားကိုပြတ္တိုက္လိုက္ လ်ွာေလးႏွင့္ထိေပးၿပီး စုပ္ခိုင္းသလိုလုပ္လိုက္ လုပ္ေနသည္။ ရင္သားကိုလည္း ေခ်ာ့သလို သာသာေလးညႇစ္ေပးၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကိုတလွည့္စီပြတ္ေပးေနသည္။ သက္ အရည္မ်ားပိုစိုရႊဲလာသည္။ သူက အသာအယာ စတင္လႈပ္႐ွားသည္။ အစပိိုင္းတြင္ က်ပ္ၿပီးနာက်င္ေနေသာ္လည္းတျဖည္းျဖည္း လိင္အဂၤါအတြင္းပိုင္းနံရံမ်ားတြင္ သာယာေသာ ထိပြတ္သည့္ခံစားခ်က္ေပၚလာသည္။ တျဖည္းျဖည္း ပိုေကာင္းလာသည္။ သူလည္းေကာင္းလာပံုရသည္။ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားကပို႐ွည္ကာ ပိုျပင္းလာၿပီး လူကို သက္အေပၚကိုင္းခ်ကာ ႏို္႔မ်ားကို လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ စံု ဆုပ္နယ္ေနသည္။ ေစာေစာကလို တအားညႇစ္လာျပန္သည္။ သူ႔အသက္႐ွဴသံမ်ားကျပင္းလာသည္။ သို႔ေသာ္ နာမွန္းမနာမွန္း သက္မသိႏိုင္ေတာ့။ တစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း အေၾကာထဲစိမ့္ၿပီးေကာင္းသြားကာ အသံထြက္ၿပီးခပ္တိုးတိုးေအာ္ညည္းေနမိသည္။ အခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ကုန္သြားမွန္းလည္းမသိေတာ့။ သာယာမႈကမၻာထဲတြင္ေမ်ာေနသည္။ ေလထဲမွာ ဝဲပ်ံေနၿပီးေျမေပၚျပန္မက်သလို ခံစားေနရသည္။ ရမၼက္လိႈင္းတြင္ ႏွစ္ေယာက္လံုး မၿပီးႏိုင္မစီးႏိုင္ စီးေမ်ာေနၿပီး ေနာက္ဆံုး သူက သူမ၏ တင္ပါးမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ကာ အားရပါးရေဆာင့္သည္။ ေဆာင့္ရင္း သူ႔လိင္အဂၤါႀကီးက ပိုမိုေတာင့္တင္းလာကာ ဆတ္ခနဲ တစ္ခ်က္တန္႔သြားၿပီး တဆတ္ဆတ္ခါရင္း သူမ၏ လမ္းေၾကာင္းေလးထဲသို႔ သုက္ရည္ပူပူေႏြးေႏြးမ်ားကို ပန္းထုတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူမေပၚသို္႔ေမွာက္ခ်ကာ ၿငိမ္ေနသည္။ သူမလည္း ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္စြာျဖင့္ သူ႔ေအာက္မွာ ၿငိမ္ေနမိသည္။
႐ုတ္တရက္ သူဆတ္ခနဲထလိုက္သည္။ သူမလန္႔သြားသည္။ ဘာပါလိမ့္ ဆိုၿပီး ေမာ့ၾကည့္မိသည္။
"မင္းမၿပီးေသးဘူး"
သူမ ၿပီးစရာမလိုပါ။ သူႏွင့္လုပ္ရေသာ ခံစားခ်က္က အရမ္းေကာင္းသည္။ ႐ူးမတတ္ေကာင္းပါသည္။ ကိုႏွင့္အတူေနတုန္းကလည္း သူမၿပီးခဲသည္။ ၿပီးခဲ့တုန္းကလည္း ယခုေလာက္ထိ ျပင္းထန္ေသာခံစားခ်က္မ်ိဳးမဟုတ္။ ေရလိႈင္းေလးမ်ားကို စီးသလို ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးၿပီးသြားတာမ်ဳိး။ ၿပီးတယ္ဆိုတာ ခုထက္ပိုမေကာင္းႏိုင္တာေတာ့ ေသခ်ာပါသည္။
"ဘာမွမျဖစ္ဘူးကိုစိုင္း...သက္အရမ္းေနလို္႔ေကာင္းတယ္"
သက္ ႐ွက္႐ွက္ႏွင့္ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
"လာစမ္းပါ"
သူက ကုတင္ေပၚတက္ၿပီး သူမကိုပါ ဂ်ိဳင္းက မတင္လိုက္သည္။ ခုတင္ေခါင္းရင္းက ေခါင္းအံုးမ်ားကို ခပ္ေလ်ွာေလ်ွာမွီကာ သက္ကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲမယူသည္။ သက္ေခါင္းက သူ႔ပခံုးေပၚမွာတင္ထားၿပီး သူ႔ရင္ဘတ္ကို ေက်ာမွီကာ ပက္လက္အေနအထား။ သက္၏ ေၾကမြေနၿပီျဖစ္ေသာသတို႔သမီးဂါဝန္ကို ခါးမွာလိပ္တင္လိုက္သည္။ သက္ေျခေထာက္ကို သူ႔ေျခေထာက္ႏွင့္ ကားလုိက္ၿပီး ဘယ္လက္က သက္၏ ႏို္႕မ်ားကုိ ကိုင္ေပးကာ ညာလက္က ေပါင္ၾကားထဲတိုးဝင္ၿပီး လက္ခလယ္ျဖင့္ ေစာေစာကပန္းထုတ္ထားေသာ သူ႔ သုက္ရည္မ်ားကို ေကာ္ယူလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အေစ့ေလးကို သုတ္ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပြတ္ေပးသည္။
" အား...အား"
မၾကာခင္ သက္ခပ္တိုးတိုးေလး အဆက္မျပတ္ညည္းတြားလာသည္။ သူကလက္ခလယ္ကို ခပ္သြက္သြက္ ကစားေပးသည္။ သက္ အရမ္းေကာင္းလာၿပီး အီဆိမ့့္႐ွိန္းဖိန္းေသာ ခံစားခ်က္က လိင္အဂၤါတစ္ခုလံုးကို ပ်ံ႕ႏွံ႕လာသည္။ သူက ပြတ္ေပးေနရင္း အေစ့ေလးကို လက္ညိွဳးလက္မႏွင့္ ခပ္သာသာ ညႇစ္လိုက္သည္။ သက္မ႐ွက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေကာ့ပ်ံသြားသည္။ သူကလက္ခလယ္ကို ခပ္ျမန္ျမန္ ကစားေပးလိုက္သည္။ ႏို္႕ကိုညႇစ္ေပးေနေသာလက္ကလည္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းညႇစ္ေပးေနသည္။ သက္၏ လိင္အဂၤါႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ား တဆတ္ဆတ္ခါလာၿပီး ခံစားခ်က္အားလံုး အထြတ္အထိပ္သို႔ စုျပံဳေရာက္သြားေတာ့သည္။
"အား...ကိုစိုင္း...အား...."
ကုိႏွင့္ၿပီးခဲ့ေသာ လိႈင္းက ျမစ္ထဲကလိႈင္းၾကက္ခြပ္ေလးေတြဆိုလ်ွင္ ကိုစိုင္းႏွင့္ၿပီးရေသာ လိႈင္းက ပင္လယ္ကမ္းစပ္က လိႈင္းလံုးႀကီးေတြလို အ႐ွိန္အဟုန္ျပင္းထန္လြန္းသည္။ အားေကာင္းေသာ လိႈင္းလံုးႀကီးေတြကို တသိမ့္သိမ့္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္စီးရင္း သက္ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ အ႐ုပ္က်ိဳးျပတ္ ပံုက်သြားေတာ့သည္။
ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္က ခ်စ္ပံုျပင္ (၂)
မ်က္လံုးမ်ားကို ဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ ေႏြးေထြးၿပီး တိတ္ဆိတ္ေမွာင္မိုက္ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုထဲေရာက္ေနေၾကာင္း သက္သိလိုက္ရသည္။ ႐ုတ္တရက္ ဘယ္အခ်ိန္႐ွိၿပီး ဘယ္ေနရာမွာႏိုးလာေၾကာင္းကို စဥ္းစားလို႔မရဘဲျဖစ္ေနသည္။ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ဆန္႔တန္းၿပီး အိပ္ေရးဝသြားေသာ ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္လို အေညာင္းဆန္႔လိုက္စဥ္ ႏူးညံ့ေသာ ေမြးပြေစာင္ႀကီးကို စမ္းမိသျဖင့္ တြန္းဖယ္လိုက္သည္။ နံနက္ခင္း၏ေနေရာင္က မွန္ျပတင္းမွတဆင့္ သံပုရာစိမ္းေရာင္ ခန္းဆီးစကိုျဖတ္၍ အခန္းထဲသို႔ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ က်ေရာက္ေနသည္။ သက္ အိပ္ေနေသာ မဂၤလာဦး ကုတင္ႀကီးႏွင့္ကြၽန္းသားမွန္တင္ခံုကို ေတြ႕လိုက္ရမွ စိုင္းေစာထြန္း ဆိုေသာ ကိုစိုင္း၏ အိမ္ကိုေရာက္ေနေၾကာင္းႏွင့္တကြ ညက အျဖစ္အပ်က္မ်ားအားလံုးကိုပါ ႐ုတ္တရက္ သတိရၿပီး မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး နီျမန္းထူပူလာေအာင္ ႐ွက္မိသြားသည္။ သက္နံေဘးကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကုိစိုင္းအိပ္ေသာဘက္တြင္ ေနရာလြတ္ကိုသာ ေတြ႕ရသည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္႐ွိ မွန္တင္ခံုမွ မွန္ေပၚတြင္ စာေၾကာင္းမ်ား ေရးျခစ္ထားေသာ စာရြက္ျဖဴတစ္ရြက္ ကပ္ထားသည္ကို သတိထားမိသည္။ ညကတည္းက မခြၽတ္ရေသးေသာ ဂါဝန္႐ွည္ႀကီးကုိ မႏိုင့္တႏိုင္ မၿပီး ကုတင္ေပၚမွဆင္းကာ စာရြက္ကိုသြားၾကည့္သည္။
" ညကပင္ပန္းထားလို႔ မႏိႈးေတာ့ဘူး။ ေအာက္မွာ မနက္စာျပင္ခိုင္းထားတယ္။ ႏိုးတဲ့အခ်ိန္ ေရခ်ိဳးၿပီး ဆင္းစားပါ။ "
လက္ေရးေသာ့ေသာ့မ်ားႏွင့္ ေရးထားၿပီး ေအာက္မွာ သူ႔လက္မွတ္ထိုးထားသည္။ သက္ လို႔လည္း ခ်စ္စႏိုးမေခၚ...သူ႔နာမည္လည္းထည့္မေရးေသာ တိုျပတ္ျပတ္ စာေလးကို ၾကည့္ရင္း သက္ရင္ထဲမွာ အမ်ိဳးအမည္မသိေသာ လိႈက္လွဲသည့္ခံစားခ်က္တစ္မ်ိဳးကို ခံစားမိသည္။ မွန္ေပၚမွ စာကို လက္ေခ်ာင္းထိပ္ဖ်ားေလးမ်ားႏွင့္ ခပ္ဖြဖြ ပြတ္သပ္ေနမိသည္။ ထိုစဥ္ မွန္ထဲမွ ပံုရိပ္ကို သက္သတိထားမိသြားသည္။ အ႐ိုင္းဆန္ဆန္ေခြလိပ္ ဝဲျဖာက်ေနေသာ အညိဳေရာင္ ဆံပင္႐ွည္မ်ား၊ ပြတ္မိထားသျဖင့္ ပန္ဒါမ်က္လံုးလို ျဖစ္ေနေသာ အိုင္း႐ွဲဒိုးႏွင့္ လိုင္နာမ်ား၊ ဗလာက်င္းေနေသာ ပခံုးႏွင့္ ပန္းေသြးညိဳေရာင္ ႏို႔သီးထိပ္ဖ်ားေလးမ်ား ေထာင္မတ္ေနသည့္ ရင္သားထြားထြားႏွစ္ႁမႊာ၊ ခါးလည္ထိ လန္က်ေနေသာ ဂါဝန္အေပၚပိုင္း၊ တြန္႔လိပ္ေၾကမြေနေသာ ေအာက္ပိုင္းမွ စကတ္ကားကား... သရဲကားထဲက တမလြန္မွသတို္႔သမီးႏွင့္ တူေနသည္။ ေပါင္ၾကားထဲမွလည္း ေစးကပ္ကပ္ခံစားခ်က္ကိုရသည္။ ဂါဝန္ကိုမၿပီးလွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညက ေပက်ံေနသည့္ သုက္ရည္မ်ားႏွင့္ သက္၏ အရည္ၾကည္မ်ားက မိန္းမအဂၤါတစ္ခုလံုးႏွင့္ ေပါင္တြင္းသားမ်ားတြင္ စီးက်ေျခာက္ေသြ႕ေနသည္။ ႐ွက္႐ွက္ႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကိုေျပးဝင္သြားၿပီး ဂါဝန္ကိုခြၽတ္ကာ ေရျမႇဳပ္တံုးတြင္ဆပ္ျပာရည္ထည့္ၿပီး တစ္ကိုယ္လံုးကို တိုက္ခြၽတ္ေဆးေၾကာပစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုစိုင္း၏ ေႂကြသားေရခ်ိဳးကန္ထဲတြင္ ေရေႏြးေႏြးစပ္ကာ တစ္ကိုယ္လံုး ေညာင္းကိုက္မႈမ်ားေျပေလ်ာ့ေအာင္စိမ္ရင္း သက္ မ်က္လံုးမ်ားကုိ မွိတ္ထားလိုက္သည္။ မဂၤလာပြဲ ၿပီးသြားၿပီျဖစ္၍ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားအားလံုးကို ေလ်ွာ့ခ်လိုက္ေသာအခါ အတိတ္၏ ပံုရိပ္မ်ားသည္ သက္၏အာရံုထဲတြင္ ႐ုပ္႐ွင္ျပသလို တစ္ကြက္ၿပီးတစ္ကြက္ ထင္ဟပ္လာေလသည္။
______________________________________________
သက္ထားသခင္သည္ လူလတ္တန္းစား မိသားစုမွေပါက္ဖြားလာသျဖင့္ ပစၥည္းဥစၥာ မခ်မ္းသာေသာ္လည္း အလွကေလးတစ္ခုေတာ့ျဖင့္ ခ်မ္းသာေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သဘာဝအတိုင္း လိႈင္းတြန္႔ေလးမ်ားပါသည့္ ႏူးညံေတာက္ပေသာ ဆံပင္ညိဳညိဳ႐ွည္႐ွည္မ်ား၊ အရပ္ ငါးေပငါးလက္မ၊ တင္းရင္းအိစက္ေသာ ရင္သားမ်ား၊ ေသးသြယ္ေသာ ခါးကေလးႏွင့္ လံုးဝန္းေဖာင္းျပည့္ေသာ တင္သားအိအိထြားထြားမ်ားတို႔ႏွင့္လိုက္ဖက္သည့္ ေယာက်္ားေလးတိုင္း၏ အာရံုကိုဆြဲေဆာင္ႏိုင္ေသာကိုယ္လံုးႏွင့္ ဂ်ပန္မကေလးလို မ်က္ဝန္းနက္နက္ႏွင့္ မ်က္လံုးႀကီးႀကီးေလးမ်ား၊ အဖ်ားေကာ့ေနေသာ ႏွာတံလံုးလံုးေလး၊ပန္းေသြးေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းေဖာင္းေဖာင္းျပည့္ျပည့္ေလးမ်ားတို႔ျဖင့္ ခ်စ္စရာမ်က္ႏွာေလးကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ ေဆးဝါးကြၽမ္းက်င္ တကၠသိုလ္မွ ကြင္းန္ သက္ထားသခင္ႏွင့္ ပန္းကိုလိုလို႔ ဝဲေသာလိပ္ျပာ ေဆးေက်ာင္းသားေလး ကိုကိုေမာင္တို္႔၏ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းသည္ နတ္သမီးပံုျပင္လို လွပေသာ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ျဖစ္ခဲ့သည္။
ရည္းစားျဖစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္အတြင္း သက္ထား၏အပ်ိဳစင္ဘဝေလးသည္ ကို႔ခူးေႁခြျခင္းကုိ ခံခဲ့ရသည္။ ရည္းစားမထားဖူးေသာ အ႐ိုင္းေလး သက္သည္ ကို၏ ခ်ိဳသာေသာ အေခ်ာ့အယမ်ား၊ အမွတ္တရေန႔မ်ားတြင္ ရေလ့႐ွိသည့္ ပန္းစည္း ေခ်ာကလက္ ဝက္ဝံ႐ုပ္မ်ား၊ ကြၽမ္းက်င္ညက္ေညာလွသည့္ ခ်စ္ဗ်ဴဟာမ်ားထဲတြင္ လိႈင္းလံုးမ်ားစီးသလို တသိမ့္သိမ့္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ႏွင့္ စီးေမ်ာခဲ့သည္။
ကိုက သက္အေပၚ အရမ္းေကာင္းခဲ့သည္(ေကာင္းခဲ့သည္ဟု သက္ထင္ခဲ့သည္)။ ကိုႏွင့္ခ်စ္ေသာ သံုးႏွစ္တြင္ တစ္ခါမွ ရန္လည္းမျဖစ္ဖူး၊ ေလသံမာမာႏွင့္လည္း မေျပာဖူး၊ အျငင္းလည္းမပြားဖူး။ လူတိုင္းအျမင္မွာ သက္တို႔ဟာ နတ္ဖက္သည့္စံုတြဲေလး။
တကယ္ဆို သက္ သတိထားခဲ့မိသင့္သည္။ ကိုဟာ သက္ကို ခ်စ္တယ္ခ်စ္တယ္သာ တဖြဖြေျပာေသာ္လည္း သက္ႏွင့္ အနာဂတ္ကို အတူျဖတ္သန္းဖို႔ အစီအစဥ္လည္း တစ္ခါမွဆြဲမျပဖူး၊ မတိုင္ပင္ မေဆြးေႏြးဖူး၊ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း အဆံုးစြန္အထိ နီးစပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ကို႔စိတ္ထဲဘာေတြေတြးေနမွန္း ခန္႔မွန္းႏိုင္သည္အထိ စိတ္ခ်င္းလည္း တစ္ခါမွ မနီးစပ္ခဲ့ဖူး။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ သက္မသိခဲ့ပါ။ ေက်ာင္းၿပီးလ်ွင္ ဇာတ္လမ္းၿပီးမယ္ဟု ရည္ရြယ္ထားခဲ့လိမ့္မယ္လို႔လည္း သက္မရိပ္မိခဲ့ပါ။ သက္ထင္ခဲ့တာ သက္ႏွင့္ကိုသည္ သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ခ်စ္သူေတြ၊ တစ္ေန႔လက္ထပ္ၾကဖို႔ဆိုတာ စကားထဲထည့္ေျပာစရာမလိုေအာင္ကို သိေနၿပီးသား။
ကိုႏွင့္တြဲတာ ၂ ႏွစ္ျပည့္ခါနီးမွာ ကိုက ေက်ာင္းၿပီးသြားသည္။ သက္တို႔ေက်ာင္းက ႏွစ္တိုေသာ္လည္း သက္က ကို႔ထက္ ၂ ႏွစ္ငယ္တာမို႔ ေနာက္ဆံုးႏွစ္တက္ေနတုန္း။ ကိုကအလုပ္မဝင္ခင္ ၁၀ တန္းေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ေဆးေက်ာင္းမွ ႏွစ္ငယ္ေက်ာင္းသားမ်ားကို ဂိုက္လုပ္ေနသည္။ အဲဒီတစ္ႏွစ္လည္း ကိုကအလုပ္မ်ား သက္ကစာမ်ား၍ သိပ္မအားၾကတဲ့ၾကားက မွန္မွန္ခ်ိန္းေတြ႕ခဲ့ၾကေသးသည္။
ကိုအလုပ္ဝင္လို႔ နယ္ကို ပို႔စတင္က်တဲ့အခ်ိန္မွာ သက္တို္႔ ၃ ႏွစ္ျပည့္ၿပီ။ သက္လည္းေက်ာင္းၿပီးလို႔ အေဆာင္ေနၿပီး ေဆးကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္သည္။ ကိုက ေဆးရံုမွာအလြန္အလုပ္မ်ားေနသည္။ သက္ကိုမွန္မွန္မဆက္သြယ္ႏိုင္ေတာ့။ တျဖည္းျဖည္း ဖုန္းေခၚတာေတြက က်ဲလာသည္။ ရန္ကုန္ႏွင့္ ေလးနာရီေလာက္သာ ကားစီးရေသာ နယ္ၿမိဳ႕ေလးမွာ ျဖစ္ေသာ္လည္း သက္ကိုလာမေတြ႕ႏိုင္ေတာ့။ ေနာက္ဆံုးတျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ကုိ္႕ဆီက ဖုန္းမလာတာ ၂ပတ္ေက်ာ္လာေတာ့ သက္လန္႔လာသည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားဆီက ကို္႔သတင္းေတြ ၾကားလိုက္ရတာျဖစ္သည္။ သူ ဂိုက္ျပေပးခဲ့ေသာ ေဆးေက်ာင္းသူေလးႏွင့္ တြဲေနသည္တဲ့။ ေကာင္မေလးက မိုးကုတ္ဘက္က သူေဌးသမီးတဲ့။ ကုိက ရန္ကုန္ကိုလည္းပိတ္ရက္ ခဏခဏလာသည္တဲ့။ သက္ကုိသာ လာမေတြ႕တာတဲ့။ သက္ဘယ္လိုမွ မယံုႏိုင္ေတာ့။ ေသြး႐ူးေသြးတန္းႏွင့္ ဖုန္းဆက္ၿပီးေမးမိသည္။ ကိုက ဖုန္းခ်ပစ္ၿပီး ထပ္ေခၚေတာ့ စက္ပိတ္ထားသည္။ လံုးဝျပန္မေျဖ။ တစ္ပတ္လံုး သက္ အဆက္မျပတ္ေခၚသည္။ ေနာက္ဆံုး ဘယ္လိုမွမေနႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ ပိတ္ရက္တြင္ အရဲစြန္႔ကာ ကိုတာဝန္က်သည့္ၿမိဳ႕သို႔ တစ္ေယာက္တည္း ကားစီးၿပီး ထြက္လာခဲ့သည္။
ေန႔ခင္းက စီးသြားတာ ဟိုေရာက္ေတာ့ ညကိုးနာရီထိုးေတာ့မည္။ဆိုက္ကယ္ တက္စီတစ္စီးကို ႐ွား႐ွားပါးပါး ႐ွာငွါးၿပီး ေလးပင္ေသာစိတ္ျဖင့္ ကိုေျပာထားဖူးသည့္လိပ္စာကုိ လိုက္႐ွာသည္။ သက္မ်က္ႏွာကုိေတြ႕ရင္ ကို ပစ္ပစ္ခါခါေတာ့ မလုပ္တန္ေကာင္းရဲ႕။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေျဖရွင္းလိုက္ရရင္ ျပသနာေတြအကုန္လံုး ေျပလည္႐ွင္းလင္းသြားေကာင္းရဲ႕။
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ သက္ ကို႔တံခါးကိုေခါက္သည္။ တံခါးဖြင့္ေပးေသာကိုက သက္ကိုျမင္ေတာ့ အံ့ၾသၿပီး မ်က္ႏွာပ်က္ေနသည္။ သက္လက္ထဲကအထုပ္ကိုလည္း ကူမဆြဲ၊ အထဲလည္းမေခၚဘဲ အေပါက္ဝမွာပိတ္ရပ္ေနသည္။
"ဘယ္သူလည္းကိုႀကီး"
ကေလးသံလိုလို ခ်ိဳအီခြၽဲပ်စ္ေသာ အသံကို ၾကားလိုက္ရၿပီးေနာက္ သက္မ်က္လံုးမ်ား ျပာေဝသြားကာ ေနာက္ထပ္ဆက္ျဖစ္သမ်ွအားလံုး အိပ္မက္လို ေဝဝါးသြားခဲ့ေလသည္.....။
"အနည္းဆံုးေတာ့ ကိုႀကီး သူ႔ကို အိမ္ျပန္လိုက္ပို္႕မွျဖစ္မယ္"
"ကိုႀကီးသြားၾကည့္ေလ...ျပန္လာရင္ တြယ္တာ ဒီမွာမ႐ွိႏွင့္ေစရဘူး။ သူကအသက္၂၃ႏွစ္႐ွိၿပီျဖစ္တဲ့ အရြယ္ေရာက္ၿပီး မိန္းမတစ္ေယာက္။ ဒီအထိေတာင္ လာတတ္ေသးတာ ျပန္လည္းျပန္တတ္တယ္။ ကိုႀကီး အစိုးရိမ္ေတြပိုၿပီး လိုက္ေစာင့္ေ႐ွာက္ေနစရာမလိုဘူး။"
သတိျပန္ဝင္လာေသာအခ်ိန္တြင္ သက္ လမ္းမေပၚမွာ တစ္ေယာက္တည္းေလ်ွာက္ေနသည္။ ဆိုက္ကယ္၊ ဆိုက္ကား၊ ျမင္းလွည္း...ငွါးစရာတစ္ခုမွမေတြ႕ရေတာ့။ အိမ္မ်ားကလည္း တံခါးပိတ္၊ တိတ္ဆိတ္။ လမ္းဟိုဘက္မွ ေခြးတစ္ေကာင္က သက္ေလ်ွာက္လာသည့္ဘက္ကိုၾကည့္ကာ စူးစူး၀ါး၀ါး ထိုးေဟာင္သည္။ ေ႐ွ႕ဆက္မသြားရဲဘဲ ေနရာမွာ ရပ္ေနရသည္။ ထြက္လာမိတာကို သက္အလြန္ေနာင္တရေနသည္။ ခုမွေတာ့ ဘယ္လိုမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့။ အနားမွာ အကူအညီေတာင္းစရာ လူ႐ွိမလားလို႔ လွည့္ပတ္ၾကည့္ေသာ္လည္း တစ္ေယာက္မွမေတြ႕။ ႐ုတ္တရက္ ေလအေဝွ႕တြင္ ခ်ဥ္ခ်ဥ္စူးစူး ခ်က္အရက္နံ႔ကို ရသည္။ မညီညာေသာ ေျခသံမ်ားက တျဖည္းျဖည္း နီးကပ္လာသည္။ ေတာ္ေတာ္မူးေနေသာ လူတစ္ေယာက္။ သက္ကိုျမင္ေတာ့ ေျခလွမ္းတံု႔သြားသည္။
"ညီမေလး ...အကိုဘာကူညီရမလည္း ဟင္"
ေသြး႐ိုးသား႐ိုး ေစတနာႏွင့္ေမးေသာ ေမးခြန္းမဟုတ္ေၾကာင္း သက္ေသခ်ာေျပာႏိုင္သည္။
"ရပါတယ္...လာႀကိဳမယ့္သူနဲ႔ လမ္းမွာလြဲေနလို႔ေစာင့္ေနတာ"
သက္စကားမခိုင္လံုတာ ထိုလူသိသည္။ ႂကြက္နံ႔ရသြားေသာေၾကာင္လို သူ႔ႏွာေခါင္းက ရံႈ႕ပြပြ ျဖစ္သြားသည္။ အဆီျပန္ေနေသာမ်က္ႏွာတြင္ ရမၼက္ခိုးကို ေတြ႕ရသည္။ သက္အနားကို ပိုမိုတိုးကပ္လာသည္။ လက္ကိုလွမ္းဆြဲသည္။ သက္က ပုတ္ထုတ္ၿပီး အသံကုန္ေအာ္ရန္ ပါးစပ္ဟလိုက္ခ်ိန္တြင္ ထုိလူက သက္ပါးစပ္ကို လွမ္းပိတ္သည္။ ရြံစရာေကာင္းေသာ သူ႔လက္ဖဝါးက သက္ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ထိကပ္ေနသည္။ သက္အတင္း႐ုန္းသည္။ မူးေနေသာ ေယာက်္ားအားက ပိုသန္သည္။ ႐ုန္းကန္ရင္း အလြန္ကံဆိုးလွေသာ ကုိယ့္အျဖစ္ကိုယ္ကို ေတြးေနသည္။ ခုလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြၾကံဳရမယ့္အစား ေသသြားလိုက္ဖို႔ ဆုေတာင္းမိသည္။ ထုိလူက သက္၏ ဂ်င္းေဘာင္းဘီၾကယ္သီးကို အတင္းေဆာင့္ဆြဲၿပီးျဖဳတ္လိုက္သည္။ ထိုစဥ္ ကားမီးေရာင္တန္းတစ္ခု ႐ုတ္တရက္ထိုးက်လာၿပီး ကြၽီခနဲထိုးရပ္သြားကာ ကားထဲမွ လူတစ္ေယာက္ဆင္းလာသည္။ စိုင္းေစာထြန္း၏ မ်က္ႏွာကို သက္ဘဝမွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ျမင္ဖူးျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
______________________________________________
သက္၏ ပခံုးကို လက္တစ္ဖက္က လာထိသည္။ ႐ုတ္တရက္ ဆတ္ခနဲ ျပန္႐ိုက္ခ်လိုက္မိသည္။ ေရစက္အခ်ိဳ႕က လက္ပိုင္႐ွင္ကိုစဥ္သြားသည္။
"ကိုစိုင္း...ေဆာရီး...သက္လန္႔သြားလို႔ပါ"
"ေရေတြေအးကုန္ၿပီ၊ အေအးမိလိမ့္မယ္။ ထြက္ေတာ့။"
သူက သက္ကို ေရကန္ထဲကဆြဲထူေပးသည္။ တဘက္အႀကီးႀကီးျဖင့္ ပတ္ေပးသည္။ ၿပီးေတာ့ အိပ္ခန္းထဲျပန္ေခၚလာကာ ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ခိုင္းၿပီး က်က်နန ေရသုတ္ေပးေနသည္။ ခႏၶာကုိယ္တစ္ခုလံုးကို ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ၿပီး သုတ္ေပးေနေသာ္လည္း လက္႐ွိအခ်ိန္တြင္ သူ႔စိ္တ္ထဲတြင္ ညကလိုဆႏၵေတြ ႐ွိပံုမေပၚ။ သက္ေရျမန္ျမန္ေျခာက္ၿပီး အေအးမပတ္ဖို႔သာ အဓိကျဖစ္သည္။ ၾကင္နာမႈကို စကားလံုးမ်ားျဖင့္ တစ္ခါမွမေဖာ္ျပဖူးေသာ္လည္း ခုလိုသူ႔အျပဳအမူမ်ားက တစ္ခါတစ္ခါ သက္အေပၚ ငဲ႕ညႇာလြန္းသည္။ ေခါင္းေလ်ွာ္မထားေသာ္လည္း ေရထိသြားသျဖင့္ စိုထို္င္းေနေသာ ဆံပင္မ်ားကို သုတ္ေပးေနခ်ိန္တြင္ သက္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ဘဲ မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာေတာ့သည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လည္း၊ ဘာလို႔ငိုတာလည္း"
သူက လက္ထဲကတဘက္ျဖင့္ သက္မ်က္ရည္မ်ားကို သုတ္ေပးသည္။
"သက္အေပၚ ဘာလို႔ေကာင္းတာလည္း။ သက္က ကိုစိုင္းကိုေကာင္းက်ိဳးမေပးဘူး။ သက္ဘဝကို သက္အ႐ွက္ကို ႏွစ္ခါျပန္ ကယ္တင္ခဲ့တဲ့သူကို သက္က ဘာမွျပန္မေပးႏုိင္ဘူး။ "
"ငါဘာမွမလိုခ်င္ဘူး၊ မင္းကုိ လက္ထပ္ခ်င္တယ္ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တယ္ ဒါပဲ။ အခုပိုင္ၿပီ၊ ေက်နပ္တယ္"
"သက္က ကိုစိုင္းကုိ အပ်ိဳစင္ဘဝေလးေတာင္ မေပးႏိုင္ဘူး၊ တစ္ခါမဟုတ္ ႏွစ္ခါမဟုတ္ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဟိုတစ္ေယာက္နဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ၿပီးသား"
သူက သေဘာက်သလို တစ္ခ်က္ရယ္သည္။
"ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ လိုခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္မွမျဖစ္ႏုိင္တာကိုး၊ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလည္း။ ငါလည္း မိန္းမမေတြ႕ခဲ့ဖူးတဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး။ မင္းသက္ေစ့ေလာက္ ေတြ႕ဖူးတယ္။ ၿပီးေတာ့ နန္းလံုလည္း႐ွိေသးတယ္။"
နန္းလံုဆိုေသာနာမည္ၾကားသည္ႏွင့္ သက္စိတ္ထဲတြင္ သဝန္တိုစိတ္ေလးနည္းနည္း ဝင္လာမိသည္။ ဟိုသက္ေစ့က ခုခ်ိန္မွာ ဘာမွအေရးမဟုတ္ေသာ္လည္း နန္းလံုဆိုတာက သူနဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္သံုးႏွစ္နီးပါး ပတ္သက္ခဲ့ဖူးေသာ၊ သူလက္ထပ္မယူႏိုင္ေသာ္လည္း ဘယ္ေတာ့မွလည္း သံေယာဇဥ္ျပတ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ေသာ၊ လိင္ပို္င္းဆိုင္ရာ မပတ္သက္ေတာ့ေပမယ့္ တစ္သက္လံုး သူ႔ေစာင့္ေရွာက္မႈေအာက္မွာ႐ွိသြားမွာျဖစ္ေသာ မိန္းကေလး။ သဝန္တိုစိတ္ကို သက္ ႀကိဳးစားၿပီးေဖ်ာက္လုိက္သည္။ သူေတာင္ သက္အတိတ္ကို သဝန္မတိုတာ၊ သက္လည္း မတိုသင့္ပါ။
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုစိုင္း"
သက္တိုးတိတ္စြာေျပာမိသည္။ သူက ေရသုတ္ျခင္းကို လက္စသတ္လိုက္သည္။ သက္ကို သူ႔ဘက္ဆြဲယူၿပီးဖက္သည္။ ထိုစဥ္ သက္ရင္သားမ်ားကို မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ သူ႔ ထရက္ဆု ေဘာင္းဘီေအာက္မွ မာေက်ာေသာ အရာတစ္ခုျဖင့္ ေထာက္မိသည္။ သက္ လက္ဖဝါးေလးႏွင့္ စမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ သူက သက္လက္အတြင္းသို႔ ျပန္လည္ဖိပြတ္သည္။ သက္ အသည္းယားလာၿပီး သြားျဖင့္ ဖြဖြေလး ငံုခဲလိုက္မိသည္။
သူ႔မ်က္လံုးနက္နက္မ်ားက အရည္လဲ့ကာ ပိုမိုနက္ေမွာင္လာသည္။
"လုပ္ေပးမွာလား"
သက္ကေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။
"အေအးမိမယ္ အက်ႌအရင္ဝတ္"
သူက ေျခလွမ္းက်ဲႀကီး သံုးလွမ္းေလာက္ႏွင့္ အခန္းကိုျဖတ္ေလ်ွာက္သြားကာ အဝတ္ဗီ႐ိုထဲမွ ေမြးပြတဘက္အက်ႌတစ္ထည္ကို ယူၿပီး သက္ကို ကေလးလိုဝတ္ေပးသည္။ သူ႔အက်ႌက သက္ႏွင့္ မတရားႀကီေနေသာေၾကာင့္ လက္ကို ေခါက္ေပးၿပိီး ႀကိဳးစႏွစ္ဖက္ကိုဆြဲကာ ခါးနားမွာ ခပ္က်ပ္က်ပ္ ထံုးခ်ည္ေပးလိုက္သည္။ သူ႔လက္ရာသူ ေက်နပ္သြားပံုႏွင့္ ျပံဳးကာ ပြေယာင္းေနေသာ သက္ဆံပင္ကေလးမ်ားကို လက္ဖဝါးႏွင့္ သပ္ေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ သက္ပခံုးႏွစ္ဘက္ကုိကိုင္ကာ ဖိခ်လိုက္သည္။ သက္ အလိုက္သင့္ေလး ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္က်သြားသည္။ သူက ထရက္ဆုေဘာင္းဘီကို ေအာက္ဆြဲခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မီးခို္းရင့္ေရာင္ အတြင္းခံကုိ လက္မႏွစ္ဘက္ႏွင့္ တြန္းခ်လိုက္သည္။ မေန႔က တစ္ခါမွမျမင္လုိက္ရေသာ သူ႔လိင္တံႀကီးက ေထာင္မတ္စြာ တိုးထြက္လာသည္။ အ႐ွည္ႏွင့္လံုးပတ္ကိုၾကည့္ကာ သက္ လန္႔သြားၿပီး တံေတြးတစ္ခ်က္မ်ိဳခ်လိုက္သည္။ သူက သက္ပါးကို လက္ႏွင့္ညႇပ္ကုိင္ၿပီး ထိပ္ဖ်ားကို ပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္ေပးသည္။ သက္က အရည္ၾကည္ထြက္ေနေသာ အကြဲေၾကာင္းေလးကိုလ်ွာဖ်ားေလးႏွင့္ ေမႊၾကည့္လုိက္သည္။ မေန႔က သက္ညည္းသေလာက္ တစ္ခ်က္မွမညည္းေသာ သူ႔ဆီမွ ပထမဆံုး ညည္းသံထြက္လာသည္။ ဘာရယ္လို႔ ကြဲကြဲျပားျပား မေျပာတတ္ေသာ တိရစၧာန္႐ိုင္းတစ္ေကာင္ရဲ႕ ေအာ္သံလို ရင္ေခါင္းသံခပ္တိုးတိုး။
သူ႕ကိုေက်းဇူးတင္ေသာစိတ္ ႏွင့္ ရမၼက္ဆႏၵတို္႕ေပါင္းစပ္ကာ သက္ သူ႔ကို အစြမ္းကုန္ စုပ္ေပးသည္။ ထိပ္ေခါင္းကို လ်ွာဖ်ားေလးႏွင့္ ပတ္လိွမ့္ေပးသည္၊ ေအာက္ဘက္႐ွိ ဂလင္းအဖုေလးမ်ားကို လ်ွာျဖင့္ အျပားလိုက္ ပြတ္ေပးသည္၊ တြဲက်ေနေသာ ဥမ်ားကို လက္ႏွစ္ဘက္လံုးျဖင့္ ဆုပ္္နယ္ေပးရင္း ႐ွည္လ်ားတုတ္ခိုင္ေသာ သူ႔လိင္တံႀကီးကို ထုတ္ခ်ည္သြင္းခ်ည္ စုပ္ေပးသည္။ တျဖည္းျဖည္း သက္ပါးစပ္ထဲမွာတင္ သူက ပိုေတာင့္တင္းလာသည္။ သက္က ခပ္ၾကာၾကာေလး ဆြဲစုပ္ေပးရင္း ခဏရပ္ၿပီး ဥမ်ားကုိ အာရံုစိုက္ေပးလုိက္သည္။ ေပ်ာ့တြဲေသာ အေရျပားကို ေနရာလပ္မက်န္ေအာင္ စုပ္ငံုေပးသည္။ ဥႏွစ္လံုးကုိ တလွည့္စီ အလံုးလိုက္ငံုေပးသည္။ သူ႔လက္မ်ားက အက်ႌကို ရင္ဘတ္ဆြဲဖြင့္ကာ သက္ႏို႔မ်ားကို ႐ွာေတြ႕သြားသည္။ စံုကုိင္ကာ ဆုပ္နယ္ေနသည္။ သက္က သူ႔လိင္တံႀကီးကို ပါးစပ္ထဲျပန္ထည့္ကာ ခပ္သြက္သြက္ စုပ္လုိက္သည္။ သူပိုမိုေတာင့္တင္းလာသည္။အရည္ၾကည္ေလးမ်ားပိုထြက္လာသည္။ စုပ္ရင္း လည္ေခ်ာင္းထဲေမ်ွာခ်ကာ မ်ဳိခ်သလို လုပ္ေပးလိုက္သည္။ သူ႔လိင္တံက သက္အာေခါင္ရင္းထိ ဝင္သြားသည္။ မည္းနက္သန္မာေသာ ဆီးခံုေမြးမ်ားက သက္ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ႏွာေခါင္းကိုထိကပ္ေနသည္။ သူအလြန္ေတာင့္တင္းလာသည္။ သက္က လည္ေခ်ာင္းျဖင့္ ထပ္မံမ်ိဳခ်လိုက္သည္။ သူက သက္ဆံပင္မ်ားကုိ စုကိုင္ၿပီး တင္းတင္းဆြဲလုိက္သည္။ သက္က အဆက္မျပတ္ အျမန္စုပ္ေပးေနသည္။ ဆတ္ခနဲ သက္ပါးစပ္ထဲမွာ သူေတာင့္တင္းသြားၿပီး တဆတ္ဆတ္ခါကာ သက္လည္ေခ်ာင္းထဲကို သူ႔သုက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္လုိက္သည္။ လက္တစ္ဖက္က သက္ႏို႔တစ္လံုးကုိ တင္းတင္းဆုပ္ညႇစ္ထားသည္။ သက္အကုန္မ်ိဳခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဒူးေထာက္ေနရင္းက သူ႔ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို တင္းတင္းဖက္ကာ သူ႔ဆီးစပ္မွာ မ်က္ႏွာအပ္ထားလိုက္ေလသည္။
ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္က ခ်စ္ပံုျပင္ (၃)
ေအာင္ပန္းၿမိဳ႕မွ မဂၤလာဦး ေန႔ရက္မ်ားထဲတြင္ သက္ အိပ္မက္တစ္ခုလို သာယာစြာ စီးေမ်ာ ေနခဲ့သည္။ ဘဝမွာ တစ္ခါမွ ဒီေလာက္ အပူအပင္ကင္းၿပီး စိတ္ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္မႈကို မရခဲ့ဖူးဘူးထင္သည္။ ႏွင္းျမဴလႊမ္းေသာ မနက္ခင္းမ်ားတြင္ ကိုစိုင္းရင္ခြင္ထဲမွာ ႏိုးထ၊ ျခံေစာင့္ႀကီး၏ မိန္းမ ျပင္ေပးထားေသာ မနက္စာကို စား၊ ကိုစိုင္းအလုပ္သြားလ်ွင္ လွည္းက်င္းထားၿပီးသား လုပ္စရာမယ္မယ္ရရ မ႐ွိေသာ အိမ္ႀကီးထဲမွာ စိတ္ကူးတည့္ရာ အိမ္မႈကိစၥေလးေတြ ႐ွာေဖြလုပ္၊ ေန႔ခင္း ကိုစိုင္းျပန္လာလ်ွင္ ထမင္း အတူတူစား၊ ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္ခ်င္ၾကည့္၊ တေရးတေမာအိပ္ခ်င္အိပ္၊ ညေနခင္းမ်ားတြင္ ၿမိဳ႕ျပင္ဘက္ အေပ်ာ္ကားေမာင္းထြက္ရင္း ညစာကို ဆိုင္တစ္ဆိုင္ဆိုင္မွာစား၊ ညေရာက္လ်ွင္ မၿပီးႏိုင္မစီးႏိုင္ေသာ အခ်စ္ပြဲကို ညစဥ္ရက္ဆက္ ဆင္ႏႊဲ။ တစ္ရက္တစ္ရက္ အခ်ိန္မ်ားသည္ မသိလိုက္ဘဲ ကုန္ကုန္သြားၾကသည္။ သက္ ေအာင္ပန္းေရာက္တာ ဘာလိုလိုနဲ႔ တစ္လျပည့္ေတာ့မည္။
ႏိုဝင္ဘာလထဲကူးလာေတာ့ အလြန္ေအးလာသည္။ ရန္ကုန္မွာ တစ္ခါမွ မၾကံဳဖူးတဲ့ အေအးမ်ိဳး။ ကိုစိုင္းက ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ျဖစ္ေအာင္ တတ္ႏိုင္သမ်ွ ဖန္တီးေပးထားသည့္ ၾကားထဲမွပင္ သက္ အေအးမိျဖစ္ေအာင္ မိေလေတာ့သည္။ ႏွာေစး ေခ်ာင္းဆိုး ကုိယ္ပူရံုမက တစ္ကိုယ္လံုး ကိုက္ခဲေနေအာင္ကို ဖ်ားတာ။ ဆရာဝန္ေခၚျပေသာ္လည္း မထူးျခား။ ေနာက္ေတာ့ မသက္သာသျဖင့္ ၿမိဳ႕ထဲက အထူးကုႏွင့္ သြားျပမွ သာမန္အေအးပတ္တာမဟုတ္ဘဲ နမိုးနီးယား ဆန္ဆန္ ျဖစ္ေနေၾကာင္း သိရသည္။ ေဆးေျပာင္းေပးလိုက္သျဖင့္ အဖ်ားက်သြားေသာ္လည္း နာလန္ထ အလြန္ေႏွးေနသည္။ ျခံေစာင့္ႀကီး မိန္းမက ဟင္းခ်က္သာေကာင္းတာ လူနာကို သိပ္မျပဳစုတတ္။ ကိုစိုင္းက စိတ္အရမ္းပူေနသျဖင့္ အလုပ္မသြားဘဲ ေဘးနားမွာေနၿပီး လုိတာေတြ လုပ္ကိုင္ေပးေနသည္။ ႏွစ္ရက္သံုးရက္ အဆင္ေျပေသာ္လည္း ေလးရက္ေျမာက္ေရာက္ေတာ့ ဖုန္းေတြလည္းခဏခဏလာ၊ သူ႔ရဲ႕ အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီးထဲက တပည့္ေတြ မန္ေနဂ်ာေတြကလည္း စာရြက္စာတမ္းေတြ စာရင္းေတြယူၿပီး အိမ္လိုက္လာ ႏွင့္ အဆင္မေျပေတြျဖစ္လာသည္။ သက္က အားနာၿပီး ကိုစိုင္းကို အတင္းအလုပ္သြားခိုင္းသည္။ သူက ေခါင္းမာမာျဖင့္မသြားဘဲေနသည္။ သက္ေနေကာင္းမွျဖစ္ျဖစ္ ျပဳစုေပးမယ့္သူ ႐ွိမွျဖစ္ျဖစ္သြားမယ္လို႔ ေျပာသည္။ လူထပ္႐ွာတာလည္း ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ သြက္သြက္လက္လက္ လုပ္တတ္ကုိင္တတ္ထဲကကုိ မရႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနသည္။ ငါးရက္ေျမာက္တြင္ေတာ့ သူ ရန္ကုန္ကို မသြားမျဖစ္သြားရမည့္ အလုပ္ကိစၥတစ္ခုေပၚလာသည္။
" သြားမွျဖစ္မယ္ဆို သြားပါကိုစိုင္း၊ သက္လည္းဖ်ားမွ မဖ်ားေတာ့တာ။"
"မဖ်ားေပမယ့္ အိပ္ရာထဲကလည္း ထမွမထႏိုင္ေသးတာကိုး။ ေခ်ာင္းေတြလည္း တစ္ခ်ိန္လံုးဆိုးတုန္း။ အေဒၚႀကီးကလည္း ေရပတ္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္းတိုက္ေပးတတ္တာမဟုတ္ဘူး၊ လူမမာစာလည္း ေသခ်ာ စီစဥ္စိတ္ကူးၿပီး မေကြၽးတတ္၊ ဘယ္အခ်ိန္ႏိႈးၿပီး ေဆးတိုက္ရမယ္လည္း သင္မရ။"
"ႏိႈးစက္ေပးၿပီး ေဆးေသာက္မယ္၊ စားခ်င္တာ ကိုယ္တိုင္ေျပာျပၿပီး လုပ္ခိုင္းမယ္။"
"မျဖစ္ေသးပါဘူး။"
"သက္ ကိုစိုင္းကို အားနာလွၿပီ၊ ဘယ္ေလာက္မွ မေပါင္းရေသးဘူး နာတာ႐ွည္ေရာဂါ ရသြားတယ္။ လူမမာႀကီး ယူထားရသလို ျဖစ္ေနတယ္။ အလုပ္ေတြလည္းပ်က္။ သက္ကို ဒီထက္အားနာရေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့။ သြားပါ။ သံုးရက္ပဲကို။ ကိုစိုင္းျပန္လာရင္ သက္ေနေကာင္းၿပီ။ "
သူက ေခါင္းမာမာႏွင့္ မသြားေသးဘဲ ဖုန္းဆက္ၿပီး လူငွါးတစ္ေယာက္ ထပ္႐ွာဖို႔ စံုစမ္းေနသည္။ သို႔ေသာ္ ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ ေနာက္ဆံုး အသက္ျပင္းျပင္း တစ္ခ်က္႐ွဴၿပီး သက္ေဘးကိုလာရပ္သည္။
"မင္း နန္းလံုကို တကယ္မမုန္းဘူးလား၊ သူနဲ႔ပတ္သက္ရင္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ မျဖစ္ဘူးလား။"
"ဟင္၊ မမုန္းပါဘူး။ ေသခ်ာမျမင္ဖူးလို႔ ခ်စ္တယ္ခင္တယ္ေတာ့ မ႐ွိေပမယ့္ လံုးဝမမုန္းဘူး။ ကိုစိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္ဖူးတာ သူ႔အျပစ္မွမဟုတ္တာ။ အဲတုန္းက သက္လည္း ႐ွိေသးတာမဟုတ္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။"
"သူက စိတ္လည္းခ်ရတယ္။ ငါ့စကားလည္းနားေထာင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လုပ္တတ္ကိုင္တတ္လည္း႐ွိတယ္။ သူနဲ႔ထားခဲ့ရင္ မင္းကိုစိတ္ခ်မယ္။"
သက္ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးေတာ့ျဖစ္သြားသည္။ ဘယ္လိုမွသေဘာမထားဘူးဆိုတာ မွန္ေပမယ့္ သူနဲ႔ သံုးႏွစ္သံုးမိုး ျဖစ္ပ်က္ပတ္သက္ခဲ့ေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမယ္ဆိုရင္ကို တစ္မ်ိဳးျဖစ္လွၿပီ၊ အခု လာၿပီး ျပဳစုပါ ျပဳစုဦးမယ္ဆိုေတာ့။ သို႔ေသာ္ ကိုစိုင္းကို စိတ္ခ်လက္ခ်သြားေစခ်င္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုစိုင္းသေဘာပါ ဟု ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
______________________________________________
တကယ္ေတာ့ နန္းလံုႏွင့္ေနရတာ သက္ထင္သေလာက္ႀကီး အိုးတိုးအမ္းတမ္း မျဖစ္လိုက္ရ။ သက္ထက္ ၄ ႏွစ္ေလာက္ ငယ္ေသာ နန္းလံုက သက္ကို အႀကီးလို ႐ို႐ိုေသေသ ဆက္ဆံသည္။ သူ႔လူကို လုသြားသလိုလို ျဖစ္ေနေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို မလိုမုန္းထားတာမ်ဳိးလည္း နည္းနည္းမွမ႐ွိ။ အစားအေသာက္ကအစ ေဆးကအစ၊ ေရပတ္တိုက္ အဝတ္အစားလဲတာအလည္၊ တစ္ကိုယ္ေရသန္ ့ရွင္းေရးအဆံုး အကုန္လံုး ေစတနာထားၿပီးလုပ္ေပးသည္။ သက္ နည္းနည္း ထူထူေထာင္ေထာင္႐ွိေသာ ေနသာသည့္ တစ္ေန႔တြင္ နန္းလံုႏွင့္ စကားထိုင္ေျပာျဖစ္ရာမွ နကိုက ေစာင္းပါးရိပ္ျခည္သာ သိခဲ့ေသာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ ပတ္သက္မႈကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိလိုက္ရသည္။
နန္းလံုက ကိုစိုင္းအလုပ္ထဲမွ အလုပ္သမားလင္မယား၏ တူမ။ မိဘေတြက သူငယ္ငယ္ကတည္းက ဆံုးသြားၾကသည္။ ၁၀ တန္းအထိေက်ာင္းေနခဲ့သည္။ ၁၀ တန္းက်ၿပီး ျပန္မေျဖေတာ့။ ၁၈ ႏွစ္တြင္ ေယာက်္ားေနာက္လိုက္ေျပးသည္။ ေယာက်္ားက သူ႔ထက္ ႏွစ္ႏွစ္ႀကီးေသာ ႐ွမ္းတ႐ုတ္ကျပား။ ညားၿပီးမွ ဘိန္းစားမွန္း သိသည္။ နန္းလံုကို ခိုးေျပးတာက သူအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ မူဆယ္ကို။ မူဆယ္မွာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ ၾကာေသာအခါ အလုပ္လည္းျပဳတ္ၿပီး အေႂကြးေတြပါတင္လာသည္။ နန္းလံုကလည္း စီးပြားမ႐ွာတတ္။ ရရာအလုပ္ဝင္လုပ္ေသာ္လည္း ႏွစ္ေယာက္စာ မလံုေလာက္။ ေယာက်္ားကလည္း ဘိန္းျပတ္သျဖင့္ တပိန္ပိန္တလိန္လိန္။ ေနာက္ဆံုး ထင္မွတ္မထားတာ တစ္ခုကို လုပ္ခ်သြားသည္။ နန္းလံုကို အသိအိမ္ဟု ညာေခၚသြားၿပီး ဇိမ္ခန္းတစ္ခုမွာ ထားခဲ့ကာ ပိုက္ဆံယူၿပီး ထြက္ေျပးသြားသည္။ နန္းလံုက ဒီအလုပ္ကို လံုးဝမလုပ္ႏိုင္။ အေၾကာက္အကန္ ငိုယိုေတာင္းပန္ၿပီး လာေရြးခိုင္းမည္ဟု ေစ်းညႇိသည္။ အိမ္ကုိဖုန္းဆက္သည္။ အိမ္ကလည္း မတတ္ႏိုင္။ ေနာက္ဆံုး အလုပ္႐ွင္ စိုင္းေစာထြန္းကို အကူအညီေတာင္းရသည္။ စိုင္းေစာထြန္းက မူဆယ္အထိ လိုက္လာၿပီး ေရြးေပးသည္။ အိမ္ျပန္ေခၚလာသည္။ အလုပ္ေပးထားသည္။
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ နန္းလံုက စိုင္းေစာထြန္းကို သူ႔ေက်းဇူး႐ွင္အျဖစ္ သတ္မွတ္လိုက္သည္။ အလုပ္ႀကိဳးစားသည့္အျပင္ သူ႔ဗာဟီရလည္း အကုန္လုပ္ေပးသည္။ တျဖည္းျဖည္း အလုပ္႐ွင္အလုပ္သမား ဆက္ဆံေရးထက္ ရင္းႏွီးလာသည္။ လူပ်ဳိလူလြတ္ျဖစ္ေသာ စိုင္းေစာထြန္းႏွင့္ ပိုင္႐ွင္မ႐ွိေတာ့ေသာ နန္းလံုတို႔ ျဖစ္ပ်က္ပတ္သက္ခဲ့ၾကသည္။ ဒုကၡေပးၿပီး စြန္႔ပစ္သြားေသာ ေယာက်ာ္းႏွင့္လည္း အစကတည္းက စာခ်ဳပ္စာတမ္းျဖင့္ လက္ထပ္ခဲ့တာ မဟုတ္ရာ အမႈအခင္းလည္း ျဖစ္စရာမ႐ွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဇာတ္လမ္းဆက္ခဲ့ၾကသည္။
သို႔ေသာ္ စိုင္းေစာထြန္းက စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ပိုင္႐ွင္။ နန္းလံုက ေၾကးစားတန္း မွ ျပန္လာေသာ အိမ္ေထာင္ပ်က္ တစ္ခုလပ္။ ထို႔အျပင္ အလုပ္သမားမိသားစုထဲမွ တူမ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ယူလို႔မျဖစ္ႏိုင္။ အေရးအႀကီးဆံုးက စိုင္းေစာထြန္းက သူ႔ကို မခ်စ္။ သနားသည္၊ ႀကိဳက္သည္၊ သို႔ေသာ္ ရည္းစားလိုမခ်စ္။ ထိုသို႔ျဖင့္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ သက္သက္ ပတ္သက္မႈသာ ႐ွိခဲ့သည္။ တစ္ေန႔ သူ အိမ္ေထာင္ျပဳရမည္၊ နန္းလံုကို ထားသြားမည္ ဆိုတာ နန္းလံု သိသည္။
အခု တကယ္အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့ ဝမ္းနည္းမိေသာ္လည္း သူ႔ကို အၿပီးတိုင္ မစြန္႔ပစ္သည့္အတြက္ နန္းလံုဝမ္းသာသည္။ အလုပ္ဆက္ေပးထားတာ၊ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ျမဲေထာက္ပံတာကို မကန္႔ကြက္ေသာ စိုင္းေစာထြန္း၏ မိန္းမကိုလည္း နန္းလံုေက်းဇူးတင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အခု ျပဳစုမယ့္သူ လိုေနတယ္၊ အလုပ္သြားစရာမလိုဘူး၊ အိမ္မွာ လာေနေပးလွည့္ ဆိုေသာအခါ လိုလိုလားလား ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
နန္းလံုေျပာျပေသာ ဇာတ္လမ္းကို နားေထာင္ၿပီး သက္ အကုန္လံုး ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္း သိသြားသလို စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္သြားသည္။ ကိုယ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူကေတာ့ ရည္းစား(လို႔ပဲထားပါေတာ့ေလ) တစ္ေယာက္ဆံုး႐ွံဳးၿပီး အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ခံစားေနခဲ့ရမွာ။ ဒီအေျခအေနနဲ႔ကို သက္အေပၚမွာ အေကာင္းျမင္ႏိုင္ေသးသည္။ ႐ွမ္းမေလးပီပီ အသားျဖဴျဖဴဝင္းဝင္း မ်က္လံုး ညိဳလဲ့လဲ့ ရြဲရြဲႀကီးေတြ ၊ နက္ေမွာင္ေသာ ဆံပင္႐ွည္႐ွည္၊ ပါးအို႔ရဲရဲေလးမ်ား၊ သြယ္လ်ေသာ္လည္း ျပည့္ျပည့္တင္းတင္း ကုိယ္လံုးေလးႏွင့္ ေတာ္ေတာ္လွတဲ့ထဲမွာ ပါေသာ္လည္း ေနာက္ထပ္ လူတစ္ေယာက္ ထပ္႐ွာၿပီး ခ်စ္ႀကိဳက္ပတ္သက္ဖို႔ စိတ္ကူးထဲ႐ွိပံုမေပၚ။ စိုင္းစိုးထြန္းႏွင့္ ဟိုလိုမပတ္သက္ရေတာ့ေသာ္လည္း သူ႔ေစာင့္ေ႐ွာက္မႈေအာက္မွာ ဆက္ေနၿပီး လိုအပ္တာေတြ ျဖည့္ဆည္းလုပ္ကိုင္ေပးဖို႔သာ ဆံုးျဖတ္ထားပံုရသည္။
______________________________________________
ေလးရက္ေျမာက္ေန႔မွာ ကိုစိုင္း ညဘက္ႀကီး ျပန္ေရာက္လာသည္။ သက္က နန္းလံု ေရပတ္တိုက္ၿပီး လဲေပးထားေသာ ညဝတ္ဂါဝန္ ပိုးသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ ပန္းေရာင္ေလးႏွင့္ အိပ္ရာေပၚမွာ လွဲေနစဥ္ျဖစ္သည္။ လံုးဝႀကီး ေနမေကာင္းေသးေသာ္လည္း နာလန္ထစျပဳေနၿပီ။
ကုိစိုင္းက အထုပ္ေတြခ်ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၿပီး ေရခ်ိဳးသည္။ ျပန္ထြက္လာေတာ့ ပဂ်ားမား တစ္စံု လဲဝတ္ကာ သက္ေဘးမွာ လာအိပ္သည္။ သက္ကို သူ႔လက္ေမာင္းေပၚမွာ အိပ္ခိုင္းၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္ႏွင့္နဖူးေပၚမွ ဆံပင္မ်ားကို သပ္တင္ေပးသည္။
" သက္သာလား"
"သက္သာတယ္၊ နန္းလံုကလည္း ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္တယ္"
သူက သက္နဖူးေလးကို မနမ္းစဖူး ငံု႔နမ္းသည္။ သက္က သူ႔ေက်ာကို ဖက္တြယ္ထားရင္း သူ႔ရင္ခြင္ထဲကို တိုးဝင္သည္။ သူက သက္ေက်ာကို ညင္သာစြာ ပြတ္ေပးေနသည္။ သက္ စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္သလိုလို ဝမ္းနည္းအားငယ္သလိုလိုျဖစ္ၿပီး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနေနမိသည္။ သူ႔လက္က ေက်ာျပင္ကို ပြတ္ေပးေနရင္း တင္ပါးေပၚေရာက္လာသည္။ တင္ပါးတစ္ျခမ္းကို အသာအယာ ဆုပ္နယ္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ က်န္တဲ့တျခမ္း။ ထို႔ေနာက္ သက္ေခါင္းအံုးထားေသာ လက္ျဖင့္ ပက္လက္ဆြဲလွန္လိုက္သည္။ ပိုးသားဂါဝန္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေအာက္မွ ရင္သားထြားထြားမ်ားကုိ ကုိင္တြယ္ေနသည္။ ရင္သားမ်ားက ေခ်ာေမြ႕ေသာ အဝတ္စေအာက္မွာ အိစက္ေႏြးေထြးေနသည္။ သူ႔ ခ်ည္သား ေဘာင္းဘီ႐ွည္ထဲမွ မာေက်ာေတာင့္တင္းလာေသာ လိင္တံက သက္နံေဘးကို လာေထာက္သည္။
သူက သက္ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ငံု႔နမ္းလိုက္သည္။ သက္ တုန္႔ျပန္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။ သို္႔ေသာ္ ေနမေကာင္းတာေၾကာင့္လား၊ ဆရာဝန္ေပးတဲ့ ေဆးေတြေၾကာင့္ပဲလားမသိ၊ သက္ စိတ္ပါမလာဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ ခါတိုင္းဆို သူ႔လက္နဲ႔ ထိလိုက္တာႏွင့္ တစ္ကိုယ္လံုး ႐ွိန္းျမသြားၿပီး ဆႏၵေတြ တဟုန္ထိုးႏိုးႂကြလာတာ။ တစ္ခါတစ္ခါ သူအနားေရာက္လာရင္ကုိ အလိုလုိ စိတ္ပါလာတာ။ ခုေတာ့ သက္ဘယ္လိုမွ စိတ္ေတြ မေျပာင္းလဲလာဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ သူက သက္ႏို႔ေလးမ်ားကို ဆုပ္နယ္ေနရင္း ႐ုတ္တရက္ တန္႔သြားသည္။ ႏို႔သီးထိပ္ေလးမ်ားကို လက္ဖဝါးျဖင့္ သပ္ၾကည့္သည္။ ႏို႔သီးေလးမ်ားက ခါတိုင္းလို မာၿပီး ေထာင္တက္မလာဘဲ ေႏြးေႏြးေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြ ျဖစ္ေနသည္။ သက္ႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းခြာၿပီး မ်က္လံုးကို စိုက္ၾကည့္ရင္း ဂါဝန္ေအာက္နားစကို ဆြဲလွန္ကာ ေပါင္ကုိ ဆြဲကားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အကြဲေၾကာင္းေလးထဲ လက္ေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္း ထိုးထည့္ကာ စမ္းလိုက္သည္။
"အို႔"
သက္လန္႔ၿပီး တိုးတိုးေလး ေအာ္လိုက္မိသည္။ သူက လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို အထဲထိ ခပ္နက္နက္ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ အရည္မထြက္ေသာ သက္၏ လမ္းေၾကာင္းေလးက ပူေႏြးေသာ္လည္း ေျခာက္ကပ္ေနသည္။ သူက လက္ကို ဆြဲထုတ္ၿပီး သက္ပခံုးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ လႈပ္ခါလိုက္သည္။
" ဘာလို႔မေျပာတာလည္း၊ မေကာင္းတာကုိ ၿငိမ္ခံေနတယ္၊ ေျပာမွေပါ့။"
" ေဆးေတြေၾကာင့္ပါ။ မေကာင္းတာမဟုတ္ပါဘူး။"
"ဒီေလာက္ ေျခာက္ေနတာကို။"
"မခံႏိုင္ရင္ ေျပာမွာေပါ့၊ ရလို႔မေျပာတာပါဆို။ မေတြ႕တာ အရမ္းၾကာၿပီေကာ။ "
သက္က ကိုစိုင္း၏ ေဘာင္းဘီထဲကို လက္လ်ိဳၿပီး မာေက်ာေတာင့္တင္းေနေသာ လိင္တံကုိ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ မလုပ္ျဖစ္တာ ကိုးရက္္္ဆယ္ရက္ ၾကာၿပီျဖစ္ရာ အရင္ထက္ကို ပိုၿပီး စိတ္လာေနတယ္ထင္သည္။
ကိုစိုင္းက သက္လက္ကို ဆြဲထုတ္သည္။
" မလုပ္ဘူး။ မင္းမွ မေကာင္းတာကို။"
"ကိုစိုင္း"
သက္က ကိုစိုင္းလက္ကို ယူၿပီး ရင္ဘတ္ေပၚ တင္လိုက္သည္။ ေႏြးေထြးအိစက္ေသာ ႏို႔မ်ား၏ အထိအေတြ႕တြင္ သူ႔လိင္တံက ဆတ္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ သူက တိရစၧာန္႐ိုင္းတစ္ေကာင္လို ခပ္တိုးတုိးညည္းတြားလိုက္သည္။ ဆတ္ခနဲ ခုတင္ေပၚမွ ခုန္ဆင္းကာ ခုတင္ေဘးမွာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ သက္ကို ဆြဲယူကာ ေျခတြဲေလာင္းခ်ၿပီး ထိုင္ေစသည္။ ပဂ်ားမားေဘာင္းဘီကို ေလ်ွာခ်ၿပီး ေတာင္မတ္ေနေသာ လိင္တံႀကီးကုိ ဆြဲထုတ္ကာ သက္ပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္ေပးလိုက္သည္။
"ေနမေကာင္းရင္ မလုပ္ေတာ့ဘူး၊ စုပ္ပဲစုပ္ေပး။"
သက္ အင္း ဟုျပန္ေျပာေသာ္လည္း ပါးစပ္ထဲတြင္ လိင္တံႀကီးကျပည့္ေန၍ အြန္း ခနဲ ခပ္တိုးတိုးအသံေလးသာ ထြက္သြားသည္။ သူက သက္ႏို႔မ်ားကို စံုကိုင္ကာ ဆုပ္ညႇစ္ေနသည္။ သက္က သူ႔လိင္တံထိပ္ဖူးကို လ်ွာေလးႏွင့္ ပတ္သိမ္းကာ လ်က္ရင္း ဥမ်ားကို ခပ္သာသာ ဆုပ္နယ္ေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ လိင္တံတစ္ခုလံုးကို ပါးစပ္ထဲ ဝင္သေလာက္စုပ္ငံုလိုက္သည္။ သူက ခါတိုင္းလို ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး မေနဘဲ ခါးကို ေ႐ွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ လုပ္ၿပီး သက္ပါးစပ္ေလးကို လုပ္ေနသည္။ သက္က အလိုက္သင့္ခံရင္း စုပ္ေပးသည္။ ထိုစဥ္ ႐ုတ္တရက္ လည္ေခ်ာင္းထဲက ယားလာသည္။ ထို႔ေနာက္ ေခ်ာင္းအဆက္မျပတ္ ဆိုးေတာ့သည္။
သူက ခ်က္ခ်င္း ဆြဲထုတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚတက္လာကာ သက္ကို ဖက္ထားၿပီး ေက်ာပြတ္ေပးသည္။ ငါးမိနစ္ဆက္တုိက္ေလာက္ ပင္ပန္းတႀကီး ေခ်ာင္းဆိုးၿပီးမွ ရပ္သြားသည္။ သူက ေခ်ာင္းဆိုးေပ်ာက္ေဆး ပုလင္း ယူလာကာ တိုက္သည္။
"ကိုစိုင္း...ေဆာရီးပါ။
သက္ အားနာလို႔ ေသေတာ့မည္။ သူကေတာ့ သက္ကို ေက်ာပြတ္ၿပီး ေခ်ာ့ေနသည္။
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ မင္းေနေကာင္းဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ "
သက္အသက္႐ွဴျပန္မွန္လာသည္ႏွင့္ သူ႔လိင္တံကို ျပန္လည္ဆုပ္ကိုင္လုိက္သည္။ ေစာေစာက သက္ကို စိတ္ပူေနသည့္ၾကားက နည္းနည္းမွ က်မသြားဘဲ အေၾကာအၿပိဳင္းၿပိဳင္းျဖင့္ ေထာင္မတ္ေနတုန္းျဖစ္သည္။ သူအရမ္းကို စိတ္ေတြထန္ေနမွန္း သိလိုက္ရသည္။
" မင္းေနေကာင္းမွ ဆို။"
သက္ သူ႔ကို အရမ္းအားလည္းနာ သနားလည္းသနားသြားသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူဒီည ခုလို ခံစားေနရတာကို မျဖစ္ေစခ်င္။
" နန္းလံုဆီသြား။ သက္ေနမေကာင္းခင္ သူနဲ႔ေန။"
"ဟာ မဟုတ္တာကို။ ဒီမွာၾကည့္၊ ငါ့ကိုအားမနာနဲ႔။ မင္းကုိ ဆိုးဆိုးေကာင္းေကာင္း ေပါင္းဖို႔ယူထားတာ။ တစ္ရက္မလုပ္ရလို႔ မၿငိဳျငင္ဘူး၊ ငါလည္းေသမသြားဘူး။"
"ဆယ္ရက္ျပည့္ေတာ့မယ္။ ကိုစိုင္းလည္း အရမ္းခံစားေနရတယ္။ ၿပီးေတာ့ အရင္လည္း သံုးႏွစ္ေတာင္ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာကို၊ ေနာက္ထပ္ တစ္ခါႏွစ္ခါနဲ႔လည္း မထူးေတာ့ပါဘူး။ သက္နဲ႔က တစ္လပဲ ႐ွိေသးတာ။ အဲဒါမတိုင္ခင္ထိ လုပ္ခဲ့တာပဲမို႔လား။"
သူအသံတိတ္ေနသည္။ သက္က သူ႔လိင္တံႀကီးကို ခပ္ဖိဖိ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ကြင္းတိုက္သလို တိုက္ေပးလိုက္သည္။
" ဘယ္တုန္းက ေနာက္ဆံုး လုပ္ခဲ့တာလည္း။"
သူက သက္ျပင္းခ်ၿပီး ေျဖလိုက္သည္။
" မဂၤလာမေဆာင္ခင္ေန႔ညေန၊ မင္းဝတ္မယ့္ ဂါဝန္ သြားယူတုန္းက။"
"အဲဒါမ်ား၊ မထူးေတာ့ပါဘူး၊ သြားပါ။ ကိုစိုင္း သူ႔ကို သတိရတယ္မို႔လား၊ ေခၚထားတာ သတိရလို႔လည္း ပါတယ္မို႔လား။"
သူ အၾကာႀကီး ၿငိမ္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းကာ သက္ကို ေစာင္ျခံဳေပးသည္။ ေခါင္းအထိလံုေအာင္ ျခံဳေပးၿပီး ငံု႔ကိုင္းကာ ဖက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ တံခါးဖြင့္ၿပီး ထြက္သြားသည္။
သက္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္ၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို တင္းတင္းပိုက္ထားသည္။ မလႈပ္မယွက္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေနသည္။ ေစာေစာက စိတ္ပင္ပန္း လူပင္ပန္း သြားေသာ အ႐ွိန္ျဖင့္ အဖ်ားနည္းနည္း တက္လာသည္။ နားထင္မွာ ေသြးတဒုတ္ဒုတ္ တိုးေနသည္။ သူ႔ကို အားနာလို႔ပဲ လႊတ္လိုက္မိသလား၊ နန္းလံုကို သနားလို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာလို႔ပဲ လႊတ္လိုက္မိသလား မေသခ်ာေတာ့။ ကို႔ကိုေတာင္ အၿပီးအပိုင္ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရေသးတာပဲ၊ ခုလို အရင္ကလည္း ျဖစ္ဖူးတဲ့ သူတစ္ေယာက္နဲ႔ ကိုစိုင္းကို အိပ္ခြင့္ျပဳတာ အဲဒါနဲ႔စာရင္ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး လို႔ ေတြးမိသည္။
တစ္နာရီေလာက္ အၾကာမွာ သူျပန္ေရာက္လာသည္။ သက္မအိပ္ေသးတာ သူသိေနသည္။ ေစာင္ကို ဆြဲလွန္ၿပီး ဝင္လာသည္။ ေဘးမွာ တိုးအိပ္လုိက္ၿပီး သက္ကို ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲထည့္လိုက္သည္။ သူ႔ဆီက သုက္ရည္နံ႕ႏွင့္ နန္းလံုလိမ္းေသာ ေဘာ္ဒီလိုး႐ွင္းနံ႔သင္းသင္းကို ရသည္။ သက္ကို တင္းတင္းဖက္ထားၿပီး သူက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္သည္။ သက္က သူ႔ကိုယ္လံုးႀကီးကို မမီတမီ ျပန္ဖက္လိုက္သည္။ ပခံုးေပၚမွာ ေခါင္းအံုးၿပီး သူ႔ေမးေအာက္ ေနရာကို နဖူးႏွင့္ တိုးေဝွ႕ဝင္လိုက္သည္။ မ်က္လံုးမ်ားကို မွိတ္ထားရင္း ႏွစ္ေယာက္လံုုး တျဖည္းျဖည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသည္။ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္က ခ်စ္ပံုျပင္ (၄)
___________________________
ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖ်ားၿပီးေနာက္ မနက္ခင္းတစ္ခုတြင္ သက္ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ႏိုးထလာသည္။ ေခါင္းလည္းမကိုက္၊ ေခ်ာင္းလည္းမဆိုးေတာ့ဘဲ ကိုယ္ပူက်ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ကိုေစာက ေဘးမွာမ႐ွိေတာ့...ထႏွင့္ၿပီ။ နာရီကုိၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႐ွစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္။ နန္းလံု လာကူေပးသည္ကို မေစာင့္ေတာ့ဘဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ကိုယ့္ဘာသာဝင္ၿပီး ေရေႏြးေႏြးႏွင့္ သြားတိုက္ မ်က္ႏွာသစ္လုပ္လိုက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ညဝတ္အက်ႌအသစ္တစ္ထည္ လဲဝတ္လုိက္သည္။ လႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွားလုပ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ဗိုက္ဆာသလို ျဖစ္လာသည္။ ၿပီးခဲ့ေသာရက္မ်ားက ဘာမွမစားခ်င္ေအာင္ ခံတြင္းပ်က္ေနခဲ့ေသာ္လည္း ဒိေန႔က်ေတာ့ ေနေကာင္းစျပဳလာသျဖင့္ တစ္ခုခုစားခ်င္စိတ္ေပါက္လာသည္။ ညအိပ္ဂါဝန္ေပၚမွာ ရင္ကြဲႀကိဳးခ်ည္ သိုးေမြးအက်ႌ႐ွည္ႀကီးတစ္ထည္ထပ္ဝတ္ၿပီး မီးဖိုခန္းႏွင့္ဆက္ထားေသာ ထမင္းစားခန္းဘက္သို႔ သက္ထြက္လာခဲ့သည္။
ထမင္းစားခန္းဘက္သို႔ ခ်ိဳးေကြ႕လိုက္စဥ္ သက္ေျခလွမ္းမ်ား တံု႔သြားသည္။ ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေနာက္ဆုတ္ၿပီး လွည့္ထြက္ဖို႔ျပင္ေသာ္လည္း မမီေတာ့။ ကိုစိုင္းက ထမင္းစားပြဲမွာ စားလက္စမနက္စာပန္းကန္မ်ား ေ႐ွ႕ခ်ၿပီး ထိုင္ေနသည္။ နန္းလံုက သူ႔ေဘးမွာရပ္ေနရင္း စထေရာ္ဘယ္ရီေရာင္ ဆြယ္တာေလးႏွင့္ ေအာက္ခံ တီ႐ွပ္အနက္ေလးကိုပါ မေပးထားသည္။ ရင္သားထြားထြားအိအိမ်ားက မတြဲတတြဲေလး က်ေနသည္။ ကိုစိုင္းက လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ခါးကိုဖက္ကာ ႏို႔တစ္လံုးကုိ စို႔ေနရင္း က်န္လက္တစ္ဖက္က လြတ္ေနေသာ တစ္လံုးကို ဆုပ္နယ္ေနသည္။ နန္းလံုက မ်က္ႏွာေလးရဲကာ ႏႈတ္ခမ္းတင္းတင္းေစ့ၿပီး ခံေနရင္း ဘြားခနဲ ေပၚလာေသာ သက္ကိုျမင္ေတာ့ အံ့ၾသမႈျဖင့္ ႐ုတ္တရက္ ပါးစပ္ေလးဟသြားကာ လက္ထဲက အက်ႌကို ကိုစိုင္းမ်က္ႏွာေပၚ လႊတ္ခ်လိုက္မိသည္။ ကိုစိုင္းက ဖ်တ္ခနဲ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သက္ႏွင့္ အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားသည္။ ေနမေကာင္းတုန္း သူ႔အလိုဆႏၵမ်ားကို မျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္တုန္းမို႔ နန္းလံုႏွင့္အိပ္ဖို႔ကို သူကိုယ္တိုင္ တိုက္တြန္းခဲ့ ခြင့္ျပဳခဲ့တာျဖစ္ေပမယ့္ ခုလိုမ်ကိစိေ႐ွ႕မွာ ျမင္လိုက္ရေတာ့ ထူပူ႐ွိန္းဖိန္းၿပီး သဝန္တိုစိတ္ေတြ ေပၚလာမိသည္။
"ေဆာရီးသက္ထား...အိပ္ေနတုန္းထင္လို႔"
ကုိစိုင္းက ကမန္းကတန္း လူခ်င္းခြာရင္းေျပာသည္။ နန္းလံုက ေခါင္းေလးငံု႔ၿပီး ယို႔ယို႔ေလး ရပ္ေနသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲမသိ သဝန္တိုတဲ့ၾကားက ေစာေစာက ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းကို သက္စိတ္ထဲက မေဖ်ာက္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္မလာတာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ခံစားခ်က္တခ်ိဳ႕ ႏိုးၾကားလာသည္။
"ေနေကာင္းၿပီလား၊ လာ လာ၊ မနက္စာစားရေအာင္"
ကိုစိုင္းက သက္နားကိုလာၿပီး လက္ေမာင္းေလးကို အသာအယာကိုင္ကာ ေခၚသည္။ ၿပီးေတာ့ စားပြဲဆီသို႔ တြဲေခၚလာၿပီး ထိုင္ခိုင္းသည္။ ၿပီးေတာ့ မထိုင္ေသးဘဲ ရင္ကြဲသိုးေမြးအက်ႌ၏ လြတ္ေနေသာ ရင္ဘတ္ပိုင္းေနရာမွ သက္၏ ညဝတ္ပိုးဂါဝန္ေလးကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္။ သက္ စိတ္မလံုဘဲ ငံု႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေစာေစာက စိတ္လႈပ္႐ွားမႈအ႐ွိန္ျဖင့္ သက္၏ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားက တင္းေတာင္ၿပီး ခြၽန္ထြက္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူက လက္ဖဝါးျဖင့္ ခပ္ဖြဖြသပ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ခ်က္ခ်င္း သက္၏ ေပါင္ၾကားထဲမွာ စိုစြတ္လာသည္ကို ခံစားမိသည္။ သူက သက္ကို ငံု႔ၾကည့္ရင္း တိုးတိတ္စြာ ေမးသည္။
"ၾကည့္ခ်င္လား၊ ၾကည့္မွာလား။"
သက္မ်က္ႏွာ ပန္းႏုေရာင္သန္းသြားသည္။ ႐ွက္ကိုး႐ွက္ကန္း ျဖစ္သည့္ၾကားမွ ၾကည့္လည္းၾကည့္ခ်င္ေနမွန္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိသည္။ ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ေခါင္းၿငိတ္ျပလိုက္သည္။
သူက သက္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ နန္းလံုေဘးနားကခံုမွာသြားျပန္ထိုင္လိုက္သည္။ နန္းလံုကို ႐ွမ္းလိုတစ္စံုတစ္ခုေျပာလိုက္ေတာ့ နန္းလံုက အက်ႌေလးကို ျပန္မေပးသည္။ သူက နန္းလံု၏ ဖြံ႕ထြားအိတြဲေသာ ႏို႔ႀကီးမ်ားကို စံုပင့္ကိုင္ရင္း ႏို႔သီးေခါင္းထိပ္နီနီေလးမ်ားကို တလွည့္စီ စို႔သည္။ သက္ကို႐ွိသည္ဟု သေဘာမထားေတာ့ဘဲ မ်က္လံုးမ်ားကုိ မွိတ္ထားၿပီး နန္းလံု၏ ႏို႔မ်ားၾကားတြင္ မ်က္ႏွာအပ္ထားသည္။ ႏို႔သီးထိပ္ေလးမ်ားကို လ်ွာျဖင့္ မထိတထိလ်က္ေပးေသာအခါ ေစာေစာက အ႐ွိန္ျဖင့္ေပါင္းၿပီး နန္းလံု၏ အသက္႐ွဴသံမ်ား ျမန္လာသည္။ သူ႔လက္တစ္ဖက္က နန္းလံု၏ ဂ်င္းေဘာင္းဘီဇစ္ကို ျဖဳတ္လိုက္သည္။ နန္းလံုက အလိုက္သင့္ ေလ်ွာၿပီး ခြၽတ္ခ်ေပးသည္။ အသားျဖဴျဖဴေပၚမွာ ပန္းဆီေရာင္ရဲရဲ အတြင္းခံေလးက ထင္းေနသည္။ သူက အတြင္းခံေလးထဲသို႔ လက္ႏိႈက္လိုက္သည္။ ေဘာင္းဘီအသားပါးပါးေလးေအာက္တြင္ သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ား လႈပ္႐ွားေနသည္ကို သက္ျမင္ေနရသည္။ အေစ့ေလးကို ကစားေနပံုရသည္။ နန္းလံု ေျခေထာက္မ်ား ယိုင္ခ်င္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အသံထြက္မညည္းမိေစရန္ ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ထားသည္။ ႐ုတ္တရက္ သူက လက္ေခ်ာင္းမ်ားကုိ စုလိုက္ၿပီး ပင့္ကာထိုးသြင္းလိုက္သည္။
"အ"
နန္းလံု ခပ္အုပ္အုပ္ေအာ္လိုက္သည္။
သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားက ခပ္ျမန္ျမန္ အသြင္းအထုတ္လုပ္ေနသည္။ နန္းလံုခမ်ာ ခံုကိုအားျပဳၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္္ ေထာက္ထားကာ ေျခေထာက္ကားၿပီးရပ္ေနရသည္။ ဆယ့္ေလးငါးခါ အသြင္းအထုတ္လုပ္ၿပီး သူက လက္ကိုအတြင္းခံ ေလးေအာက္မွ ဆြဲထုတ္လုိက္သည္။ နန္းလံုကို ခါးဖက္ၿပီး ေဘာင္းဘီခြၽတ္ရက္သားႏွင့္ အိပ္ခန္းဘက္သို႔ တရြတ္ဆြဲ ေခၚလာသည္။ သက္ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းဆတ္ျပသည္။ ညိဳ႕ခံရသူလို သက္ ေနာက္မွလုိက္သြားမိသည္။
သက္တို႔ႏွစ္ေယာက္အိပ္ေသာ အိပ္ရာေပၚသို႔ နန္းလံုကို သူက ဆြဲတင္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ အိပ္ရာဟိုဘက္ျခမ္းမွာပဲ။ လြတ္ေနေသာအျခမ္းဘက္ကို သက္ တက္လိုက္ၿပီး ေခါင္းအံုးေပ်ာ့မ်ားကို ေက်ာမီကာ ေလ်ွာေလ်ွာေလး ထိုင္ေနလိုက္သည္။ ေဆးေတြအ႐ွိန္ေရာ ဖ်ားထားတဲ့ အ႐ွိန္ေရာ၊ စိတ္လႈပ္ရွားမႈေရာ အကုန္ေပါင္းကာ အလုိလို ေမာဟိုက္ေနမိသည္။ သူကနန္းလံုကို ႐ွမ္းလိုထပ္ေျပာလိုက္ျပန္သည္။ နန္းလံုက အဝတ္အစားမ်ားကိုခြၽတ္ၿပီး ပက္လက္အိပ္လုိက္သည္။ သူကနန္းလံုအေပၚ တက္ခြလိုက္သည္။ ခႏၶာကိုယ္ ကိုမဟုတ္၊ မ်က္ႏွာကုိ။ နန္းလံု၏ ပါးစပ္ထဲသို႔ မေပ်ာ့မမာျဖစ္ေနေသာ လိင္တံကို ထည့္ေပးသည္။ နန္းလံုက သူ႔တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို အားျပဳကိုင္ကာ စုပ္ေပးေနသည္။ ခ်က္ခ်င္း တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ တင္းမာလာသည္။ သူက ေဆာင့္ေၾကာင့္ေျပာင္းထိုင္လိုက္သည္။ နန္းလံုက ဥမ်ားကုိ တစ္လံုးခ်င္းစုပ္ေပးသည္။ ညိဳမည္းၿပီး အေမြးမ်ားေပါက္ေနေသာ ဥမ်ားကို နန္းလံု၏ ႏုႏုေထြးေထြး ပန္းႏုေရာင္ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးက စုပ္ေပးေနရံုမက လ်ွာနီနီေလးႏွင့္ပါ လ်က္ေပးေနသည္ကိုၾကည့္ရင္း သက္ အသက္႐ွဴမွားလာသည္။ ခဏၾကာေတာ့ သူက ထပ္အမိန္႔ေပးလိုက္သည္။ နန္းလံုက ေလးဘက္ေထာက္ေပးလုိက္သည္။ သူက နန္းလံုေနာက္မွွာ ဒူးေထာက္ရင္းတင္ပါးကိုဆြဲမကာ ေနာက္သို္ေဖာင္းထြက္ေနေသာအကြဲေၾကာင္းေလးထဲ လိင္တံကိုတဆံုးထိုးသြင္းလိုက္ရာ နန္းလံုေကာ့သြားသည္။ ထို္႔ေနာက္ လက္တစ္ဖက္ကို ေထာက္ထားကာ က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ႏို႔မ်ားကို ကိုင္တြယ္ရင္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ေတာ့သည္။ နန္းလံုခမ်ာ ေကာင္းလည္းေကာင္း နာလည္းနာေနပံုရသည္။ တစ္ခ်က္ေဆာင့္တိုင္း ခပ္တိုးတိုး ညည္းတြားေနသည္။ ခဏၾကာေတာ့ လိင္တံကုိ မျဖဳတ္ဘဲ တပ္ရက္သားျဖင့္နန္းလံုကို ခုတင္စြန္းထိ ဆြဲေခၚကာ ခုတင္ေအာက္ကို ဆင္းလိုက္သည္။ သက္က ကိုစိုင္းေရာ နန္းလံုေရာႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ျဖစ္သြားသည္။ သူက သက္ကိုၾကည့္ရင္း နန္းလံု၏ ႏို္႔မ်ားကို စံုကုိင္ၿပီး ဆုပ္နယ္ေနသည္။ အားရေအာင္ ညႇစ္ၿပီးေတာ့ လႊတ္လိုက္ကာ အ႐ွိန္ျမႇင့္ၿပီး ေဆာင့္ေတာ့သည္။ ခပ္တြဲတြဲက်ေနေသာ ႏို႔မ်ားက ရမ္းခါေနသည္။ သူကသက္ကုိ အၾကည့္မလႊဲဘဲ ဆက္တိုက္ေဆာင့္သည္။ နန္းလံု၏ မ်က္ႏွာေလးက နီရဲကာ မ်က္လံုးမ်ားကို ေမွးစင္းထားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းက နာက်င္မႈျဖင့္ အနည္းငယ္ မဲ့ေနသည္။ သဝန္တိုတာေရာ စိတ္ေတြထႂကြလာတာေရာေပါင္းကာ သက္ခံစားခ်က္ေတြ ေရာေထြးေနသည္။ သူက နန္းလံု၏ ကုပ္ကုိ တစ္ခ်က္ငံု႔နမ္းလိုက္ၿပီး ႏို႔မ်ားကို ျပန္ကိုင္ကာအားျပဳ ဆုပ္ညႇစ္ထားရင္း ပုိျမန္ျမန္ေဆာင့္သည္။ သူၿပီးခါနီးၿပီဆိုတာ သက္သိေနသည္။ ဆက္တိုက္ေဆာင့္ေနရင္း သူ႔ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခ်က္ေတာင့္တင္းသြားသည္။ ႐ွမ္းစကားတခ်ိဳ႕ကုိ အံႀကိတ္ထားေသာေလသံျဖင့္ ခပ္တိုးတိုး ေအာ္ရင္း နန္းလံုခႏၶာကိုယ္ေပၚသို႔ ၿပိဳလဲက်သြားသည္။
သက္ ခုမွသတိဝင္လာကာ ခုတင္ေပၚမွ ျဖည္းျဖည္းေလးဆင္းလိုက္သည္။ ထမင္းစားခန္းဘက္ ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။ စားပြဲေပၚမွ ေကာ္ဖီကရားကိုဆြဲယူကာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ ငွဲ႕ေသာက္ရင္း နန္းလံုအက်ႌျပန္ဝတ္ၿပီး မနက္စာလာျပင္ေပးမွာကို ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္က ခ်စ္ပံုျပင္ (၅)
___________________________
သက္ေနျပန္ေကာင္းလာၿပီးေတာ့ ကိုစိုင္း ခရီးေတြအမ်ားႀကီးထြက္ရသည္။ မဂၤလာေဆာင္ခါနီးကတည္းက နားထားေသာ ေရႊ႕ဆိုင္းထားေသာ အလုပ္ေတြကုိ အေႂကြးႏွင့္ျပန္လုပ္ေနရသည္။
အစက သက္ေနေကာင္းရင္ ျပန္ဖို႔စီစဥ္ထားေသာ နန္းလံုလည္း သက္ကုိအေဖာ္လုပ္ေပးရင္း အိမ္မွာဆက္ေနေနရသည္။ ကိုစိုင္းကို ေဝမ်ွေပါင္းရသလို ျဖစ္ေနေသာ္လည္း နန္းလံုကို သက္ နည္းနည္းေလးမွမၿငိဳျငင္မိပါ။ မၿငိဳျငင္ရေအာင္လည္း နန္းလံုက ျဖဴစင္လြန္းသည္။ ကိုစိုင္း၏ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို ရလိုစိတ္ႏွင့္တြယ္ကပ္ေနတာမဟုတ္၊ ကုိစိုင္းကို ေက်းဇူး႐ွင္ လိုတစ္မ်ိဳး ခ်စ္သူလိုတစ္သြယ္ သံေယာဇဥ္တြယ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သက္ကိုလည္း ကိုစိုင္းကို သူ႔လက္ထဲမွ လုယူသြားသူလို သေဘာမထားပဲ ေက်းဇူး႐ွင္၏ ဇနီးအျဖစ္သေဘာထားေၾကာင္း သိသာသည္။ အစစအရာရာ အႏြံအတာခံၿပီး ဂ႐ုတစိုက္ လုပ္ကိုင္ေပးသည္။
နက္ျဖန္ကိုစိုင္းျပန္လာမည္။ ဒီေန႔ သက္ကိုယ္တိုင္ အိမ္ကို႐ွင္းေနသည္။ အလုပ္မ႐ွိဘဲအိမ္မွာ အားေနတာၾကာၿပီျဖစ္သျဖင့္ နည္းနည္းပ်င္းရိစျပဳလာသည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘယ္သူမွမကူနဲ႔ဟုေျပာထားၿပီး သက္စိတ္ႀကိဳက္ အိမ္ကိုသေနသည္။
ခန္းဆီးေတြအကုန္ျဖဳတ္ၿပီးအသစ္လဲ၊ ျခံထဲက ႏွင္းဆီပန္းေတြခူးကာ ဧည့္ခန္း၊ မီးဖိုခန္းႏွင့္ အိပ္ခန္းထဲပါမက်န္ ေတြ႕သမ်ွပန္းအိုးေတြမွာထိုး၊ စားပြဲခင္းေတြလဲ၊ သူ႔ေနရာႏွင့္သူမဟုတ္ေသာ ပစၥည္းမွန္သမ်ွကို သိမ္းဆည္းေနရာခ်၊ အဝတ္ဗီ႐ိုေတြ႐ွင္း၊ မွန္တင္ခံု႐ွင္း...အားလံုးၿပီးသြား၍ တစ္အိမ္လံုး သန္႔႐ွင္းသပ္ရပ္ၿပီး ႏွင္းဆီရနံ႕ႀကိဳင္လိႈင္သြားေသာအခါ သက္လည္း ဖတ္ဖတ္ေမာၿပီ။ ေရခ်ိဳးဇလံုထဲမွာ ေရေႏြးေႏြးေလးကို စိမ္ခ်ိဳးၿပီးေနာက္ ညဝတ္ဂါဝန္ေလးတစ္ထည္ဝတ္ကာ အိပ္ရာေပၚမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ လွဲေနမိသည္။
" မမ၊ ပင္ပန္းေနတာလား၊ နန္းကူေပးပါမယ္ဆို တစ္ေယာက္တည္းလုပ္တာကိုး"
နန္းလံုက အခန္းထဲသို႔ဝင္လာရင္း အသံဝဲဝဲေလးႏွင့္ ေျပာသည္။
" မမလုပ္ခ်င္လို႔ပါ နန္းရယ္၊ အလုပ္မ႐ွိေတာ့ပ်င္းေနတာ။ ခုေတာ့ ပင္ပန္းၿပီးေညာင္းကိုက္သြားေပမယ့္ ကိုယ့္လက္ရာေလးေတြ ျပန္ၾကည့္ၿပီး ေပ်ာ္ေနတယ္။"
"မမေညာင္းေနတာလား၊ နန္းႏိွပ္ေပးမယ္ေလ။ ေမွာက္လိုက္မမ"
နန္းလံုကိုအားနာေသာ္လည္း သက္တကယ္ကိုေညာင္းေနသည္။ ေရခ်ိဳးလိုက္လို႔ ပင္ပန္းတာေတြ ေပ်ာက္သြားေသာ္လည္း ကို္ယ္လက္ေတြက ခုမွ တျဖည္းျဖည္း ေညာင္းညာကိုက္ခဲလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္အားနာနာႏွင့္ပင္ ေမွာက္ေပးလိုက္သည္။
နန္းလံုက ခုတင္ေပၚတက္လာၿပီး ေခါင္းကေန စႏွိပ္ေပးသည္။ ႏူးညံ့ ေသာ္လည္း သန္မာေသာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက အႏွိပ္ကြၽမ္းက်င္သည္။ ငါးမိနစ္အတြင္းမွာပင္ အေၾကာအခ်င္မ်ားေျပေလ်ာ့လာသည္။ ဂ်င္းပန္ေလးႏွင့္မို႔ သက္ေက်ာေပၚလြယ္လြယ္ကူကူခြၿပီးဆက္ႏွိပ္ေပးသည္။ ဇက္မွေန၍ ေျခဖ်ားအထိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းႏိွပ္သြားသည္။ သက္အိပ္တစ္ဝက္ ႏိုးတစ္ဝက္ျဖစ္လာသည္။ ေျခဖဝါးထိႏွိပ္ၿပီးသြားေတာ့ "ပက္လက္လွန္လိုက္ပါလားဟင္ ဆိုေသာအသံေၾကာင့္ ပက္လက္လွန္ေပးလိုက္သည္။
နန္းလံုက လက္တစ္ဖက္ကိုဆြဲယူကာ ႏွိပ္ေပးေနသည္။ အိစက္ေႏြးေထြးေသာ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္႐ုတ္တရက္ မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ လက္ေမာင္းကိုႏွိပ္ေနတုန္း လက္ဖ်ားက နန္းလံု၏ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနၿပီး ရင္သားမ်ားႏွင့္ အမွတ္မထင္ ထိမိသြားျခင္းျဖစ္သည္။ အိမ္ေနရင္းမို႔ ဘာမွမခံဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တီ႐ွပ္လက္႐ွည္ေလး တစ္ထပ္ထဲဝတ္ထားသျဖင့္ မို႔ေမာက္လံုးဝန္းေနေသာ ရင္သားမ်ားကိုျမင္ေနရသည္။ ဟိုတစ္ေန႔က ထိုႏို႔သီးဖ်ားေလးမ်ားကို ကိုစိုင္း စို႔ေနခဲ့သည္ကို သတိရသြားၿပီး ၾကက္သီးေလးမ်ားထသြားသည္။ နန္းလံုကေတာ့ အမွတ္တမဲ့ျဖင့္ ဆက္ႏွိပ္ေနသည္။
ဒီဘက္လက္ကို ႏွိပ္ၿပီးေတာ့ ဟိုဘက္ကုိမေျပာင္းဘဲ သက္ကိုယ္ေပၚမွငံု႔ကိုင္းကာ ဟိုဘက္လက္ေမာင္းကိုႏွိပ္ေပးသည္။ အိစက္ေသာနန္းလံု၏ ရင္သားထြားထြားမ်ားက တြဲက်လာသျဖင့္ ညဝတ္အက်ႌေအာက္က သက္၏ ရင္သားမ်ားႏွင့္မလြတ္ဘဲ ဖိမိသြားသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ နန္းလံုသတိထားမိသြားၿပီး အို ဟု ခပ္တိုးတုိုးေရရြတ္လိုက္ကာ မ်က္ႏွာေလးရဲတြတ္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ ဟိုဘက္ကိုေျပာင္းၿပီးလက္ေမာင္းကိုႏွိပ္ေပးသည္။
ေမ်ွာ္လင့္မထားေသာအထိအေတြ႕ေၾကာင့္ သက္စိတ္ထဲမွာတစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္သြားသည္။ ညဝတ္အက်ႌေအာက္မွ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားက တင္းမာၿပီးေထာင္ထလာသည္။ နန္းလံုကုိၾကည့္မိေတာ့ သက္၏ ရင္ဘတ္ေနရာကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွ သက္၏လက္က သူ႔ရင္သား ထြားထြားမ်ားႏွင့္ လက္မအနည္းငယ္သာကြာေတာ့သည္။ ႐ုတ္တရက္ သက္စိတ္ဘယ္လိုျဖစ္သြားသလဲမသိ၊ နန္းလံု၏ႏို႔ေလးတစ္ဖက္ကို ဆုပ္ညႇစ္လိုက္မိသည္။ ႏွိပ္ေနေသာ နန္းလံု၏လက္မ်ားက ရပ္သြားၿပီး မ်က္စိေလးမ်ားမွိတ္သြားသည္မွအပ မ႐ုန္းဘဲၿငိမ္ေနသည္။ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ေရာ ကိုစိုင္း ကိုင္ဖူးစို႔ဖူးေသာ ႏို႔ဟူေသာ အသိေၾကာင့္ေရာ သက္တစ္ကိုယ္လံုး႐ွိန္းဖိန္းၿပီး ထူပူလာသည္။ ထိုစဥ္ နန္းလံု၏ႏူးညံ့ေသာ လက္ကေလးမ်ားက သက္ႏို႔မ်ားကို ဆုပ္နယ္လာသည္။ ေစာေစာကႏွိပ္ေပးေနသလိုမ်ိဳး စည္းခ်က္ညီညီႏွင့္ ညင္ညင္သာသာေလး။ ႏို႔သီးဖ်ားေလးမ်ားကို အက်ႌေပၚမွ ခပ္ဖြဖြေလးညႇစ္ေပးသည္။ အသက္ျပင္းျပင္း႐ွဴရင္း ခပ္တိုးတိုးညည္းတြားမိသည္။ လက္တစ္ဖက္က နန္းလံု၏ ႏို႔ေလးတစ္ဖက္ကို အျပန္အလွန္ ဆုပ္နယ္ေပးေနသည္။ အိစက္ဖြံ႕ထြားၿပီး ေႏြးေထြးေသာအထိအေတြ႕ကဆန္းသစ္ေနသလို ကိုစိုင္း၏သန္မာၾကမ္းတမ္ေသာ လက္မ်ားႏွင့္မတူသည့္ ႏူးညံ့ေသာ လက္ကေလးတစ္စံုကလည္း ရင္ခုန္စရာေကာင္းလွသည္။ ထိုလက္ကေလးမ်ားက ခဏေနရာေရႊ႕သြားၿပီး ရင္ကြဲညဝတ္အက်ႌေလး၏ ခါးစည္းႀကိဳးကို ေျဖေနသည္။ ၿပီးေတာ့ အက်ႌကို ဆြဲလွန္ခ်လိုက္သည္။ မာေတာင္ေနေသာ ႏို႔သီး နီညိဳညိဳကေလးမ်ားႏွင့္ တင္းရင္းဖြံ႕ထြားေသာ ရင္သားအစံုက ဘြားခနဲေပၚလာသည္။ သက္၏လက္တစ္ဖက္က နန္းလံု၏တီ႐ွပ္ေအာက္နားစကို လွမ္းဆြဲမိသည္။ နန္းလံုက သူ႔တီ႐ွပ္ေလးကို ေခါင္းေပၚမွေက်ာ္ၿပီး ခြၽတ္ခ်လုိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္လံုး အေပၚပိုင္းဗလာက်င္းသြားသည္။
႐ွမ္းမေလးပီပီ နန္းလံု၏အသားအေရက ျဖဴေဖြးဝင္းစိုေနသည္။ သက္ထက္ အနည္းငယ္ပိုၿပီး ျပည့္တင္းသလိုႏို႔မ်ားကလည္း ပိုထြားသည္။ သို္႔ေသာ္ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ ေယာက်္ားႏွင့္အထိအေတြ႕႐ွိခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ အနည္းငယ္ပိုၿပီး အိတြဲေနသည္။ သက္က ေျမျပန္႔သူေတြထဲမွာ အသားျဖဴေသာ္လည္း နန္းလံုႏွင့္ယွဥ္လ်ွင္ အနည္းငယ္ညိဳေနသလို ကိုယ္လံုးလည္း နည္းနည္းပိုက်စ္သည္။
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း အသက္႐ွဴသံေလးမ်ား ျမန္လာၾကသည္။ သက္က တံေတာင္ဆစ္ေထာက္ၿပီး ကိုယ္တစ္ပိုင္း ထထိုင္လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာေလးႏွစ္ခုနီးကပ္သြားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားက အလိုအေလ်ာက္နမ္းမိၾကသည္။ ႏို႔သီးေခါင္း ပန္းႏုေရာင္ေလးမ်ားႏွင့္ အိစက္ေသာ ျဖဴျဖဴထြားထြားႏို႔တစ္စံုက ႏို႔သီးေခါင္းနီညိဳညိဳ မာမာေတာင္ေတာင္ေလးမ်ားႏွင့္ တင္းရင္းဖြံ႕ၿဖိဳးေသာ အသားလတ္လတ္ ႏို႔တစ္စံုႏွင့္ ပူးကပ္ထိေတြ႕သြားသည္။ ႏို႔သီးေလးမ်ားခ်င္း ထိခတ္မိၾကသည္။ လ်ွာပါးေလးႏွစ္ေခ်ာင္းက အျပန္အလွန္ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ ပြတ္သပ္ကစားမိၾကသည္။ နန္းလံုက သက္ကို ကုတင္ေခါင္းရင္းသို႔ အသာအယာ တြန္းလွဲၿပီး ေခါင္းငံု႕ကာ ႏို႔သီးေလးတစ္ဖက္ကို စို္႔လိုက္သည္။ ႏူးညံ့ေႏြးေထြးေသာ ပါးစပ္ေလး၏ အထိအေတြ႔က လ်ွပ္စစ္ဓာတ္စီးဝင္သလို။ နန္းလံုက ႏို႔ႏွစ္ဖက္ကို တလွည့္စီေျပာင္းကာစို႔ေပးသည္။ ႏို႔ဆာေနေသာ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္တူသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာစို႔ၿပီးေတာ့ သက္က နန္းလံုေခါင္းကို တြန္းခြာလိုက္ကာ သူ႔ႏို႔အိအိထြားထြားႀကီးေတြၾကားမွာ ေခါင္းႏွစ္ၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းပန္းေရာင္ေလးမ်ားကုိ အျပန္အလွန္စို္႕ေပးသည္။ ဟိုတစ္ေန႔မနက္က ကိုစိုင္းစို္႕ေနတာကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာၿပီး ေပါင္ၾကားထဲမွာ လ်ွပ္စစ္စီးသလို ေႏြးေႏြးေလးႏွင့္ က်ဥ္တက္လာသည္။ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေႏြးေႏြး ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြက စို႔မဝႏိုင္စရာ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကိုစိုင္း စြဲလမ္းေနတာပဲဟု ေတြးမိသည္။
အၾကာႀကီးစို႔ၿပီးေနာက္ အသက္႐ွဴမဝဘဲေမာလာသည္။ အိပ္ရာေပၚမွာ ပက္လက္လွန္လွဲရင္း မ်က္စိမွိတ္ထားကာ အသက္ျပင္းျပင္း႐ွဴၿပီး နားေနသည္။ ႐ုတ္တရက္ ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို ဆြဲကားလိုက္သည္ကုိသိလိုက္ၿပီး ေႏြးေထြးစိုစြတ္ေသာ ပါးစပ္ကေလးက ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို စုပ္ငံုလာသည္။ လ်ွာေလးက အကြဲေၾကာင္းအတိုင္း ေအာက္မွအထက္သို႔ သိမ္းလ်က္လာၿပီး အေစ့ေလးကို ပြတ္တိုက္သြားသည္။
"အား...နန္းလံု၊ မလုပ္နဲ႔ အဲလိုေတာ့မလုပ္ေပးပါနဲ႔။"
သို႔ေသာ္ နန္းလံု၏ ပူေႏြးေသာပါးစပ္ေလးက လံုးဝမရပ္ဘဲ ဆက္လႈပ္႐ွားေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို တလွည့္စီစုပ္ယူရင္း အေစ့ေလးကို လ်ွာႏွင့္ထိုးကလိေပးသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လမ္းေၾကာင္းေလးထဲသို႔ ထိုးေမႊသည္။ သက္ မတားႏိုင္ေတာ့ဘဲ အိပ္ရာခင္းမ်ားကို လက္ႏွင့္ဆုပ္ဆြဲရင္း ေကာ့လိမ္ကာ အသံထြက္ၿငီးတြားေနမိသည္။ နန္းလံုက အေစ့ကေလးကို လ်ွာျဖင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး လ်က္ေပးေနသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လ်က္တာကိုရပ္ၿပီး စုပ္ငံုလိုက္ သြားေလးျဖင့္ခပ္ဖြဖြကိုက္လိုက္ လုပ္ေပးသည္။ သက္၏ ေပါင္ၾကားထဲမွာ မုန္တိုင္းတစ္ခုက အ႐ွိန္အဟုန္ျဖင့္ စတင္ျဖစ္တည္လာသည္။ ေသြးမ်ားဆူပြက္ေနသည္။ နန္းလံုကလအလိုက္သိစြာလ်ွာကို ျမန္ျမန္ေလး လႈပ္႐ွားေပးေနသည္။ တျဖည္းျဖည္း သက္၏ခံစားခ်က္မ်ား အထြတ္အထိပ္နားသို႔နီးကပ္လာသည္။ နန္းလံုက လမ္းေၾကာင္း ေလးထဲကို လ်ွာထိပ္ဦးျဖင့္တစ္ခ်က္ထိုးေမႊလိုက္ၿပီး ကြဲေၾကာင္းအတိုင္း အေပၚသို႔အျပားလိုက္ပြတ္ဆြဲလာကာ အေစ့ေလးကို ပတ္ရစ္ၿပီးလ်က္ေပးလိုက္သည္။ ဆူပြက္ေနေသာေသြးမ်ားအားလံုး ခဏရပ္တန္႔သြားၿပီး ဝုန္းခနဲ အ႐ွိန္အဟုန္ျဖင့္ ျပန္လည္ပတ္လာသည္။ ခံစားခ်က္မ်ားအထြတ္အထိပ္သို႔ေရာက္သြားၿပီး ေအာ္ဟစ္ညည္းတြားရင္း လိႈင္းလံုးႀကီးေတြကို ဆင့္ကာဆင့္ကာစီးေနရသလို တသိမ့္သိမ့္တၿငိမ့္ၿငိမ့္ျဖစ္ေနသည္။ နန္းလံုက လိႈင္းလံုးမ်ားတျဖည္းျဖည္းညင္သာလာၿပီး ၿငိမ္သက္သြားသည္အထိ သက္၏ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားကို စုပ္ငံုထားေပးသည္။ ၿပီးေတာ့မွ အေပၚဘက္သို႔ျပန္တက္လာၿပီး သက္ေဘးမွာ ဝင္လွဲသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ေဘးတေစာင္းပူးကပ္အိပ္ရင္း မ်က္စိမွိတ္ထားၿပီး အသက္ျပင္းျပင္း႐ွဴရင္း ေမာဟိုက္ေနၾကသည္။
လက္ေတြ႕ဘဝထဲသို႔ တျဖည္းျဖည္းအာရံုျပန္ေရာက္လာရင္း ကိုစိုင္းကို ဘယ္လိုေျပာရပါ့ဟု သက္ေတြးေနမိသည္။ နန္းလံုနဲ႔ဆက္ဆံေရးကေရာ ေ႐ွ႕ေလ်ွာက္ ဘယ္လိုဆက္သြားရမွာပါလိမ့္။ အရင္က အလြန္သမား႐ိုးက်ဆန္ခဲ့ေသာ သက္ရဲ႕လိင္မႈဘဝဟာ ခုခ်ိန္မွာ ႀကီးက်ယ္ေသာအေျပာင္းအလဲေတြတစ္ခုၿပီးတစ္ခုၾကံဳေနရတာကိုေတြးရင္း စိတ္႐ႈပ္ေထြးေနသည္။ သို္႔ေသာ္လက္က နန္းလံု၏ အိစက္ဖြံ႕ထြားေသာ ႏို႔တစ္ဖက္ကို စမ္းမိျပန္ေသာအခါ အရာရာကို သက္ ခဏျပန္ေမ့သြားျပန္သည္။
ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္ကခ်စ္ပံုျပင္ (ဇာတ္သိမ္း)
__________________________
Happily ever after ဆိုတာ ႐ုပ္႐ွင္ေတြထဲမွာပဲ ႐ွိတယ္ထင္တယ္ ဟု သက္စဥ္းစားေနမိသည္။
ခုဆို သက္ ကေလာကိုေရာက္တာ တစ္ႏွစ္ ျပည့္ေတာ့မည္။ သက္ရယ္ ကိုစိုင္းရယ္ နန္းလံုရယ္ သံုးေယာက္သား တျခားသူေတြ ယံုၾကည္ႏိုင္မွာမဟုတ္ေသာ နားလည္မႈမ်ိဳးျဖင့္ ေန႔ရက္မ်ားကို ေပ်ာ္႐ႊင္သာယာစြာ၊ ရမၼက္ပင္လယ္မွာ မိန္းေမာစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကသည္။ သက္ ဘဝတစ္ေလ်ွာက္မွာ ေမာပန္းခဲ့ရသမ်ွ၊ ကိုႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး နာက်င္ခဲ့ရသမ်ွ ေန႔ရက္မ်ားကို ေက်ာခိုင္းကာ ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္မွာ အတိုးခ်ၿပီး အနားယူခဲ့ရသည္။ သက္စိတ္ထဲမွာေတာင္ မကူးခဲ့မိဖူးေသာ အခ်စ္နယ္ေျမသစ္မ်ားစြာကိုလည္း႐ွာေဖြေတြ႕႐ွိခဲ့ရသည္။ ဒီသာယာတဲ့ေန႔ရက္ေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မကုန္ဆံုးေတာ့မလိုလို ကို ထင္ခဲ့သည္။ ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္ကို မလြဲသာမေ႐ွာင္သာ ခြဲခြာရေတာ့မယ့္ ေန႔ရက္ကို ေရာက္လာတဲ့အထိပါပဲ။
အစက သက္အေပၚရက္စက္ခဲ့ျခင္းအတြက္ ကုိ႔ကို စိတ္နာခဲ့ေသာ္လည္း ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုစိုင္းနွင့္ေတြ႕ဖို႔ ဖန္တီးေပးခဲ့သလို ျဖစ္သည့္အတြက္ စိတ္နာရမယ့္အစား သြယ္ဝိုက္ၿပီးေတာင္ေက်းဇူးတင္ရမလို ျဖစ္ေနသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္အသိုင္းအဝိုင္းႏွင့္ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနေသာ္လည္း ကို႔သတင္းတခ်ိဳ႕က ႐ွာၾကံၿပီး သက္နားထဲကိုေရာက္ေရာက္လာသည္။ သက္ကိုပစ္ၿပီးတြဲခဲ့ေသာ ဆရာဝန္မေလးႏွင့္ ကြဲသြားသည့္အေၾကာင္း၊ ေနာက္ထပ္မေအာင္ျမင္ေသာ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကုိ ထပ္ၾကံဳရၿပီးသည့္ေနာက္ ခုခ်ိန္မွာ စတုတၳေျမာက္ ခ်စ္သူႏွင့္ တြဲေနေၾကာင္း၊ အစံုပါပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေျပာတဲ့သူေတြက လာေျပာျပေသာ္လည္း သက္ အထူးတလည္ စိတ္မဝင္စားမိေတာ့ၿပီ။ လက္႐ွိအခ်ိန္မွာ သက္စိတ္ထဲမွာ႐ွိေနတာက မၾကာခင္ ထပ္မံေတြ႕ၾကံဳရေတာ့မည့္ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုသာ။
_____________________________________________
တစ္ရက္တြင္ မနက္စာစားေနရင္း ကိုစိုင္းက သက္ကို ေျပာသည္။
"သက္ထား၊ ငါတို႔ "........" ႏိုင္ငံမွာ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္သြားေနရေအာင္။ "
႐ုတ္တရက္ႀကီးမို႔ သက္အံ့ၾသသြားမိသည္။
"ဘာလို႔လဲကိုစိုင္း၊ ဒီမွာလည္း အစစအရာရာ အဆင္ေျပေနတာႀကီးကုိ။ "
ကိုစိုင္းက စားပြဲေပၚတင္ထားေသာ သက္လက္တစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
"အဆင္ေျပတာကဟုတ္ပါတယ္၊ ဒီအလုပ္ေတြက ဒီထက္လည္း ခ်ဲ႕ထြင္လို႔မရေတာ့ဘူး။ ဒါကဒါပဲေလ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ဘာသာ လည္ပတ္ေနၿပီ။ ငါဘာမွသိပ္လုပ္စရာမလိုေတာ့သေလာက္ပဲ။ ခုက လက္႐ွိတြဲလုပ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားလုပ္ငန္း႐ွင္က အဲဒီႏိုင္ငံမွာ အဲဒါေတြကို စမ္းလုပ္ၾကည့္ခ်င္ေနတယ္၊ ၅၀-၅၀ နဲ႔ အက်ိဳးတူလုပ္၊ ငါကဦးစီး။ ျမတ္မယ္လို႔လည္းယံုၾကည္တယ္။"
"အင္း၊ ကိုစိုင္းကဘာလို႔အဲဒီမွာ သြားေနခ်င္တာလဲဟင္။ သက္မေျပာင္းခ်င္လို႔မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒါကိုသြားမလုပ္လည္း သက္တို႔ ဒီမွာ ေငြအလံုအေလာက္ရေနသလားလို႔။"
"ေငြကေတာ့ ရတယ္သက္ထား၊ ဒါေပမယ့္ ငါတို႔ ဒီၿမိဳ႕မွာပဲ ဒီလိုေက်နပ္ေနလို႔မျဖစ္ဘူးေလ။ ဒီအိမ္ထဲမွာ မင္းရယ္ငါရယ္ နန္းလံုရယ္ ပိတ္မိေနခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။ ငါၿငီးေငြ႕လာလို႔မဟုတ္ပါဘူး၊ ငါ့စိတ္ကုိ မင္းသိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘဝဆိုတာ ဒီထက္ေတာ့ပုိမယ္ထင္တာပဲ။ ငါ့အေနနဲ႔လည္း ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ဘဝကို စြန္႔စြန္႔စားစားေနၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္။ မင္းကိုလည္း အသက္တအားမႀကီးခင္မွာ အေတြ႕အၾကံဳသစ္ေတြရေစခ်င္တယ္။ ၿပီးေတာ့...နန္းလံုလည္း လူငယ္ရယ္လို႔ ဘဝမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနေစခ်င္ေသးတယ္။ ငါတို႔သံုးေယာက္လံုး ဒီလိုဆက္ဆံေရးႀကီးထဲ ပိတ္မိေနတာ မဟုတ္ေသးဘူး။"
လက္ထပ္ခဲ့သည့္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလအတြင္း ဒါ ကိုစိုင္းဆီကၾကားရေသာ အ႐ွည္ဆံုးစကားျဖစ္မယ္ထင္သည္။ သက္ကိုလည္း အေတြးေတြပြားေစသည္။ သူေျပာတာေတြအကုန္လံုး က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္ၿပီးလက္ေတြ႕က်သည္။ သက္တို႔သံုးေယာက္လံုး အိပ္မက္ကမ႓ာထဲမွာ ေနထိုင္ေနၾကသလို ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ လက္ေတြ႕ဘဝထဲကို ျပန္ဝင္ဖို႔ အခ်ိန္လည္းက်ပါၿပီ။
______________________________________________
ကားကို နန္းလံုကို အပိုင္ေပးၿပီး အိမ္ကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ရင္း အိမ္မွာပဲေနဖို႔ သေဘာတူၾကသည္။
အလုပ္ေတြကို မန္ေနဂ်ာက ဆက္လုပ္ေပးေနမွာျဖစ္ေသာ္လည္း ကိုယ့္လူ႐ွိမွ ျဖစ္မွာမို႔ နန္းလံုက အလုပ္ထဲျပန္သြားရသည္။ ဟိုမွာအေျခက်ၿပီးေနာက္ပိုင္း ျပန္လာၾကည့္ဖို႔လည္း အစီအစဥ္႐ွိသည္။
ပစၥည္းေတြကို သိမ္းဆည္းထုပ္ပိုးေနေသာ တစ္ပတ္ေက်ာ္ကာလအတြင္း နန္းလံုႏွင့္သက္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ စကားမေျပာမိေအာင္ ေ႐ွာင္ခဲ့မိၾကသည္။ သံေယာဇဥ္ေတြခိုင္မာၿပီးမွ ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ဆိုတာ ခက္ခဲလြန္းသည္။ ကိုစိုင္းလည္း မ်က္ႏွာမေကာင္း။ သံုးေယာက္သား အရင္လိုမေနျဖစ္ၾကတာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာလာသည္။ သက္တို႔ ရန္ကုန္သို႔မထြက္ခြာခင္ ညအထိပါပဲ။
ညအိပ္မီး ဝါက်င္က်င္အလင္းေအာက္ မဂၤလာဦး ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ သက္ႏွင့္ကိုစိုင္းအိပ္ေနၾကသည္။ မီးလင္းဖိုက မီးအ႐ွိန္ျဖင့္ အခန္းက ေႏြးေထြးေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္လံုး စကားမေျပာျဖစ္ဘဲ အိပ္လည္းမေပ်ာ္ဘဲ တိတ္ဆိတ္စြာလဲေလ်ာင္းေနၾကသည္။ ထိုစဥ္မွာ အိပ္ခန္းတံခါးပြင့္လာၿပီး ညဝတ္အက်ႌေလး ဝတ္ထားေသာ ေကာက္ေၾကာင္းေလးတစ္ခု အခန္းထဲသို႔ ဝင္လာသည္။
နန္းလံုက ကိုစိုင္းဘက္မွေနၿပီး သက္တို႔ကုတင္ေပၚသို႔ တက္လာသည္။ ကိုစိုင္းက နန္းလံုလက္ကေလးကိုလွမ္းဆြဲၿပီး ကုတင္ေပၚ လွဲခ်လိုက္ကာ အေပၚမွ စီးမိုးၿပီးနမ္းသည္။ နန္းလံုကလည္း အနမ္းကို အေမာတေကာေလး တံု႕ျပန္သည္။ နန္းလံု၏ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ခြထားကာ ငံု႔ကုိင္းၿပီး မြတ္သိပ္စြာနမ္းရင္း ကိုစိုင္း၏လက္မ်ားက ဖြံ႕ထြားေသာ ႏို႔ႏွစ္လံုးကို ေၾကမြမတတ္ ဆုပ္နယ္ေနသည္။ နန္းလံုက နာက်င္ျခင္းႏွင့္ သာယာျခင္းေပါင္းစပ္ကာ သားရဲတိရစာၦန္မေလးတစ္ေကာင္လို ေအာ္ညည္းသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုစိုင္းက နန္းလံု၏ ႏို႔ႏွစ္ဘက္ကို အက်ႌလည္ပင္းကို ဆြဲခ်ၿပီး ထုတ္လိုက္သည္။ ဆြဲသား ပိုးဂါဝန္၏ လည္ပင္းႏွင့္ ပင့္တင္ထားသျဖင့္ ႀကီးမားေသာ ႏို႔ႏွစ္လံုးက အရင္းတြင္ က်ပ္စည္းထားသလိုျဖစ္ကာ စြင့္ေနသည္။ နီတာရဲေနေသာ ႏို႔သီးေလးမ်ားက ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ထြက္ေနသည္။
ကိုစိုင္းက နန္းလံု၏ ႏို႔သီးေလးတစ္ဖက္ကို စို႔ခ်ိန္တြင္ သက္ကလည္း တျခားတစ္ဖက္ကို ဝင္စို္႔လိုက္သည္။ သက္၏နဖူးစြန္းက ကိုစိုင္း၏ေခါင္းႏွင့္ ထိေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား နန္းလံု၏ ႏို႔ႏွစ္ဖက္ကို တစ္ဖက္စီ အၿပိဳင္စို႔ေနၾကသည္။ နန္းလံုက မ်က္စိမ်ားကိုမွိတ္ထားရင္း အသက္ျပင္းျပင္း႐ွဴကာ ခပ္တိုးတိုးညည္းတြားေနသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္က ခႏၶာကိုယ္ေဘးမွာ ခ်ထားရင္း အိပ္ရာခင္းစကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ ကိုစိုင္း၏ လက္တစ္ဖက္က နန္းလံု၏ ေပါင္ၾကားထဲကို ႏိႈက္ကာ အေစ့ေလးကို ကစားေပးေနသည္။ သက္က ကိုစိုင္း၏ ညဝတ္ေဘာင္းဘီထဲကို လက္ႏႈိက္လိုက္သည္။ မာေက်ာေတာင့္တင္းစျပဳလာေသာ လိင္တံကို ပြတ္သပ္ေပးရင္း ဥမ်ားကို ခပ္ဖြဖြဆုပ္နယ္ေပးေနသည္။
တျဖည္းျဖည္း သက္ေပါင္ၾကားထဲတြင္လည္း အေစ့ေလးႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ား ေဖာင္းတင္းကာ အရည္ၾကည္မ်ား စို႔လာသည္။ အားေနေသာ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ႏို႔မ်ားကို ကိုယ့္ဘာသာ ဆုပ္နယ္ေနမိသည္။ ကိုစိုင္းက နန္းလံုႏို႔ေလးကို စို႔ေနေသာ သက္ေခါင္းကို အသာအယာ တြန္းဖယ္ကာ နန္းလံုး၏ မ်က္ႏွာကို တက္ခြလိုက္သည္။ ေလးဘက္ေထာက္ထားရင္း နန္းလံု၏ ပါးစပ္ထဲသို႔ သူ႔လိင္တံကို ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ခပ္သာသာ ေ႐ွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ စလုပ္သည္။ အေႏြး႐ွိန္ျဖင့္ တြဲက်ေနေသာ ဥႏွစ္လံုးက နန္းလံု၏ ေမးေစ့ႏွင့္ လည္ပင္းကို ႐ိုက္မိေနၿပီး နန္းလံု၏ ႏွာေခါင္းလံုးလံုး ျမင့္ျမင့္္ေလးက ဆီးခံုေမြးမ်ားအၾကားမွာ နစ္ျမဳပ္ေနသည္။
သက္၏ ႏို႔မ်ား တင္းေတာင္လာၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ား ခြၽန္တက္ေနသည္။ အေစ့ေလးက သိသိသာသာေဖာင္းတင္းလာၿပီး ထိပ္ဖ်ားမွာ ေသြးတဒိတ္ဒိတ္တိုးလာသည္။ ကိုစိုင္း၏ေပါင္ၾကားထဲ လက္ႏိႈက္ကာ ဥႏွစ္လံုးကို ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ေပးရင္း အားေနေသာလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ေမာပန္းေန႐ွာေသာ နန္းလံု၏ေခါင္းကေလးကို ပြတ္ေပးေနသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ကိုစိုင္းက နန္းလံုႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးမ်ားၾကားမွ လိင္တံကိုဆြဲထုတ္လိုက္ကာ ေပါင္ေလးႏွစ္ဘက္ကို ဆြဲကားၿပီး အကြဲေၾကာင္းေလးထဲ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ခပ္မွန္မွန္ျဖင့္ တစ္ခ်က္ခ်င္း အဆံုးထိ အားထည္ၿပီး ေဆာင့္သည္။ လက္တစ္ဖက္က ေမြ႕ရာေပၚေထာက္ထားၿပီး က်န္တစ္ဖက္ကႏို႔သီးေလးမ်ားကို ဖ်စ္ညႇစ္ေပးေနသည္။ နန္းလံုက ျဖဴေဖြးေဖာင္းအိေသာ လက္ေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုစိုင္းေက်ာကိုဖက္ထားသည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ရင္း သက္စိတ္မ်ား တ႐ွိန္႐ွိန္ ထႂကြလာသည္။ ဘယ္လက္ကႏို႔မ်ားကိုကိုယ့္ဘာသာ ဆုပ္နယ္ေနရင္း ညာလက္က ေပါင္ၾကားထဲေရာက္သြားကာ လက္ခလယ္ျဖင့္ အေစ့ေလးကို ေဆာ့ကစားမိသည္။ ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္လွဲရင္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို မ်က္လံုးမခြာစတမ္း ၾကည့္ေနသည္။ ကိုစိုင္းပ နန္းလံုကို ငါးမိနစ္ေလာက္လုပ္ၿပီးေတာ့ ခဏဆင္းလာသည္။ သက္ေပၚကို တက္ၿပီး နန္းလံု၏ အရည္မ်ားစိုရြဲေနေသာ လိင္တံကို သက္၏အကြဲေၾကာင္းေလးထဲ ထိုးထည့္လိုက္ၿပီး အနမ္းမပါဘာမပါ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆက္ဆံသည္။ နန္းလံုက လူးလဲထကာ သက္တို႔ဘက္သို႔ ေလးဘက္ေထာက္လာၿပီး သက္၏ ႏို႔မ်ားကို ပူေႏြးေသာပါးစပ္ေလးႏွင့္ စို္႔ေပးသည္။ လ်ွာေလးက ႏို႔သီးေခါင္းကို လွိမ့္ကစားခ်ိန္တြင္ သက္ အသံထြက္ၿပီးေအာ္ညည္းမိသည္။
ခဏေနေတာ့ ကိုစိုင္းက နန္းလံုကို တစ္လွည့္လုပ္ျပန္သည္။ ခုတင္စြန္းမွာေမွာက္ခိုင္းကာ ေနာက္ကလုုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေဘးတြင္ ရပ္ေနေပးေသာ သက္၏ႏို႔မ်ားကုိ အားျပဳဆုပ္ညႇစ္ကာ ေဆာင့္သည္။ နန္းလံုကို ပိုေဆာင့္ေလေလ သက္ႏို႔မ်ားကို ညႇစ္ထားေသာလက္က ပိုသန္လာေလေလ ျဖစ္သည္။ တျဖည္းျဖည္း ကိုစိုင္း၏ လိင္တံအသြင္းအထုတ္က ပိုျမန္ကာ ပိုအားပါလာသည္။ ထို႔ေနာက္ အားကုန္သံုးကာ အျမန္ေဆာင့္ရင္း နန္းလံုအထဲတြင္ၿပီးသြားသည္။ နန္းလံုထဲမွာ ဆက္စိမ္ထားရင္း သက္၏ခါးကိုဖက္ကာ ႏို႔တစ္လံုးကို စို႔ေနေလသည္။
ညတစ္ညလံုးနီးပါး သံုးေယာက္လံုးမအိပ္ဘဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဆက္ဆံၾကသည္။ စပတ္သက္ခဲ့ၾကကတည္းက ဒီတစ္ခါ အၾကာဆံုး အၾကမ္းဆံုး ရမၼက္အထန္ဆံုးျဖစ္သည္။
မိုးလင္းခါနီးေတာ့ နန္းလံု ေမွးခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ ေစာင္တစ္ထည္ျခံဳေပးထားၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား ကိုယ္လက္သန္႔စင္ကာ အဝတ္အစားလဲၾကသည္။ ခဏေနေတာ့ ျခံေစာင့္ဦးေလးႀကီးက ကားေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္းလာေခၚသည္။ အထုပ္ေတြကို စီးလံုးငွါးထားေသာ ကားေပၚတင္ၿပီး တံခါးကို ညင္သာစြာ ေလာ့ခ္ခ်ကာ အိမ္ထဲမွထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ မထြက္ခင္ ကိုစိုင္းက နန္းလံုနဖူးေလးကို ညင္သာစြာနမ္းခဲ့ေသးသည္။
_____________________________________________
ႏွင္းျမဴထုကိုထိုးခြဲကာ တေရြ႕ေရြ႕ထြက္ခြာလာေသာ ကားထဲမွ သက္ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္မိသည္။ ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္က မျပယ့္တျပယ္ အေမွာင္ထုထဲမွာ ထီးထီးမားမား ရပ္တည္ရင္း တျဖည္းျဖည္း ေဝးကာက်န္ခဲ့သည္။
သက္ဘဝ တစ္ဆစ္ခ်ိဳးခဲ့ျပန္ေလၿပီ......။
ေမတၱာျဖင့္
-----ဒြန္-----
good fri
ReplyDeleteLas Vegas casino near me - Dr.MCD
ReplyDeleteThe Wynn 영주 출장샵 resort is located on Fremont 김포 출장샵 Street, near 경상북도 출장안마 the Fremont Street Experience and is 성남 출장안마 a short stroll from Fremont St. 평택 출장안마 and the Fremont